Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε

Για τον υπουργό Αμυνας δεν έχω να πω τίποτε –αυτός ήταν πάντοτε, αυτός θα είναι στο διηνεκές, δεν αλλάζει ο άνθρωπος, και σε αυτή την ηλικία είναι και ανέφικτο. Είναι η προσωποποίηση του κυνηγημένου. Του καταφρονεμένου. Του ανθρώπου για τον οποίο το σύμπαν ολόκληρο φαίνεται να έχει συνωμοτήσει εις βάρος του. Και εις βάρος της οικογενείας του. Απίθανος τύπος –ο ορισμός του θυματοποιημένου πολιτικού…

Για τον πρόεδρο Αλέξη, όμως, έχω να σημειώσω ότι χθες κατέπεσε κάθε δικαιολογία την οποία τυχόν θα μπορούσε να επικαλεσθεί μελλοντικά, όταν κ.λπ., κ.λπ.

Τα “με συγχωρείτε, δεν γνώριζα”, “κάτι μου έφεραν να υπογράψω, αλλά δεν πρόσεξα ακριβώς”, “η αλήθεια είναι ότι κάτι μου είχε πει, αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσε”, τέλος! Δεν (θα) υπάρχουν. Χθες αναδέχθηκε κάθε ευθύνη. Απολύτως, και χωρίς αστερίσκους, παραπομπές, υποπαραγράφους, σημειώσεις.

Τριανταφυλλένιο ξύλο

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορώ να μην ψέξω τον πρόεδρο Κυριάκο ο οποίος, κάνοντας focus στη χθεσινή μου μακρά αναφορά εδώ στην έφεση του προέδρου Αλέξη για μικρές απολαύσεις όπως τα πούρα, του επιτέθηκε κανονικά, χρεώνοντάς του απροσεξία κατά το γύρισμα του γνωστού βίντεο για το μέρισμα –έτσι είδαμε τους υγραντήρες.

Και θα επαινέσω τον πρόεδρο Αλέξη ο οποίος παραδέχθηκε έμμεσα ότι, ναι, αυτά στα δεξιά του γραφεία του κουτιά είναι υγραντήρες πούρων, humidors κατά τον ευρέως διαδεδομένο όρο που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην εύανδρο Ηπειρο.

Είναι δώρα, είπε. Δώρα που του έχουν κάνει. Ποιος, δεν είπε. Αλλά είναι δώρα –πρέπει να το αποδεχθούμε. Εγώ δεν είμαι περίεργος για το ποιος του δώρισε τον ορθογώνιο υγραντήρα που φαίνεται –τόσο κοινό άλλωστε. Τον βρίσκεις παντού. Είμαι περίεργος για το ποιος του δώρισε τον πανάκριβο, από ξύλο τριανταφυλλιάς, ροζ υγραντήρα που κοσμείται με το σκίτσο του αιώνιου συμβόλου της παγκόσμιας επανάστασης, του Τσε.

Αβάνα – Ηπειρος – Κολωνάκι

Επίσης, σύμφωνα με μια επισήμανση που μου έκανε ο φίλτατος Χρήστος Ζαμπούνης χθες το πρωί στο Da Capo (φυσικά), είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να ανασκευάσω εν μέρει τη χθεσινή μου αναφορά για τα πούρα που έστελνε δώρο μέχρι τον θάνατό του ο Φιντέλ Κάστρο στον εστεμμένο της Ισπανίας Χουάν Κάρλος.

Ο Κάστρο δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι έκαναν οι προκάτοχοί του ηγέτες της Κούβας –έστελναν πούρα της κατηγορίας serie limitada στους βασιλείς της Ισπανίας ως ένδειξη αναγνώρισης της σχέσης της χώρας με την Ισπανία.

Και μία ακόμη προσθήκη στη χθεσινή ευρεία αναφορά μου στο μικρό πάθος του προέδρου Τσίπρα με τα πούρα: αφορά την απόδειξη ότι τελικά οι Ηπειρώτες είναι πίσω και από αυτό το εμπόριο. Πλην των αδελφών Μιαμή στο Σύνταγμα και του κ. Πολύζου στην οδό Κανάρη, υπάρχει ένας ακόμη Ηπειρώτης που εμπορεύεται πούρα στο κέντρο της Αθήνας, ο κ. Ρίζος, στην οδό Βαλαωρίτου.

Μπίζνες με ουμανισμό

Θέλω να μου επιτραπεί, τώρα, να υπογραμμίσω μια σημαντική εξέλιξη η οποία προέκυψε χθες και η οποία δυστυχώς δεν είχε στη Βουλή την αναγκαία προβολή που θα έπρεπε να είχε, διότι αυτή η υπόθεση της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί σοβαρή προσβολή κατά της δημόσιας εικόνας της χώρας. Πρόκειται για την ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας η οποία μεταξύ άλλων κάλεσε την κυβέρνηση “να ανακαλέσει άμεσα την πώληση και μεταβίβαση πολεμικού εξοπλισμού στη Σαουδική Αραβία και να αρνηθεί να εγκρίνει τη μεταφορά, προς τα μέρη της σύγκρουσης στην Υεμένη, κάθε είδους συμβατικών όπλων, πυρομαχικά και εξαρτήματα πολεμικού εξοπλισμού”.

Η οργάνωση υπενθύμισε ότι η Ελλάδα έχει επικυρώσει τη Συνθήκη για το Εμπόριο Οπλων με την οποία δεσμεύτηκε ότι δεν θα προβαίνει σε πώληση όπλων, όταν υπάρχει πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν για παραβιάσεις της διεθνούς νομοθεσίας.

Διερωτώμαι πού είναι ο ουμανισμός της Αριστεράς, για την οποία επαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ στον πόλεμος της Υεμένης τον οποίο διεξάγει η Σαουδική Αραβία έχουν σκοτωθεί πάνω από 1.200 παιδιά, 5.144 άτομα, και έχουν τραυματιστεί 8.749 πολίτες.

Πρόσκληση από Λεβέντη

Στο μεταξύ, είμαι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να αναγγείλω ότι την προσεχή Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου στις 7 το απόγευμα σημαντικό πολιτικό γεγονός θα εξελιχθεί στα όρια του Κλεινού Αστεως παρά τω ξενοδοχείω Κάραβελ. Ο πρόεδρος Λεβέντης συγκαλεί συγγενείς, φίλους και οπαδούς με προφανή στόχο να τους εφοδιάσει με επιχειρήματα για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες εποχές που έρχονται για το κόμμα. Θα μιλήσει για όλα, ανήγγειλε από του βήματος της Βουλής ο πρόεδρος ο Λεβέντης ο καραμπουζουκλής, με έμφαση στο γιατί η Κεντροαριστερά δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά κάτι άλλο το οποίο εκείνος θα αποκαλύψει με τη γνωστή ενάργεια λόγου που τον διακρίνει.

Αδιάβαστος ο πρόεδρος

Αν μου επιτρέπει πάντως ο πρόεδρος ο Λεβέντης ο καραμπουζουκλής, μπορώ να τον ενημερώσω ότι η αναφορά του να παρίσταται εισαγγελέας για συμβάσεις πάνω από 1 εκατ. ευρώ, την οποία επανέλαβε ως μεγάλο εύρημα, είναι στον αέρα. Για την ακρίβεια είναι αέρας κοπανιστός. Δεν ξέρω ποιος του το σφύριξε, αλλά αν είναι συνεργάτης του, πρέπει να τον στείλει να μαζεύει χόρτα, βρούβες, ραδίκια, ό,τι βρει τέλος πάντων. Διότι υπάρχει μια τέτοια διαδικασία. Υπάρχει η Ανεξάρτητη Αρχή Ελέγχου Δημοσίων Συμβάσεων η οποία κάνει ακριβώς αυτό: ελέγχει τις δημόσιες συμβάσεις. Ολες τις μεγάλες συμβάσεις.

Ενθερμος, διάπυρος, Καμμένος

Από τις ομιλίες των πολλών και διαφόρων που ανέβηκαν στο βήμα, και έλαβαν τον λόγο πάντως, δεν μπορώ να μην αναδείξω την περίπτωση του Θανάση Παπαχριστόπουλου, γιατρού το επάγγελμα, και γραμματέα της ΚΟ του κόμματος Καμμένου. Λίγο έλειψε να δακρύσω ακούγοντάς τον να υπερασπίζεται με τόσο σθένος τον αρχηγό του κόμματός του και υπουργό Αμυνας.

Δεν έχω τίποτε να προσθέσω περισσότερο –πλην να ευχηθώ να ανταμειφθεί ο άνθρωπος για την προσπάθειά του. Να γίνει κι αυτός, έστω και υφυπουργός, τόσοι και τόσοι έγιναν, άλλωστε.

Επίσης, προσθέτω, θέλω να δω πώς θα αισθάνεται για όσα έλεγε χθες σε μερικούς μήνες…