Η επιστροφή του Λαζόπουλου, η κόντρα με τον Κιμούλη

Μπορεί η λαϊκή ρήση να θέλει «…κι από Μάρτη καλοκαίρι», το Φεστιβάλ Επιδαύρου ωστόσο αποφάσισε να φέρει το άρωμα του καλοκαιριού ήδη από τον Νοέμβριο. Και γι’ αυτό νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά ανακοίνωσε το πρόγραμμά του. Και μάλιστα όχι σε κλειστό χώρο, αλλά στον κήπο του πολυχώρου Six DOGS (με το οποίο θα συνεργαστεί) καλώντας προφανώς τους παρισταμένους να αψηφήσουν τους 14 βαθμούς Κελσίου που μετά βίας έδειχνε το θερμόμετρο και να φανταστούν ότι βρίσκονται στα εδώλια του αρχαίου αργολικού θεάτρου.

Η «Ελευση του ξένου» μπορεί να ήταν η περσινή θεματική των παραστάσεων στα δύο θέατρα της Επιδαύρου, φέτος όμως φαίνεται πως αποτελεί τον κεντρικό προσανατολισμό του Φεστιβάλ. Η προσέλκυση τουριστών είναι ο βασικός λόγος ώστε να ανακοινωθεί το πρόγραμμα τόσο νωρίς –σε συνεργασία με ελληνικούς και διεθνείς οργανισμούς και γραφεία που δραστηριοποιούνται στον πολιτιστικό τουρισμό -, ενώ από φέτος επιστρέφει και η σύνδεση της Αργολίδας με την Αττική διά θαλάσσης.

Με οκτώ παραστάσεις στο πολυκλείτειο θέατρο, τρεις στο μικρό και μία στο στάδιο του αρχαιολογικού χώρου του Ασκληπιείου, το Φεστιβάλ Επιδαύρου θα κινηθεί γύρω από τη θεματική «Πολιτεία και πολίτης». Χωρίς μεγάλες εκπλήξεις σε επίπεδο συντελεστών, καθώς έχουν επιλεγεί κυρίως δοκιμασμένοι σκηνοθέτες στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου τα παλιότερα ή νεότερα χρόνια (Κώστας Τσιάνος, Τσέζαρις Γκραουζίνις, Κώστας Φιλίππογλου), χωρίς να λείπουν –σε έστω περιορισμένες δόσεις –οι ευκαιρίες προς νεότερους (π.χ. Θάνος Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Ντέλλας), αλλά και τα «εμπορικά» ονόματα που προσελκύουν το ευρύ κοινό (Πέτρος Φιλιππίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Κόκλας, Λάκης Λαζόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου).

Με την «Ορέστεια» κομμένη στα τρία και τον Αριστοφάνη να έχει δυναμικό «παρών» με τέσσερις παραστάσεις (αναμενόμενο τα τελευταία χρόνια πάντως), η φετινή χρονιά δεν θα κλείσει με γλέντι στην ορχήστρα όπως πέρυσι, ενώ ένα ακόμη χαρακτηριστικό της θα είναι οι συμπαραγωγές με τα ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, Αγρινίου, Καβάλας και Κρήτης, ώστε να μοιραστούν τα έξοδα και να διευρυνθεί ο χρόνος ζωής των παραστάσεων. Απουσία φέτος παίρνει και ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, παρά το γεγονός ότι πέρυσι έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις με τους «Πέρσες» σε σκηνοθεσία Αρη Μπινιάρη.

Ενα Σαββατοκύριακο νωρίτερα από ό,τι συνήθως –το τελευταίο του Ιουνίου (29-30/6) –θα σηκωθεί η αυλαία με τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου (ο οποίος επιστρέφει στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου 13 χρόνια μετά τη «Λυσιστράτη» του με την –έκπληξη! –Λυδία Κονιόρδου) και με πρωταγωνιστές τους Πέτρο Φιλιππίδη, Παύλο Χαϊκάλη, Κώστα Κόκλα και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη. Το πρώτο μέρος της «Ορέστειας» του Αισχύλου, τον «Αγαμέμνονα», σκηνοθετεί ο Τσέζαρις Γκραουζίνις (μετά την προπέρσινη επιτυχία των «Επτά επί Θήβας», που επαναλήφθηκε πέρυσι) σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα, με τους Γιάννη Στάνκογλου και Μαρία Πρωτόπαππα (6-7/7). Εναν βαλκανικό «Πλούτο» υπόσχεται ο Σέρβος Νικίτα Μιλιβόγεβιτς που κατεβαίνει με το Εθνικό Θέατρο (13-14/7), το οποίο θα είναι παρόν και την επόμενη εβδομάδα (20-21/7) με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και τον σκηνοθέτη Θάνο Παπακωνσταντίνου να κάνει επιδαύριο ντεμπούτο.

ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος υπογράφει τις «Θεσμοφοριάζουσες» (27-28/7) σε μετάφραση Παντελή Μπουκάλα, με τους Μάκη Παπαδημητρίου, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και Νάντια Κοντογεώργη. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Γιάννης Αναστασάκης σκηνοθετεί τον «Ορέστη» του Ευριπίδη στη δεύτερη από τις τρεις φετινές μεταφραστικές παρουσίες του Γιώργου Μπλάνα (3-4/8). Η τρίτη είναι οι «Βάτραχοι» σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, που ανεβάζει επί της ορχήστρας τούς Λάκη Λαζόπουλο (o οποίος εμφανίζεται στον τρίτο αριστοφανικό ρόλο του στην Επίδαυρο, 12 χρόνια μετά την τελευταία εμφάνισή του ως Χρεμύλου στους «Αχαρνής», με σκηνοθέτη τότε τον –δεύτερη έκπληξη! –Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο), Σοφία Φιλιππίδου, Αντώνη Καφετζόπουλο και Δημήτρη Πιατά. Ο «Οιδίπους επί Κολωνώ» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου, που σημαίνει και τη συνεργασία με το Ινστιτούτο Αρχαίου Δράματος του Φεστιβάλ Συρακουσών, κλείνει το φετινό πρόγραμμα στο μεγάλο θέατρο (17-18/8).

Στο μικρό θέατρο, οι «Χοηφόροι» –το δεύτερο μέρος της «Ορέστειας» –ανεβαίνουν από τους Vasistas και την Αργυρώ Χιώτη (6-7/7), ενώ ακολουθεί η «Αντιγόνη» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα (20-21/7). Για το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου δεν έχει προγραμματιστεί παράσταση, ενώ στις 3 και 4 Αυγούστου θα παρουσιαστεί ο «Προμηθέας δεσμώτης» σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα, με τους Δημήτρη Καταλειφό και Μαρία Κεχαγιόγλου. Οσο για την προσαρμοσμένη σε ανοιχτό χώρο επανάληψη των «Ευμενίδων» (τρίτο μέρος της «Ορέστειας») που είχε παρουσιάσει η Στεφανία Γουλιώτη στην Πειραιώς 260 το 2015, θα συναντήσει το κοινό στο αρχαίο στάδιο της Επιδαύρου.

«ΑΝΤΙΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ». Στο περιθώριο της παρουσίασης ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος δήλωσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εμπλοκή από εταιρεία παραγωγής που ανήκει στον ίδιο ή σε συγγενικά του πρόσωπα στην παράσταση των «Θεσμοφοριαζουσών». «Δεν θα χαλάσω το καλό και υγιές πρόσωπο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου γι’ αυτά τα τρία χρόνια που είμαι διευθυντής στο Φεστιβάλ, να μαγαρίσω μια διαδρομή, ούτε να τη μαγαρίσουν άλλοι». Αφού υπεραμύνθηκε του δικαιώματός του να σκηνοθετήσει μια παράσταση κατά το τρίτο έτος της θητείας του –γεγονός για το οποίο κατηγορήθηκε δημοσίως από τον Γιώργο Κιμούλη -, στην ερώτηση αν πρόκειται να αμειφθεί απάντησε: «Πληρώνονται οι άλλοι καλλιτεχνικοί διευθυντές όταν σκηνοθετούν στις σκηνές τους; Δεν κάνω δωρεές». Ο Γιώργος Κιμούλης πάντως επανήλθε με ανάρτηση στο facebook επιμένοντας να καυτηριάζει την πρακτική του καλλιτεχνικού διευθυντή: «Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το ότι δηλαδή πρότεινε τον εαυτό του στον εαυτό του και τον ενέκρινε, μπλέκει Κρατικά Θέατρα, ΔΗΠΕΘΕ, συνεργασίες πριν 20 χρόνια, απόρριψη πρότασης… Η ταμπακέρα είναι αλλού: το Ελληνικό Φεστιβάλ, ό,τι κι αν λες, δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους καλλιτεχνικούς οργανισμούς, κύριε διευθυντά! Ποτέ στο Ελληνικό Φεστιβάλ δεν έχει γίνει κάτι αντίστοιχο. Και το χειρότερο είναι –και αυτό θεωρώ ακραία αντιδεοντολογικό (;) –το να συμβάλλεται (έστω και εμμέσως, με όποια διαδρομή δηλαδή κι αν “πάρουν τα χρήματα” τελικά, πράγμα που κάποια στιγμή θ’ αποδειχθεί, αν συμβεί) το Φεστιβάλ με μια ιδιωτική εταιρεία στην οποία –εμφανώς ή “αφανώς” –συμμετέχει ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ή συγγενικό του πρόσωπο…».