Ο Λάμπρος Φισφής αναρωτιέται «Τι ζούμε;»

Ελλάδα του σήμερα. Ένας μάγκας ταβερνιάρης με ψυχή, μια γριά σε απόγνωση, ένα φιλοσοφημένο πρεζάκι, ένα κοριτσάκι ερωτευμένο με τον Ντάνο, ένας Γκέι- Χωριάτης-Αλβανός, μια πληγωμένη Ελλάδα και το αθάνατο Κέφι σχολιάζουν τα κακώς κείμενα της ζωής μας, σατιρίζουν αυτούς που μας έφτασαν ως εδώ, χαρίζουν γέλιο μέχρι δακρύων και μας θυμίζουν από τι είμαστε φτιαγμένοι! Μέχρι που κάτι γίνεται και άπαντες βρίσκουν έναν άδοξο θάνατο.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στα πρώτα… 7 λεπτά της επιθεώρησης «Τι ζούμε;» που υπογράφει ο Λάμπρος Φισφής και ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 στο θέατρο Βέμπο (Καρόλου 18 Αθήνα, μετρό Μεταξουργείο, τηλ. 210-5229519, είσοδος από 13 ευρώ).

ΟΛάμπρος Φισφής δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής που όλοι αγαπάμε να μισούμε (ή και αντίστροφα) στήνει την πρώτη του επιθεώρηση συν-σκηνοθετώντας με τον πολυτάλαντο Γιάννη Σαρακατσάνη.

Παρέα με τους Γιώργο Αγγελόπουλο, Μιχάλη Μαθιουδάκη, Δημήτρη Μακαλιά, Αλεξάνδρα Ούστα, Ζήση Ρούμπο και Ειρήνη Ψυχράμη, παρουσιάζουν στο κοινό μια διαδραστική παράσταση υψηλής ενέργειας με γρήγορο ρυθμό, με σκετς, stand up comedy, τραγούδια και-φυσικά- άφθονες δόσεις σουρεαλισμού. Άλλωστε, οι δύο συνυπεύθυνοι του θεάματος επί σκηνής, προέρχονται από τον χώρο του stand up comedy κι έχουν πλούσια εμπειρία στην κωμωδία. Στόχους τους λοιπόν, είναι να ξανά-συστήσουν στο κοινό την επιθεώρηση, αυτό το παρεξηγημένο θεατρικό είδος.

Ο Λάμπρος Φισφής, κατεβαίνει λοιπόν για λίγο από τη σκηνή και μας μιλάει για το πρώτο του εγχείρημα επιθεωρησιακού τύπου και την έμπνευσή του πίσω απ’ ό,τι συμβαίνει όταν ανοίξει η αυλαία.

Η σκέψη μας ήταν να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μια νέα μορφή επιθεώρησης. Να ξανά συστήσουμε στον νέο κόσμο αυτό το παρεξηγημένο είδος με μια πιο μοντέρνα ματιά από πλευράς κωμωδίας. Να κρατήσουμε την γενική δομή και να την ενώσουμε με νέες μορφές κωμωδίας.

2.Προερχόμενος από το χώρο του stand up που λειτουργεί με διαφορετικούς όρους, τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε κατά το στήσιμο της πρώτης επιθεωρησιακής σας δουλειάς;

To είδος της κωμωδίας που κάνω στο stand up είναι κοινό με αυτό στην παράσταση «Τι ζούμε;». Είναι μια σάτιρα της καθημερινότητάς μας μέσα από μικρές λεπτομέρειες. Μου αρέσει να ασχολούμαι με απλές καταστάσεις με τις οποίες ταυτίζεται ο κόσμος. Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο stand up και την επιθεώρηση είναι ότι το ένα είναι ατομικό άθλημα ενώ το άλλο είναι απόλυτα ομαδικό.

3.Μιας και οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις της παράστασης είναι αρκετά οικείοι, ποια στοιχεία σάς ενέπνευσαν για να το φτιάξετε όλο αυτό;

Μου αρέσει να παρακολουθώ τον κόσμο. Να ακούω αυτά που λένε. Να παρατηρώ αυτά που κάνουν. Αυτή είναι η πρώτη έμπνευση. Μετά βέβαια πρέπει να προσθέσεις την κωμική υπερβολή για να τα κάνεις αστεία.

4.Τι διαφορετικό περιέχει η συγκεκριμένη παράσταση που φιλοδοξεί να ξανα συστήσει το παρεξηγημένο είδος της επιθεώρησης στον κόσμο;

Γρήγορο ρυθμό, πολλές εναλλαγές, πάρα πολλούς χαρακτήρες, μηδέν πολιτική σάτιρα, φιλική και παρείστικη διά δραση, ελάχιστα κακά χορογραφημένα μπαλέτα, stand up comedy, αυτοσχεδιασμό και 4 γέλια/ λεπτό για 2 ώρες.

5.Στο τέλος της παράστασης, καταφέρνετε τελικά να δώσετε απάντηση στο ερώτημα “τι ζούμε;”

Δίνουμε πάρα πολλές απαντήσεις και ταυτόχρονα καμία. Το «τι ζούμε;» δεν είναι ακριβώς ερώτηση με απάντηση. Είναι πιο πολύ ένα επιφώνημα.