Ιδρωσα χθες να πείσω τον άνθρωπό μου να διερευνήσει πώς έχει το θέμα, και όταν τα κατάφερα, ίδρωσα κι εγώ από τις λεπτομέρειες που μου μετέφερε. Διότι η επίσκεψη μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα –σε όξυνση με την Τουρκία, και δεν είμαστε για τέτοια τώρα.
Λοιπόν, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, χθες νωρίς το εσπέρας δηλαδή, ο Πρόεδρος Προκόπης (της Δημοκρατίας) δεν είχε αποστείλει την επίσημη πρόσκληση στον τούρκο ομόλογό του, και αυτό έχει να κάνει απολύτως με σοβαρά στοιχεία της επίσκεψης, όπως για παράδειγμα το αν επισκεφθεί τη Θράκη ο τούρκος πρόεδρος και τι θα πει εκεί. Γιατί αν είναι να επαναλάβει τα όσα (εμπρηστικά) εκστόμισε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Τουρκίας Χακάν Τσαβούσογλου κατά την προ εβδομάδων μετάβασή του εκεί, η Αθήνα δεν θα συναινέσει σε αυτή την επίσκεψη.
Ο Ερντογάν τώρα, που καίγεται να επισκεφθεί την Ελλάδα, για να μπορέσει με τον τρόπο αυτό να ανανεώσει την προσέγγισή του με την Ευρώπη, αφού οι σχέσεις Τουρκίας – Γερμανίας πάνε από το κακό στο χειρότερο, κατά τον άνθρωπό μου, «φαίνεται να μην είναι σε αυτό το κλίμα» (Τσαβούσογλου).
Αντιθέτως επιθυμεί να εμφανιστεί ως ήπιος (λέμε τώρα) χαρακτήρας.
Φίλοι απ’ τα παλιά
Τι γύρευε ο Αβραμόπουλος στην Αγκυρα; Αν και το ερώτημα, ενδεχομένως να εκληφθεί της κατηγορίας «τι γύρευε η αλεπού στο παζάρι;», σπεύδω να εξηγήσω ότι ο Αβραμόπουλος είχε δύο λόγους να πάει στην Αγκυρα. Ο ένας είναι ότι προΐσταται του ευρωπαϊκού χαρτοφυλακίου για την Ασφάλεια, το Μεταναστευτικό και τα συναφή. Και ο δεύτερος ότι είναι κάτι σαν τον… Ασσο φίλτρο: έχει παντού μόνο φίλους! Και ο Ερντογάν είναι ένας εξ αυτών. Τον γνωρίζει καμιά 25αριά χρόνια, όπως ο ίδιος μού έχει εξηγήσει, από την εποχή που ο τούρκος πρόεδρος ήταν δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και ο δικός μας δήμαρχος Αθηναίων.
Η σχέση τους είναι τέτοια πλέον, που εν τέλει μπορεί να του πει και δυο πράγματα, εκτός πρωτοκόλλου, και αυτό έκανε κατά τη συνάντησή τους.
Το θέμα είναι αν έχουν και αποτέλεσμα όσα του είπε…
Αβανταδόροι
Το περσινό πάθημα της κυβέρνησης με τον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες φαίνεται πως της έγινε ένα καλό μάθημα. Ετσι, εκείνοι που γνωρίζουν τα πράγματα από μέσα εκτιμούν ως… μάθημα το γεγονός ότι από την προκήρυξη του διαγωνισμού που έκανε προχθές το ΕΣΡ απουσιάζουν παντελώς όλα εκείνα τα στοιχεία που οδήγησαν το Συμβούλιο της Επικρατείας να ακυρώσει τον νόμο του υπουργού ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ ή υπουργού του τίποτα, ως έχει πλέον καθιερωθεί.
Για παράδειγμα απουσιάζει παντελώς η ρήτρα – προϋπόθεση για τους 400 εργαζομένους ανά κανάλι, όπως απουσιάζουν οι αναφορές ως προϋποθέσεις επίσης στον τεχνολογικό εξοπλισμό κ.λπ. κ.λπ.
Αντιθέτως στην προκήρυξη έχει παρεισφρήσει μια μικρή, τόση δα, λεπτομέρεια, πολύ πονηρή θα τη χαρακτηρίσω, αν και δεν νομίζω αυτός ο χαρακτηρισμός να καλύπτει την έκταση του ζητήματος.
Τι αναφέρει αυτή η λεπτομέρεια; Οτι αν ένας υποψήφιος που θέλει να μετάσχει του διαγωνισμού αποφασίσει, έστω στο παρά ένα της διενέργειάς του, να αποχωρήσει της διαδικασίας, μπορεί να το κάνει ελευθέρως και ανέξοδα: τουτέστιν μπορεί να φύγει από αυτόν και να του αποδοθεί και η εγγυητική επιστολή που έχει καταθέσει!
Ανέτρεξα σε ειδικούς περί αυτά, και τι μου ανέφεραν παρακαλώ; ότι είναι ακριβώς ό,τι ίσχυε το πάλαι με τους διαγωνισμούς δημοσίων έργων: μετείχαν σε αυτούς οι λεγόμενοι «κολόκουροι», οι οποίοι, έναντι μικρού συνήθως μεροκάματου, στήριζαν την προσπάθεια να πάρει το έργο αυτός που ΕΠΡΕΠΕ να το πάρει.
Είχα την αίσθηση ότι με αυτά είχαμε ξεμπερδέψει, δεδομένης και της αδυσώπητης μάχης που διεξάγει με αποφασιστικότητα η κυβέρνηση κατά της διαφθοράς, αλλά λερναία ύδρα αυτή, βρίσκει κάθε τόσο τρόπους να μας εκπλήσσει, κύριε Παππά μου…
Εμπάργκο
«Τελικά άμα το παλεύεις, κάτι πετυχαίνεις στο τέλος» είναι η άποψη του φίλου μου Νίκου Φίλη, εμπνευστή, αλλά και επίμονου διεκδικητή της ακύρωσης της πώλησης των βλημάτων στη Σαουδική Αραβία. Μου την ανέφερε χθες, όταν του τηλεφώνησα για να πληροφορηθώ λεπτομέρειες σχετικά με την ομόφωνη απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής να επαναφέρει προς συζήτηση, με αίτημα τη ματαίωση της πώλησης, τη συμφωνία για τα βλήματα.
Η πρόταση ήταν δική του, εγώ του τηλεφώνησα για λεπτομέρειες, εκείνος περιορίστηκε να μου πει, εκτός από τον προαναφερόμενο «αφορισμό», ότι δεν γνωρίζει πότε θα συγκληθεί η Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής, διότι η σχετική πρωτοβουλία ανήκει στον υπουργό Αμυνας.
Ο Φίλης όπως και άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν ουμανιστές (δεν θέλουν να μετάσχει η Ελλάδα σε έναν βρώμικο πόλεμο, πουλώντας οβίδες στους Σαουδάραβες), αλλά έχουν και την ενημέρωση από την Ευρώπη ότι το Ευρωκοινοβούλιο θα εγκρίνει ψήφισμα με το οποίο θα ζητάει από τις χώρες – μέλη της ΕΕ να επιβάλουν εμπάργκο στην πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία, μήπως και προλάβουν τον αφανισμό των Υεμενιτών.
Βήμα, μικρό, θα δώσω και σήμερα στον γνωστό ιμπρεσάριο της λεγόμενης «κίτρινης φυλής» Θύμιο, συνομιλητή Τσίπρα πλέον, Λυμπερόπουλο, ο οποίος ξαναχτύπησε χθες (τι, ποιον χτύπησε; Τη ΝουΔού χτύπησε. Τι ερωτήσεις, Θεέ μου) με αφορμή το γεγονός ότι το νομοσχέδιο για τα ταξί μπαίνει πλέον στην τελική ευθεία –όπως άλλωστε εγκαίρως είχα ενημερώσει προ ημερών.
Και αυτή τη φορά, το νέο χτύπημα του αδάμαστου ώς και ακατάβλητου αγωνιστή Θύμιου έγινε με άρθρο (στην εφημερίδα «Δημοκρατία»), πράγμα το οποίο σημαίνει ότι αν αποφασίσει να αφήσει το τιμόνι, νέα λαμπρή καριέρα ανοίγεται μπροστά του –αρθρογράφος!
Από το νέο άρθρο Θύμιου μεταφέρω την κατάληξη, η οποία έχει προφανώς επηρεασθεί από την πρότερη ιδεολογικοπολιτική περίοδο του αρθρογράφου και διακρίνεται για τον επικολυρικό της χαρακτήρα:
«Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας ο δρόμος που έχετε πάρει είναι δουλοπρεπής. Η ελληνική κοινωνία τον περπάτησε και τον ξέρει. Θα προτιμήσει να θυσιαστεί όπως στο Κούγκι, όπως στο Μεσολόγγι, όπως στο Μανιάκι (πού το θυμήθηκε;) αλλά αυτόν τον δρόμο δεν θα ξαναδιαβεί. Πόσο μάλλον μαζί σας…».
Είναι πρωτοπόρος ο άνθρωπος, θέλει συζήτηση το πράγμα;
