«Ο πρίγκιπας Χάρι και η Μέγκαν Μαρκλ παντρεύονται. Ωραία. Διόρθωση: πολύ ωραία. Ακόμα και μία ρεπουμπλικανική εφημερίδα χαμογελάει με χαρά και εύχεται στο ζευγάρι κάθε ευτυχία. Μικρότερος, ο Χάρι μπορεί να έκανε συχνά ανοησίες, είναι όμως σήμερα, και δικαίως, πολύ αγαπητός –και σε όλους αρέσουν οι γάμοι. Οταν έλθει η μεγάλη μέρα, κάποιοι θα κοιτάζουν μακριά αλλά πολλοί περισσότεροι θα συντονιστούν. Θα είναι μία δημόσια γιορτή. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε καμία από τις δύο αντιδράσεις».
Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση της «Guardian», σε κύριο άρθρο της, πριν ακόμα δώσει την πρώτη του συνέντευξη στο BBC το (εμφανώς) ερωτευμένο ζευγάρι, πριν ανακοινωθεί, χθες, πως ο γάμος τους θα γίνει τον Μάιο στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο του Ουίνδσορ, ότι τα έξοδα θα τα αναλάβει το παλάτι (αν και το κόστος της ασφάλειας θα βαρύνει τους βρετανούς φορολογούμενους), ότι ο Χάρι και η Μέγκαν σκέφτονται τρόπους να συμμετάσχουν και μέλη του κοινού στις χαρές τους, ότι η Μέγκαν, που φοίτησε στις ΗΠΑ σε καθολικό σχολείο, θα βαπτιστεί πρώτα αγγλικανή και έχει ήδη αιτηθεί τη βρετανική υπηκοότητα, ότι το ζευγάρι θα κάνει τον πρώτο του δημόσιο περίπατο την Παρασκευή στο Νότιγχαμ, ότι τα υπάρχοντα της Μέγκαν βρίσκονται «καθ’ οδόν» από τον Καναδά όπου έμενε λόγω των γυρισμάτων της τηλεοπτικής σειράς «Suits» στο Παλάτι του Κένσινγκτον, ότι στο τελευταίο βρίσκεται ήδη το ένα από τα δύο σκυλιά της, ένα μπιγκλ ονόματι Γκάι αλλά το άλλο, ο Μπόγκαρντ, θα παραμείνει με φίλους στη Βόρεια Αμερική, άγνωστο γιατί. Συνεχής ροή πληροφοριών, αντίστοιχη του τεράστιου ενδιαφέροντος που έχει πυροδοτήσει αυτός ο γάμος και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Και ένα ερώτημα: «Μπορεί η Μέγκαν Μαρκλ να σώσει τη μοναρχία;».
ΗΤΑΝ ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΟ. Το θέτει στους «New York Times» η νιγηριανής καταγωγής βρετανίδα συγγραφέας Ιρένοσεν Οκόγιε. Υπήρχε μία υπόκωφη δυσαρέσκεια στον Τύπο όταν άρχισαν να βγαίνουν, σημειώνει, μία ελαφριά οσμή σνομπισμού: η Μέγκαν Μαρκλ –κατά το ήμισυ μαύρη, Αμερικανίδα, διαζευγμένη, ηθοποιός –ήταν κάτι σαν αξιοπερίεργο. Ισως να ήταν μια φάση. Υπήρχαν συγκρίσεις με προηγούμενες φιλενάδες, όλες τους εύθραυστες γαλαζοαίματες ξανθιές. Ξετρύπωσαν και μία ετεροθαλή αδελφή, η οποία διακήρυξε πως η παρελθούσα συμπεριφορά της κας Μαρκλ «δεν είναι αντάξια μέλους βασιλικής οικογένειας» και έκανε τη γυρολόγο ενός «αποκαλυπτικού» βιβλίου. Σε όλα αυτά υπήρχε ο υπαινιγμός πως η Μέγκαν Μαρκλ δεν ήταν μία υποψήφια που έπρεπε κανείς να πάρει στα σοβαρά. Ποτέ δεν θα έμπαινε στον Οίκο των Ουίνδσορ. Και εντούτοις, θα μπει.
Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ. Η Οκόγε λέει πως μέχρι πρόσφατα, η βρετανική μοναρχία την άφηνε ως επί το πλείστον αδιάφορη. Της φαινόταν παλαιομοδίτικη, ένας αρχαϊκός και κλειστός θεσμός με τον οποίο άνθρωποι μη λευκοί δεν μπορούσαν να νιώσουν την παραμικρή ταύτιση, δεδομένης της μακροχρόνιας ιστορικής δικής του σύνδεσης με αποικιακά σχέδια. Η σχέση του Χάρι με τη Μέγκαν Μαρκλ, όμως, την έκανε να δει τη βασιλική οικογένεια με κάπως διαφορετικό μάτι. Ξαφνικά έμοιαζαν περισσότερο ανοιχτόμυαλοι -τουλάχιστον ο Χάρι. Και η Οκόγιε διαπίστωσε πως δεν ήταν η μόνη μαύρη Βρετανίδα που ένιωθε ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη μοναρχία: φίλοι της συζητούσαν συχνά την πιθανότητα μιας επισημοποίησης της σχέσης, το κατά πόσο η βασιλική οικογένεια θα αποδεικνυόταν αρκετά προοδευτική ώστε να δώσει την άδεια στον Χάρι. Και όταν πια έγινε η περίφημη ανακοίνωση, η Οκόγιε είδε γύρω της, στους νέους, μία έκρηξη ενδιαφέροντος που είχε να φανεί από την εποχή της Νταϊάνα.
ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ. Ακόμα και πριν την ανακοίνωση της Δευτέρας, επισημαίνει, ο πρίγκιπας Χάρι είχε ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες της Βρετανίας: ήταν ο πρίγκιπας που παίρνει στα σοβαρά τις υποχρεώσεις του χωρίς να παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του. Τώρα, με τον γάμο αυτό, πέταξε από το παράθυρο το βασιλικό βιβλίο με τους κανόνες για το ποια μπορεί και ποια δεν μπορεί να γίνει πριγκίπισσα –αν και πριγκίπισσα επισήμως δεν θα γίνει η Μέγκαν, μάλλον δούκισσα…
Σε κάθε περίπτωση, επιμένει η Ιρένοσεν Οκόγε, με την επιλογή της συζύγου που έκανε, έδειξε μία κάποια τόλμη, μία τάση να κάνει τα πράγματα με τους δικούς του όρους. Είναι μία πράξη βασιλικής ανυπακοής που κανείς δεν είχε προβλέψει. Και κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει το πόσο μπορεί να βοηθήσει στον εκσυγχρονισμό της εικόνας της βασιλικής οικογένειας.
Κόντρα σε βασιλικούς και κοινωνικούς κανόνες
Ζούμε σε περίεργους καιρούς, γράφει στους «New York Times» η Ιρένοσεν Οκόγε, στην εποχή του Brexit και του Ντόναλντ Τραμπ, με τα ρατσιστικά εγκλήματα, τη ρητορική μίσους και την τρομολαγνεία σε άνοδο, σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει κάνει πολλά βήματα προς τα πίσω. Σε αυτούς τους καιρούς, λοιπόν, όταν ένας βρετανός πρίγκιπας πηγαίνει κόντρα τόσο στους βασιλικούς όσο και στους κοινωνικούς κανόνες κάνοντας πρόταση γάμου στη μιγάδα φίλη του, αξίζει να κάνει κανείς μια παύση για να χαμογελάσει. Ως προς αυτό το τελευταίο, η «Guardian» συμφωνεί. Ως προς τα υπόλοιπα, όχι και τόσο: «Ο γάμος αυτός θα μας πει λίγα για την κατάσταση της μοναρχίας ή του έθνους πέραν της προφανούς αλήθειας πως στους περισσότερους ανθρώπους αρέσουν οι λαμπεροί γάμοι. Οι περισσότεροι θα τον κρατήσουν επίσης στις σωστές του διαστάσεις. Ο γάμος είναι ένας χαρούμενος αντιπερισπασμός. Συναρπαστικός, ναι. Υπέροχος, ναι. Σημαντικός, όχι και τόσο»
