Αναδύθηκε χθες, έπειτα από 79 μέρες στον βυθό, το δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ», η βύθιση του οποίου προκάλεσε τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή των τελευταίων χρόνων στον Σαρωνικό. Το δεξαμενόπλοιο που κατασκευάστηκε το 1972 βυθίστηκε λίγο πριν από τις τρεις τα ξημερώματα της 10ης Σεπτεμβρίου νοτιοδυτικά της Αταλάντης έμφορτο με 2.200 μετρικούς τόνους fuel oil και 370 μετρικούς τόνους marine gas oil. Την ώρα της βύθισης στο «Αγία Ζώνη ΙΙ» βρίσκονταν δύο από τα συνολικά 11 μέρη του πληρώματος.
Μετά την ανέλκυσή του το «Αγία Ζώνη ΙΙ» επρόκειτο μέχρι σήμερα το πρωί να ρυμουλκηθεί σε ναυπηγείο στα Αμπελάκια. Η ρυμούλκηση καθυστέρησε για λόγους ασφαλείας. Στη συνέχεια, ειδικοί εμπειρογνώμονες θα μεταβούν στο δεξαμενόπλοιο προκειμένου να εξακριβώσουν τους λόγους της βύθισής του. Στο σημείο όπου θα μεταφερθεί θα τοποθετηθεί για προληπτικούς λόγους –προκειμένου να αποφευχθεί τυχόν νέα ρύπανση – πλωτό φράγμα. Σημειώνεται ότι το δεξαμενόπλοιο θα φυλάσσεται επί 24ώρου βάσεως, ενώ τόσο η πραγματογνωμοσύνη όσο και οι επιθεωρήσεις θα γίνουν υπό την εποπτεία της 5ης ανακρίτριας Πειραιά.
Το «Αγία Ζώνη ΙΙ» κάθησε με τη δεξιά πλευρά του στον βυθό –σε βάθος από 20 έως 32 μέτρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, από την έως τώρα έρευνα των δυτών –στο ορατό τμήμα του πλοίου –δεν έχει εντοπιστεί κάποιο εμφανές ρήγμα που να δικαιολογεί το ναυάγιο.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. Η επιχείρηση ανέλκυσης –στην οποία πήραν μέρος πάνω από 50 άτομα –άρχισε το πρωί του περασμένου Σαββάτου. Σύμφωνα με ειδικούς, το «Αγία Ζώνη ΙΙ» είναι από τα λίγα ναυάγια που ανελκύονται χωρίς να κοπούν. Οπως λένε, «συνήθως τα ναυάγια κόβονται από το τράβηγμα των γερανών».
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανέλκυση του ναυαγίου έπαιξαν δύο πλωτοί γερανοί. Ενας «μικρός», με δυνατότητα έλξης 500 τόνων που χρησιμοποιήθηκε για το ανασήκωμα της πλώρης και ένας «μεγάλος», με δυνατότητα έλξης 1.300 τόνων, που χρησιμοποιήθηκε για το ανασήκωμα της πρύμνης. Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου το «Αγία Ζώνη ΙΙ» με τη βοήθεια των γερανών «ίσιωσε» και κάθησε στον βυθό με την καρίνα, με συνέπεια η τσιμινιέρα του να φανεί πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Από εκεί και πέρα όμως χρειάστηκε πολύ μεγάλη προσπάθεια μέχρι το πλοίο να ανελκυστεί ολόκληρο στην επιφάνεια και να ρυμουλκηθεί στα Αμπελάκια. Η παλαιότητα του πλοίου, σύμφωνα με ειδικούς, έπαιξε ρόλο στην όποια καθυστέρηση σημειώθηκε. «Η ανέλκυση δυσκολεύτηκε επειδή οι δεξαμενές του δεξαμενοπλοίου έχαναν αέρα από πολλά σημεία», λένε.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Νεκτάριος Σαντορινιός επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «η ανέλκυση του “Αγία Ζώνη ΙΙ” θα αποτελέσει παράδειγμα και για τα υπόλοιπα καταγεγραμμένα ναυάγια της χώρας».
Οπως είπε, σε στενή συνεργασία με το υπουργείο Περιβάλλοντος, για την ανέλκυση του δεξαμενοπλοίου τέθηκε σε εφαρμογή η περιβαλλοντική νομοθεσία και ξεκαθάρισε πως το Δημόσιο δεν πρόκειται να επιβαρυνθεί με τα έξοδα ανέλκυσης (αλλά και της επιχείρησης απορρύπανσης) μια και τα χρήματα θα καταβληθούν από τα ασφάλιστρα του πλοίου. «Το “Αγία Ζώνη ΙΙ” αποτελεί πλέον παρελθόν για τις ελληνικές θάλασσες», συμπλήρωσε.
ΠΩΣ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΚΕ
Οι λαμαρίνες άνοιγαν λόγω παλαιότητας
Σύμφωνα με τους ίδιους ειδικούς, στην επιχείρηση… ανάδυσης του «Αγ. Ζώνη ΙΙ» δεν χρησιμοποιήθηκαν μπαλόνια ανέλκυσης. Οι 14 δύτες που καταδύονταν ανά ομάδες όλο σχεδόν το 24ωρο πρέσαραν αέρα στις δεξαμενές του πλοίου (προηγουμένως βέβαια είχαν απαντληθεί όλα τα καύσιμα) για να βγει το νερό. Στη συνέχεια μπάλωναν τα σημεία του πρεσαρίσματος. Σκοπός του όλου εγχειρήματος ήταν να λειτουργήσουν οι ίδιες οι δεξαμενές σαν μπαλόνια ώστε να ανέβει το πλοίο ευκολότερα στην επιφάνεια. Ταυτόχρονα δυο γερανοί τραβούσαν το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο. Ωστόσο, εξαιτίας της παλαιότητας, οι λαμαρίνες του άνοιγαν με αποτέλεσμα να φεύγει ο αέρας και να μπαίνει και πάλι νερό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το πουσάρισμα του αέρα και το μπάλωμα να γίνεται και πάλι από την αρχή από τους δύτες. Επρεπε γι’ αυτό να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί αφού δεν ήθελαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη πίεση στο πλοίο.
