«Θα το φροντίσουμε». Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ, μέσω tweet φυσικά, στην είδηση πως η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε, έπειτα από διάλειμμα δύο και πλέον μηνών, ακόμα έναν πύραυλο, τον πλέον προηγμένο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο που έχει δοκιμάσει μέχρι στιγμής. Ο Hwasong-15 έφτασε σε ύψος 4.475 χιλιομέτρων, δέκα φορές μεγαλύτερο από το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, και διένυσε κατά τα 53 λεπτά που παρέμεινε στον αέρα, προτού πέσει στη θάλασσα της Ιαπωνίας, απόσταση 950 χιλιομέτρων. Εφτασε ψηλότερα και μακρύτερα από οποιονδήποτε προηγούμενο βορειοκορεατικό πύραυλο. Με αυτά τα δεδομένα, ειδικοί εκτιμούν το βεληνεκές του στα 13.000 χιλιόμετρα. Που σημαίνει ότι είναι πράγματι ικανός, όπως διακήρυξε ο Κιμ, να φτάσει ακόμα και στις δυτικές ακτές των ΗΠΑ. Και να τις πλήξει; Δεν είναι σαφές ούτε πόσο βαρύ φορτίο μετέφερε ο πύραυλος ούτε κατά πόσο θα μπορούσε να μεταφέρει μια μεγάλη πυρηνική κεφαλή τόσο μακριά. Είναι όμως σαφές πως το βαλλιστικό και πυρηνικό πρόγραμμα της Πιονγκγιάνγκ προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς. Και ότι η πολιτική της «μέγιστης πίεσης» που εφαρμόζει η Ουάσιγκτον δεν αποφέρει καρπούς.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συνήλθε εκτάκτως εκ νέου χθες το βράδυ. Ο αμερικανός πρόεδρος συνομίλησε με τον κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ καλώντας εκ νέου το Πεκίνο να χαλιναγωγήσει τη σύμμαχό του και προανήγγειλε και νέες κυρώσεις εναντίον της Πιονγκγιάνγκ. Καμία από αυτές τις στρατηγικές δεν έχει ωστόσο αποδώσει. Και παρότι ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον επέμεινε χθες πως «οι διπλωματικές επιλογές παραμένουν βιώσιμες και ανοικτές, προς το παρόν», κανείς δεν έχει ξεχάσει την απειλή που είχε εκτοξεύσει τον Σεπτέμβριο ο Τραμπ από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να «καταστρέψει πλήρως» τη Βόρεια Κορέα. Ούτε και τη λιγοστή αντίληψη της έννοιας της αποτροπής που έδειξε επανειλημμένως να έχει προεκλογικά ρωτώντας ξανά και ξανά: «Σε τι χρησιμεύει ένα πυρηνικό οπλοστάσιο αν δεν μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει;». «Πυρηνικός πόλεμος: ο Ντόναλντ Τραμπ υπό επιτήρηση», ήταν ο τίτλος ρεπορτάζ που υπέγραψε χθες στη «Le Figaro» ο ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας στην Ουάσιγκτον. «Φοβόμαστε ότι ο πρόεδρος είναι τόσο ασταθής, τόσο παρορμητικός, τόσο αποκομμένος από την πραγματικότητα, που μπορεί να διατάξει μια πυρηνική επίθεση εντελώς ξεκομμένη από τα αμερικανικά συμφέροντα ασφαλείας», τον διαβεβαίωσε ο αμερικανός γερουσιαστής Κρις Μέρφι.
«Θα έλεγε κανείς πως ο κόσμος μάς περνάει για ανόητους» εξανέστη στα μέσα Νοεμβρίου, στη διάρκεια ενός φόρουμ για τη διεθνή ασφάλεια στο Χάλιφαξ του Καναδά, ο στρατηγός Τζον Χάιτεν, ο διοικητής της Stratcom, της αμερικανικής Στρατηγικής Διοίκησης που κρατάει, στα υπόγεια μπούνκερ της αεροπορικής βάσης του Οφατ, στη Νεμπράσκα, το τελευταίο κλειδί για την εκτόξευση των 1.441 πυρηνικών πυραύλων των ΗΠΑ. «Δεν είμαστε ανόητοι. Σκεφτόμαστε πολύ αυτά τα ζητήματα. Αν ο πρόεδρος δώσει μία παράνομη διαταγή θα του πω: Κύριε πρόεδρε, είναι παράνομο. Και ξέρετε τι θα κάνει; Θα πει: Τι είναι νόμιμο; Και θα του παρουσιάσουμε τις εναλλακτικές επιλογές, έναν συνδυασμό των δυνατοτήτων μας ώστε να ανταποκριθούμε στην κατάσταση, όποια και αν είναι. Δεν είναι και τόσο περίπλοκο».
Ο ορισμός μιας «νόμιμης» διαταγής, ωστόσο, παραμένει συγκεχυμένος. Αρκετά συγκεχυμένος ώστε να οργανώσει την περασμένη εβδομάδα ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Μπομπ Κόρκερ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, την πρώτη ακροαματική διαδικασία από το 1976 με θέμα την προεδρική δικαιοδοσία να διατάξει πυρηνική επίθεση. Και να καταθέσουν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του αμερικανικού έθνους πρόταση νόμου που επιβάλλει προηγούμενη έγκριση του Κογκρέσου για την οποιαδήποτε «προληπτική» χρήση ατομικής βόμβας. Γιατί αυτό είναι το σενάριο που ανησυχεί: να καλέσει μια μέρα ο Τραμπ τους στρατιωτικούς και να τους πει: Θέλω να προχωρήσω σε πυρηνικό χτύπημα. Και ανησυχεί ακόμα περισσότερο διότι πολλοί πιστεύουν πως, παρεκτός και αν ξεσπάσει μια πραγματική ανταρσία στο αμερικανικό στρατιωτικό επιτελείο, κανείς δεν θα μπορέσει να τον εμποδίσει.
