Κάθε μέρα κι ένα καινούργιο στοιχείο έρχεται να προστεθεί στο ρεσιτάλ αναξιοπιστίας στο οποίο έχει επιδοθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να καλύψει τον Πάνο Καμμένο. Χθες ήταν η καταγγελία της ΝΔ ότι τα έγγραφα που κατατέθηκαν από τον υπουργό Αμυνας στη Βουλή είναι αμφιβόλου γνησιότητος. Κατά τις πληροφορίες, επίσης, σήμερα αναμένεται ακόμα ένα σοβαρό στοιχείο, μία ακόμα ψηφίδα στο αμαρτωλό παζλ του πάλαι ποτέ κυβερνητικού ηθικού πλεονεκτήματος.
Ολα αυτά μαθαίνονται σιγά σιγά, στάγδην, επειδή ακόμα και οι βουλευτές, δουλειά των οποίων είναι ο έλεγχος, δεν έχουν πρόσβαση σε έγγραφα που επικαλείται το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου. Τις προάλλες, π.χ., την επομένη της συζήτησης στη Βουλή, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως εκπρόσωπος της Φώφης Γεννηματά, πήγε στο υπουργείο Εξωτερικών και ζήτησε να δει τα διαβαθμισμένα έγγραφα, τα οποία είχε επικαλεστεί ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν του επετράπη, το ίδιο έγινε και με τον Γιώργο Κουμουτσάκο της ΝΔ, ο δε υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έχει κάνει σαφές ότι πρόσβαση σε αυτά θα έχουν μόνο οι πολιτικοί αρχηγοί. Οι βουλευτές κατήγγειλαν αδιαφάνεια, η κυβέρνηση επικρίθηκε ότι εξέθεσε τον πρεσβευτή και, πιθανόν, τις πηγές του –αλλά η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είναι ένα πάση θυσία εξουσιαστικό σύστημα, πρακτικά αδιαφορεί για τις όποιες συνέπειες της πολιτικής της στη χώρα… Για να πετύχει τον στόχο της, την αγκίστρωση στην καρέκλα, μπορεί να κάνει κι αυτά, αλλά και τα αντίθετά τους, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ο Νίκος Κοτζιάς, π.χ., ο οποίος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να διαφυλαχτούν τα απόρρητα και τα διαβαθμισμένα έγγραφα στα οποία έχουν καταγραφεί τα κατορθώματα του Καμμένου, είναι ο ίδιος υπουργός που, πολύ νωρίς, τον Μάρτιο του 2015, επιχείρησε να προωθήσει νόμο για την έγκριση των απόρρητων δαπανών του ΥΠΕΞ από τη Βουλή. Αν προχωρούσε εκείνο το νομοθέτημα, οι βουλευτές θα μπορούσαν να ενημερώνονται για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων, ακόμα και του υπουργείου Εξωτερικών ή του υπουργείου Αμυνας. Τότε, ο Νίκος Κοτζιάς εμφανιζόταν ως υπερδημοκράτης, ως υπέρμαχος της διαφάνειας, έτοιμος να αλλάξει μια αμαρτωλή συνήθεια δεκαετιών, κατά την οποία οι υπουργοί μπορούσαν να διαχειρίζονται, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, μεγάλα ποσά «για εθνικούς λόγους».
Ο άνθρωπος που στην αρχή της υπουργικής θητείας του επαγγέλθηκε την απόλυτη διαφάνεια, κατέληξε να είναι εχθρός της. Στο όνομα των πολιτικών ακροβασιών του Τσίπρα και του Καμμένου.