Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι τα τουλάχιστον 12.000 ακίνητα που θα βγουν σε πλειστηριασμό από τις τράπεζες και την Εφορία μέσα στο ερχόμενο έτος είναι όλα βίλες, μεζονέτες και επαύλεις, οι ιδιοκτήτες των οποίων εμπλέκονται μάλιστα σε σκάνδαλα και σκανδαλάκια; Ασφαλώς δεν μπορεί να πιστέψει κάτι τέτοιο ούτε ο πιο καλόπιστος πολίτης. Οπως δεν μπορεί φυσικά να πιστέψει ότι όλοι αυτοί οι ιδιοκτήτες είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές.

Τα ντοκουμέντα που δημοσίευσαν «ΤΑ ΝΕΑ» και έσπευσε με ανοίκειο για τα δημοκρατικά ήθη τρόπο να διαψεύσει το Μέγαρο Μαξίμου αποτελούν τελικά έναν αδιάψευστο μάρτυρα: η πρώτη κατοικία βρίσκεται στο έλεος των πλειστηριασμών ανεξάρτητα από την αξία της. Βρίσκονται στο έλεος των τραπεζών και της Εφορίας και οι μεσοαστικές και οι λαϊκές κατοικίες πέρα από τις βίλες και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν αλλάζει με δηλώσεις υπουργών που σοκάρουν με τον κυνισμό τους, διαβεβαιώσεις κυβερνητικών εκπροσώπων που δεν αντέχουν σε καμία λογική και πρωθυπουργικές διαψεύσεις που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα.

Οσο και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιμείνει στα εναλλακτικά γεγονότα, η πραγματικότητα είναι μία: η κατοικία δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο απροστάτευτη όσο είναι τώρα, ποτέ οι κυβερνητικοί χειρισμοί, ακόμη και στις χειρότερες στιγμές της κρίσης, δεν είχαν αφήσει τόσο εκτεθειμένους τους πολίτες.

Οπως φαίνεται, η κυβέρνηση θα επιμείνει στον ίδιο δρόμο – των εναλλακτικών γεγονότων, δηλαδή του ψεύδους. Ο Τύπος, πάλι, δεν μπορεί παρά να επιμείνει αταλάντευτα στον δικό του: στις αρχές της δημοσιογραφικής έρευνας, της αδιαμεσολάβητης και πέρα από τους μηχανισμούς της κυβερνητικής προπαγάνδας ενημέρωσης, στην αποκάλυψη της αλήθειας.

Οι διαβεβαιώσεις του Γραφείου Τύπου τού Πρωθυπουργού ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» διαθέτουν το κύρος της αυθεντίας, αλλά και την αξιοπιστία της τεράστιας εμπειρίας. Προέρχονται από τους ίδιους τους κατασκευαστές του.

Το ψέμα είναι πράγματι συνώνυμο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Γι’ αυτό και δεν εντυπωσιάζει, ούτε προκαλεί καν.

Τον πρωθυπουργικό λόγο όμως ευτελίζει ο κυνισμός του ψεύδους και υποβαθμίζει η διαρκής καταφυγή σε προσωπικές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς.