Τα λόγια μοιάζουν με καρφιά σε ξύλο. Ακόμα κι αν αφαιρεθούν βίαια, οι τρύπες θα χάσκουν για να θυμίζουν ποιος τις προκάλεσε.
Καλοκαίρι του 2014, η αντιπολίτευση στα κάγκελα για να αποτραπεί «το εθνικό έγκλημα», η πώληση της ΔΕΗ.
Συναγελάζομαι με συνδικαλιστή της ΔΕΗ, που κάποτε έρρεε πράσινο αίμα στις φλέβες του και κάθε πρωί θαρρούσε πως ο ήλιος που ανέτελλε είχε αλλάξει κι αυτός χρώμα.
Παθιασμένος να υπερασπιστεί το δίκαιο της εταιρείας που τον τάιζε παντεσπάνι, εκφωνούσε λογύδρια επαναστατικά με μεγάλα διαλείμματα για να τραβά γερές ρουφηξιές από το λαθραίο τσιγάρο.
Ο άλλοτε βαμμένος και ευεργετημένος πασόκος έπινε πια νερό στο όνομα του νέου ηγέτη, του Αλέξη Τσίπρα, που ως θαρραλέος σταυροφόρος θα πολεμούσε τους απίστους.
Ψέλλισα πως αυτά που υπόσχεται ο νέος ηγέτης είναι ανεφάρμοστα, πως εν ολίγοις οι επαγγελίες θα αποδειχθούν φρούδες και πως η παροχολογία αποτελεί ιμιτασιόν, και μάλιστα του αισχίστου είδους παλαιότερων πολιτικών παρωχημένων επιλογών.
Η απάντησή του ηχεί ακόμα στ’ αφτιά μου όπως η κραυγή μωρού που υποφέρει: «Εγώ να περνάω καλά και οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν».
Ενα τεράστιο «Εγώ» με κύκλωσε, ένιωσα να με πνίγει, να μου κόβει την ανάσα.
Είχα απέναντί μου έναν αυθεντικό εκφραστή της πολιτικής αμετροέπειας, έναν κολοσσό του ναρκισσισμού, έναν «παρτάκια» όπως είναι τόσοι και τόσοι ακόμα, οι οποίοι για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι το προσωπικό τους συμφέρον.
Ο ίδιος συνδικαλιστής πιθανόν να βρεθεί ξανά στα κάγκελα για να υπερασπιστεί την πώληση των μονάδων της ΔΕΗ απ’ αυτόν που ψήφισε να την προσέχει. Να υπερασπιστεί το προσωπικό του συμφέρον. Κι αν δείτε νωχελικές αντιδράσεις να είστε βέβαιοι πως ο «εγώ να περνάω καλά» θα έχει εξασφαλίσει –ξανά –το μέλλον του προφασιζόμενος το «καλό» του λαού.
Τελευταία Νέα