Στη χθεσινή εγχώρια ιεράρχηση των ανταποκρίσεων από τις Βρυξέλλες συνέβη ένα μικρό παράδοξο. Μονοπώλησε το ενδιαφέρον η συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου που επέβαλε εμπάργκο στην πώληση όπλων από χώρες της ΕΕ στη Σαουδική Αραβία κι όχι μια άλλη αφιερωμένη στην Ελλάδα. Εύλογο, βέβαια, λόγω Καμμένου. Ωστόσο, προχθές το απόγευμα στην ολομέλεια συζήτησαν εκτάκτως και για την καταστροφή στη Δυτική Αττική. Το ζήτησαν έλληνες ευρωβουλευτές και στην ατζέντα μπήκε και η παροχή βοήθειας στους πλημμυροπαθείς. Το «παρών» έδωσε και η αρμόδια γι’ αυτό επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής Κορίνα Κρέτσου –η οποία είναι γνωστή φίλη της χώρας. Η συζήτηση ξεκίνησε στις 18:17:25 και τελείωσε στις 18:53:55 ώρα Βρυξελλών, αν αυτό σας λέει κάτι. Από τους δέκα ομιλητές μόνο οι τέσσερις δεν ήταν Ελληνες –και η μία εξ αυτών ήταν η ρουμάνα εκπρόσωπος της Κομισιόν. Αν έχουν μια αξία τα στατιστικά είναι επειδή αποδεικνύουν κάτι που οι παλιοί στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου λένε συχνά στις οφ δε ρέκορντ κουβέντες. Τι; Πως η πλειονότητα όσων εκλέγονται να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στον –κατά το κλισέ –ναό της ευρωπαϊκής δημοκρατίας έχουν πάντα στραμμένο το βλέμμα στην Αθήνα.

Σε δεύτερη ανάγνωση

Πώς επιβεβαιώνεται η παραπάνω κριτική από την εν λόγω συζήτηση; Οι αυτόπτες μάρτυρες επιμένουν ότι η αίθουσα της Ολομέλειας ήταν σχεδόν άδεια. Και σχολιάζουν, ελαφρώς ειρωνικά, πως αντί να ζητηθεί από ξένους ευρωβουλευτές να μιλήσουν προκειμένου να εκφράσουν την αλληλεγγύη της Ενωσης στη χώρα, τον λόγο πήραν κυρίως Ελληνες. Γιατί, όπως το θέτει και μια πηγή, «όλα γίνονται για ένα δελτίο Τύπου στην Ελλάδα». Το βασικό αίτημα των ευρωβουλευτών μας προς την Κρέτσου ήταν να ενεργοποιηθεί το ευρωπαϊκό Ταμείο Αλληλεγγύης για τους πληγέντες στη Δυτική Αττική. Μόνο που για να γίνει αυτό θα πρέπει οι ζημιές να υπερβαίνουν το 1,5% του ΑΕΠ της πληγείσας περιφέρειας. Συμπέρασμα; Το βασικό αίτημα ήταν να βρεθεί τρόπος να παρακαμφθεί ο κανόνας του 1,5%. Τι τους απάντησε η επίτροπος; Οτι το ποσοστό αυτό έχει ορισθεί από το Ευρωκοινοβούλιο έπειτα από ψηφοφορία. Θα μπορούσε, άρα, να συμφωνήσει κανείς πως δικαιώνεται ένας πρώην ευρωβουλευτής που διατεινόταν πως «η κατάργηση της λίστας θα είναι καταστροφική». Το σκεπτικό του ήταν πως θα καταλήξουν να κάθονται στα ευρωέδρανα άνθρωποι που αγνοούν τα στοιχειώδη της λειτουργίας του συγκεκριμένου θεσμού.