Τι πάω και θυμάμαι. Τους νυν υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, τότε «μπουρλοτιέρηδες» των πλατειών, να ουρλιάζουν «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Από τότε μέχρι το σημερινό «Κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη», η διαδρομή περνά μέσα από τις καρέκλες της κυβερνητικής εξουσίας με όχημα την αλαζονεία της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της. Και με άλλοθι το εργαλείο που αλλάζει τις λέξεις για να μπορεί να ελέγχει τις έννοιες. Νομίζω όμως ότι τα «παιδιά» εκεί στου Μαξίμου θεωρούν ότι έχουν κάνει ρεζερβέ στη γνώση. Κι εμείς έχουμε διαβάσει Οργουελ και «1984». Ξέρουμε κι εμείς τι είναι και τι εξυπηρετεί το new speech, κι αν το είχαμε ξεχάσει, το ξαναθυμηθήκαμε όταν μετονόμασαν την τρόικα σε «θεσμούς». Γνωρίζουμε τι σημαίνει «εναλλακτικά γεγονότα», το εμπεδώσαμε, άλλωστε, πρόσφατα βλέποντας πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση το σκάνδαλο πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία. Σιγά μη δεν μπορούσαμε να αποκωδικοποιήσουμε το «προστασία πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς».
Χθες όμως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας εισήγαγε πανηγυρικά και στην οργουελική «διπλή σκέψη». Την κατασκευή δηλαδή μιας άλλης εκδοχής των γεγονότων, μιας άλλης «αλήθειας» που συνυπάρχει με την πραγματικότητα. «Δεν υπάρχει περίπτωση να βγει σε αναγκαστικό πλειστηριασμό καμία πρώτη κατοικία λαϊκής οικογένειας» είπε ο κύριος Τζανακόπουλος που, ως γνωστόν, για να κάνει stage στη λαϊκότητα, έμεινε δύο χρόνια στο Αιγάλεω. Πώς τεκμαίρεται όμως σήμερα το «σπίτι λαϊκής οικογένειας»; Εκ του εισοδήματος της οικογένειας; Εκ της περιοχής όπου βρίσκεται η κατοικία; Εκ της κατασκευής του κτίσματος; Από το τι χρώμα έχουν τα πορτοπαράθυρα και τι απόληξη τα κάγκελα; Ή από το τι ψηφίζει η οικογένεια; Ο θείος Τζορτζ δεν είναι εδώ για να μας διαφωτίσει.
Τελευταία Νέα