Επειτα από τρία χρόνια στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε το αναμενόμενο: να στοιχίσει απέναντί του μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες και επαγγελματικές ομάδες που είχαν στηρίξει την εκλογή του στην κυβέρνηση τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015.

Σήμερα, ύστερα από δυόμισι χρόνια σκληρής μνημονιακής πολιτικής, η οποία ακολούθησε την ολοκληρωτική διάψευση των προσδοκιών της «περήφανης» εξάμηνης διαπραγμάτευσης, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχουν χάσει κάθε ελπίδα για καλύτερες ημέρες. Ακόμη περισσότεροι περιμένουν ότι θα έλθουν χειρότερες μέρες.

Η μεσαία τάξη των επαγγελματιών και των σχετικώς καλά αμειβόμενων μισθωτών έχει γονατίσει από τις υπέρογκες εισφορές και τους βαρείς φόρους. Οι συνταξιούχοι περιμένουν το προμελετημένο «ατύχημα» να συμβεί το 2018 με τις ψηφισμένες νέες περικοπές στις συντάξεις. Και η συντριπτική πλειονότητα των υπερχρεωμένων δανειοληπτών προσγειώνεται απότομα, από τα σύννεφα των απατηλών προεκλογικών και μετεκλογικών υποσχέσεων, στη δεινή πραγματικότητα των πλειστηριασμών. Οσο για τον επιχειρηματικό κόσμο έχει πάψει, προ πολλού, να μασάει τα λόγια του για την υπερφορολόγηση και την απουσία φιλεπενδυτικής πολιτικής, ενώ οι αγρότες από πέρυσι, κιόλας, έχουν βάλει το πιστόλι πάνω στο τραπέζι.

Το κλίμα αμφισβήτησης ενισχύεται από την υπόθεση της Αραβίας, από τις καταστροφικές επιπτώσεις ακραίων φυσικών φαινομένων σε έναν διαλυμένο και από τη λιτότητα κρατικό μηχανισμό, και από το τσουνάμι των πλειστηριασμών. Και αυτό απειλεί να χαλάσει τη γιορτή των τρίτων γενεθλίων της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τον ερχόμενο Ιανουάριο. Ούτε το μέρισμα, ούτε πολύ περισσότερο η λοταρία που επιστρατεύει, χριστουγεννιάτικα, η κυβέρνηση για να αλλάξει το κλίμα, μπορούν να αντισταθούν στον χείμαρρο των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων. Αλλά και των πολιτικών διεργασιών που αποκτούν άλλη ροπή μετά την αυξημένη συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες εκλογής ηγεσίας στην Κεντροαριστερά.

Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι η μόνη διέξοδος για τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης. Για να βγει στο ξέφωτο πρέπει πρώτα να τσουρουφλιστεί. Υπογράφοντας την πώληση μονάδων της ΔΕΗ που άλλοτε αποκήρυσσε όπως ο διάβολος το λιβάνι και προστατεύοντας με τα ΜΑΤ τους πλειστηριασμούς ακινήτων. Οσο όμως περισσότερο τρέχει για να κλείσει την αξιολόγηση και να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που θα αναληφθούν σε αυτήν τόσο πιο πολύ θα ανάβει τη φωτιά της κοινωνικής δυσαρέσκειας που προκαλεί το χάσμα μεταξύ των μεγάλων υποσχέσεων που έδωσε και της πολιτικής της.

Ομως, μόνο τότε θα μπορεί να αποκτήσει το αφήγημα της εξόδου στις αγορές και της προοπτικής ολοκλήρωσης του τρίτου Μνημονίου που είναι απαραίτητο για να έχει ελευθερία κινήσεων και επιλογών στη δύσκολη πολιτική σκακιέρα των επόμενων κρίσιμων μηνών έως και την επόμενη άνοιξη. Γιατί μετά τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο όταν αρχίσουν οι δύσκολες συζητήσεις για το νέο καθεστώς επιτήρησης που ετοιμάζουν οι δανειστές για τη χώρα μας μετά το τρίτο Μνημόνιο και ενδεχομένως τεθεί στο τραπέζι και η λήψη νέων μέτρων για το πλεόνασμα 3,5% του 2018.

Για αυτό και η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που, στην πρώτη και δεύτερη αξιολόγηση, της άρεσε να βλέπει τις μέρες να περνούν, τώρα τρέχει. Αλλωστε, τότε τον λογαριασμό των καθυστερήσεων τον πλήρωνε η οικονομία. Τώρα τον πληρώνει και η ίδια…

Τελευταία Νέα