Οσο αβρός και να θέλει να είναι κανείς με μία κυρία (ακόμη κι αν είναι παρ’ ολίγον Σιδηρά), δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει ότι η Τερίζα Μέι δεν τα έχει πάει και πολύ καλά μέχρι τώρα στο τιμόνι της Βρετανίας: απώλεσε την πλειοψηφία στη Βουλή, υπονομεύεται διαρκώς από εσωκομματικούς αντιπάλους και οι Βρυξέλλες την έχουν στριμώξει στις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Στελέχη των Τόρις στοιχηματίζουν ότι οι ημέρες της στη Ντάουνινγκ Στριτ είναι μετρημένες, προβλέποντας ότι είτε θα τη διαδεχθεί κάποιο άλλο κομματικό στέλεχος είτε θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές. Οι Συντηρητικοί, όμως, δεν τα πηγαίνουν καλά στις δημοσκοπήσεις και πολλοί εκτιμούν ότι ίσως συμβεί αυτό που έως πριν από λίγους μήνες έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας: να έρθει ο Τζέρεμι Κόρμπιν στην εξουσία.
Πριν από λίγες ημέρες, η «Morgan Stanley» περιέγραψε την προοπτική να γίνουν οι Εργατικοί κυβέρνηση ως «μεγαλύτερη απειλή για τις βρετανικές επιχειρήσεις από ό,τι το Brexit». Η κρατικοποίηση βιομηχανιών, οι υψηλότεροι φόροι και η αύξηση των κρατικών δαπανών για την ενίσχυση των νοικοκυριών χαμηλού εισοδήματος που επαγγέλλεται ο Κόρμπιν θα μπορούσαν να βλάψουν τις επιχειρήσεις, προειδοποίησε. Η ασυνήθιστη δημόσια παρέμβαση της αμερικανικής τράπεζας στα εσωτερικά της Βρετανίας αποτέλεσε, ασφαλώς, βούτυρο στο ψωμί των Εργατικών. «Δεν θα επιτρέψουμε στις τράπεζες και τα hedge funds να ξαναγονατίσουν την οικονομία μας. Οι Εργατικοί θα οικοδομήσουν μια κοινωνία που θα δουλεύει προς όφελος των πολλών, όχι των λίγων», σχολίασε ο εκπρόσωπος του κόμματος, ενώ ο ίδιος ο Κόρμπιν έγραψε στο twitter: «Οι Εργατικοί θα κάνουν αυτό που οι Τόρις αρνούνται: θα βάλουν τέλος σε αυτό το άδικο σύστημα».
Για ορισμένους ο λόγος του 68χρονου Κόρμπιν είναι ξύλινος και παλαιολιθικός, οι προτάσεις του απορρίπτονται ως ανεφάρμοστες και ο ίδιος κατηγορείται ότι έχει μετατρέψει το κόμμα σε μια αριστερή κλίκα ελεγχόμενη από το Momentum, μια ισχυρή οργάνωση υποστηρικτών του ηγέτη των Εργατικών η οποία βρίσκεται σε ανοικτή σύγκρουση με το Progress, την ομάδα που υποστηρίζει τους Νέους Εργατικούς του Τόνι Μπλερ, τους αποκαλούμενους «Μπλεράιτς». Τις τελευταίες ημέρες ο εσωκομματικός πόλεμος έχει φουντώσει: το Progress κατήγγειλε το Momentum ότι εκπαραθυρώνει τα «μετριοπαθή» στελέχη με αντιδημοκρατικό τρόπο. Οι «Τάιμς» έκαναν λόγο για «διωγμό» των «ανεπιθύμητων» δημοτικών συμβούλων από τους υποστηρικτές του Κόρμπιν εν όψει των δημοτικών εκλογών του προσεχούς Μαΐου, προσθέτοντας ότι το «κυνήγι» θα επεκταθεί και στους βουλευτές του κόμματος με απώτερο σκοπό η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας να ελέγχεται από τους ανθρώπους του Κόρμπιν. Οπως αποκαλύφθηκε, το Momentum ζητά από υποψήφιους βουλευτές να υπογράψουν ένα «συμβόλαιο» δεσμευόμενοι να εναρμονιστούν με τους «πολιτικούς στόχους» της οργάνωσης προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στήριξή της.
Προβάδισμα λόγω των κακών επιδόσεων της Μέι
Οι απόψεις του Κόρμπιν φαίνεται ότι βρίσκουν απήχηση σε μια ολοένα αυξανόμενη μερίδα του εκλογικού σώματος, ιδίως σε εκείνους που έχουν πληγεί από τις πολιτικές συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους που εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις των Συντηρητικών, αλλά και μεταξύ των νέων. Στις περισσότερες δημοσκοπήσεις οι Εργατικοί προηγούνται των Τόρις με ποσοστό 2-3%. Ωστόσο, δεν έχουν καταφέρει να πείσουν την πλειονότητα των πολιτών ότι προσφέρουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Το (μικρό) προβάδισμα των Εργατικών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις κακές επιδόσεις της Μέι και σίγουρα όχι στη θέση του κόμματος για το Brexit που, εν πολλοίς, παραμένει ασαφής. Η πλειοψηφία των βουλευτών των Εργατικών είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, ενώ ο Κόρμπιν ήταν μάλλον κρυφός οπαδός της εξόδου. Ωστόσο, φαίνεται πως έχει πειστεί, κυρίως από τον σκιώδη υπουργό Brexit Κιρ Στάρμερ, να υποστηρίξει το «μαλακό» Brexit. Στις εκλογές του Ιουνίου ο ηγέτης των Εργατικών έπαιξε με επιτυχία το χαρτί των social media. Τώρα, ρίχνει ακόμη μεγαλύτερο βάρος στα ΜΜΕ, βάζοντας αγγελία για τη θέση του διευθυντή Επικοινωνιών του κόμματος με ετήσιες αποδοχές 65.000 στερλίνες. Οπως επισημαίνεται, το συμβόλαιο θα είναι σε ισχύ για όσο διάστημα ο Κόρμπιν παραμένει αρχηγός των Εργατικών. Ο όρος αυτός δεν παρέχει μεγάλη εργασιακή ασφάλεια, αν και αυτός που θα πάρει τη θέση μάλλον δεν πρέπει να φοβάται ότι θα βγει σύντομα στην ανεργία.