ΣΥΡΙΖΑ τότε και τώρα: Κωλοτούμπα ή πολιτική ενηλικίωση;

Την ονομάτισαν μεταστροφή, κωλοτούμπα, ρεαλιστική στροφή, πολιτική ενηλικίωση. Η σημερινή πολιτική διακυβέρνηση της συριζαϊκής Αριστεράς ομολογουμένως σηκώνει και χωράει πολλές ερμηνείες και εν πολλοίς φωτίζει τις αντιφάσεις και την δραματικότητα του σημερινού πολιτικού τοπίου. Το σκηνικό βίας, αυταρχισμού και χημικών την περασμένη Τετάρτη όμως στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, αποτέλεσε μια ποιοτική τομή για τις κυβερνητικές μέρες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ των ΜΑΤ δεν θυμίζει τίποτε τον προκυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Οι όποιες διαφωνίες, ενστάσεις, γκρίνιες που σημειώθηκαν εντός της κυβερνητικής Αριστεράς, δεν συνιστούν πλατφόρμα ρήξης ή ηχηρής διαφοροποίησης από τα πεπραγμένα της καταστολής. Η τελευταία, θύμισε σε πολλούς με πικρό τρόπο τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ ως υποστηρικτής του κινήματος Δεν Πληρώνω, των κινητοποιήσεων στα διόδια, των διαδηλώσεων κατά των ιδιωτικοποιήσεων, της ρητορικής της σεισάχθειας που γοήτευσε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος και απορρόφησε έναν ολόκληρο κοινωνικό κραδασμό με την πρώτη φορά Αριστερά του Ιανουαρίου του 2015. σήμερα πολλοί δεν πιστεύουν στα μάτια τους με την στροφή.

Οι πιο έμπειροι θυμούνται πως η πολιτική μετατόπιση από την ανυπακοή σε φόρους, χαράτσια και πλειστηριασμούς στην διαχείριση του παρόντος με τον πιο κυνικό τρόπο, δεν ήλθε αιφνίδια. Από το 2013 κιόλας, η τότε Αριστερή Πλατφόρμα (που μετά έφυγε σύσσωμη το καλοκαίρι του 2015), κατηγορούσε την ηγεσία για δεξιά στροφή με αιχμή τότε την ομιλία Τσίπρα στον ΕΒΕΑ και με θέμα την φορολογική πολιτική. Τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ (έτσι λεγόταν πριν την απόφαση διάλυσης των συνιστωσών), σφυροκοπούσε τους μνημονιακούς φόρους και την τότε πολιτική που χαρακτήριζε άδικη αλλά και κάτι ακόμη: «δημιουργεί κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο: μια καινοφανή και ευρέως διαδεδομένη αντίληψη μιας νέας γενιάς πολιτών που θεωρούν (τις περισσότερες φορές δικαίως) τη μη εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεών τους ως “νόμιμη”, αφού προέχει η επιβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους. Η καλλιέργεια μιας τέτοιας κουλτούρας δεν είναι άνευ σημασίας».

Κι όμως, ήταν ακόμη νωπά τα περιστατικά κινηματικής επένδυσης στο Δεν πληρώνω, στην μη πληρωμή χαρατσιών, τις δεκάδες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις ανά την Ελλάδα. ήταν εξάλλου, μόλις Φεβρουάριος του 2011 που ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφθεί τα διόδια της Κορίνθου και είχε συμμετάσχει σε ημέρα δράσης του κινήματος Δεν Πληρώνω. μάλιστα τότε είχε πει μεταξύ άλλων: «η ανυπακοή απέναντι σε ένα κράτος, σε μία πολιτεία που δεν είναι σε θέση να τηρήσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της, είναι πλέον ένας δρόμος, που θα γίνει μαζικός είτε το θέλουν είτε όχι αυτοί που μας κανοναρχούν το βράδυ από τα δελτία ειδήσεων και ανεξαρτήτως από το τι θα πράξουν τα κόμματα». Απαραίτητη βέβαια διευκρίνιση πως το εν λόγω Κίνημα (που και σήμερα υφίσταται και μάλιστα συμπράττει κινηματικά με την ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην ακύρωση πλειστηριασμών) δεν ήταν συνιστώσα ή οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ. Αν και για χρόνια, μέχρι την συριζαϊκή διακυβέρνηση, υπήρχαν συμπράξεις μεταξύ των δύο.

Τα ίδια συνέβαιναν και με πλειστηριασμούς προηγούμενων χρόνων και επί ημερών προηγούμενων κυβερνήσεων. “Διότι οι πλειστηριασμοί απελευθερώθηκαν από 1/1 του 2015. Και οι δυο σχετικές τροπολογίες που καταθέσαμε στη Βουλή για παράταση της αναστολής καταψηφίστηκαν από τη Νέα Δημοκρατία. Και τα κοράκια των distress funds είναι έτοιμα να πέσουν πάνω στους δανειολήπτες για να τους πάρουν τα σπίτια. Αυτό είναι το ατύχημα που δε θα συμβεί στη πατρίδα μας, κε Σαμαρά. Να επανεκλεγείτε και να αντιγράψετε το φίλο σας το Ραχόι, πετώντας έξω από τα σπίτια τους, στο δρόμο, χιλιάδες χρεοκοπημένους δανειολήπτες. Αυτό θα αποτρέψει ο λαός μας με τη ψήφο του, στις 25 Γενάρη.

Αυτό θα αποτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, από τις 26. Γιατί με το ΣΥΡΙΖΑ, κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη. Τελεία και παύλα”, έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας στην Ρόδο τον Ιανουάριο του 2015.

Βεβαίως σύμφωνα με τα σημερινά κυβερνητικά επιχειρήματα, μπορεί το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης να μην εφαρμόστηκε ή απλώς μέχρι στιγμής και λόγω επιτροπείας να έχει υλοποιηθεί ένα μέρος του αλλά σε καμία περίπτωση ο Τσίπρας δεν είναι σαν τους προηγούμενους πρωθυπουργούς. Οι κινήσεις ανακούφισης των ευπαθών ομάδων, όπως το μέρισμα, αποτελούν σύμφωνα με την κυβέρνηση βασικό διαφοροποιητικό στοιχείο από τις άλλες κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Η εικόνα των ΜΑΤ βέβαια που εκτοξεύουν χημικά εντός αίθουσας και κατά πολιτών, θολώνει ή δυσκολεύει το επιχείρημα.