Θα μπορούσε να αποτελέσει μια άλλη ιψενική «Αγριόπαπια», έξι δεκαετίες αργότερα. Με το «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» ο Αρθουρ Μίλερ επιβεβαιώνει την επίδραση του Ιψεν και μαζί τον σεβασμό του απέναντι στην αρχαία τραγωδία, που καθόρισε άλλωστε και τον νορβηγό συγγραφέα.
Με το αμερικανικό όνειρο στο επίκεντρο και τη συνείδηση να βάλλεται ανελέητα, το έργο φέρνει αντιμέτωπες δύο οικογένειες: εκείνη του επιτυχημένου και πλούσιου Τζο Κέλερ και την άλλη, του συνεταίρου του Στιβ Ντίβερ (δεν εμφανίζεται στη σκηνή), που πλήρωσε (και για τους δύο) το τίμημα της επιτυχίας (και) με φυλακή. Τα σκάρτα εξαρτήματα που παραδόθηκαν από το εργοστάσιό τους στα πολεμικά αεροσκάφη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κόστισαν τη ζωή σε είκοσι έναν πιλότους. Μαζί κόστισαν και τη ζωή του γιου του Τζον Κέλερ, ο οποίος μην μπορώντας να σηκώσει την πατρική ντροπή στέλνει γράμμα ότι θα αυτοκτονήσει.
Εργο εβδομήντα ετών («All my sons») ανέβηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1947 στο Μπρόντγουεϊ, σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν, κερδίζοντας διακρίσεις και βραβεία (Τόνι). Την ίδια χρονιά, ο Κάρολος Κουν το παρουσίασε στο ελληνικό κοινό, στο Θέατρο Τέχνης. Ανήκει στα κορυφαία έργα του Μίλερ, μαζί με τον «Θάνατο του εμποράκου», καθώς και, μεταξύ άλλων, τα «Μάγισσες του Σάλεμ», «Ψηλά από τη γέφυρα», «Το τίμημα».
Εβραϊκής καταγωγής μετανάστης από την Πολωνία που απέκτησε μεγάλη περιουσία στην Αμερική ήταν ο πατέρας του αμερικανού συγγραφέα Αρθουρ Μίλερ (Αrthur Miller, 1917-2005). Ωστόσο, το οικονομικό κραχ του 1929 κατέστρεψε την οικογένειά του και άφησε στον ίδιο ανεξίτηλα σημάδια που πέρασαν και στα έργα του.
Ο Γιάννης Μόσχος, γνώστης και μελετητής του ιψενικού σύμπαντος, αντιμετώπισε το έργο του Μίλερ με σαφή και καθαρή ματιά: η παράσταση, εξαρχής, με τις λιτές σκηνογραφικές γραμμές, που δρουν περισσότερο λειτουργικά, αποκαλύπτει την πρόθεσή της. Να σεβαστεί το κείμενο και την ουσία του, να αναδείξει τα διλήμματα, να πει την ιστορία ή καλύτερα το δράμα αυτών των ανθρώπων. Με τον ρεαλισμό στη βάση, χωρίς μοντερνισμούς, αλλά με σύγχρονο τρόπο, ο σκηνοθέτης αφήνει τον Μίλερ να κάνει τη δουλειά του. Παράλληλα έχει εξασφαλίσει έναν θίασο που κινείται και δρα σαν ομάδα, επιτρέποντας στον καθένα να δώσει το στίγμα της παρουσίας του. Σαν ένα καλά ενορχηστρωμένο μουσικό σύνολο, χωρίς παραφωνίες.
Ο Δημήτρης Καταλειφός αποδεικνύει, για άλλη μία φορά, πόσο στέρεος ηθοποιός είναι, δίνοντας στον ρόλο τα χαρακτηριστικά του Τζο Κέλερ και κυρίως την κατ’ επιλογή ευθύνη των πράξεών του. Στο πλάι του η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, στον ρόλο της τραγικής συζύγου και μάνας, που πασχίζει να διατηρήσει τα ζωτικά ψεύδη (της). Τον καταλυτικό ρόλο του Τζορτζ Ντίβερ ερμηνεύει με δύναμη ανεμοστρόβιλου ο Κώστας Βασαρδάνης. Μετά την άφιξή του, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
Τα τελευταία χρόνια ο Αρθουρ Μίλερ ξαναπαίζεται στις αθηναϊκές σκηνές, παρέχοντας, έτσι, στον θεατή τη δυνατότητα να αποκτήσει μια σφαιρική εικόνα του θεατρικού του κόσμου. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει φέτος, με το «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» να διανύει τη δεύτερη σεζόν του, «Το τίμημα» να παίζεται ήδη και το «Ψηλά από τη γέφυρα» να προγραμματίζεται για τις αρχές του 2018.