«Τώρα πια δεν έχω σπίτι να μείνω τον χειμώνα». Είναι από εκείνες τις φορές που μια φράση αξίζει όσο χίλιες εικόνες. Και αν πρέπει να αποτυπωθεί δεν είναι επειδή διαψεύδει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης και εκθέτει τα συστημικά της μεγάφωνα στα μέσα ενημέρωσης. Είναι επειδή οι πλειστηριασμοί είναι πραγματικότητα –χάνονται ήδη σπίτια και θα χαθούν πολύ περισσότερα το ερχόμενο έτος.
Παρά την εικόνα που επιχειρεί να διαμορφώσει η κυβέρνηση, μια εικόνα που δεν αξίζει όσο χίλιες λέξεις αλλά χίλια ψεύδη, η κατοικία δεν προστατεύεται. Αντίθετα, εκείνοι που προστατεύονται πλέον είναι οι πλειστηριασμοί. Και προστατεύονται από την κυβέρνηση που κατακτούσε την εξουσία με το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Η κυβέρνηση επιμένει σήμερα με το παραλλαγμένο σύνθημα «καμία λαϊκή κατοικία στα χέρια τραπεζίτη». Επιμένει δηλαδή να παραπλανά την κοινή γνώμη και να εμπαίζει τους πολίτες που χάνουν τα σπίτια τους –«Τους ακούω να λένε ότι πλειστηριάζονται μόνο βίλες και εξοργίζομαι, θέλω να τους πάρω τηλέφωνο και να φωνάξω» είναι μια άλλη φράση που καταγράφεται στο ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» και αξίζει επίσης όσο χίλιες εικόνες.
Οι φράσεις αυτές δεν περιγράφουν παρά την αρχή ακόμη μιας κρίσης μέσα στην κρίση –προϊόν κι αυτή της αυταπάτης και της υπερήφανης διαπραγμάτευσης. Θα ανέμενε κανείς από την κυβέρνηση, έστω και την ύστατη ώρα, να πράξει ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσει τους οικονομικά ασθενείς συμπολίτες μας σε αυτή τους τη δοκιμασία. Φαίνεται όμως ότι εκείνο που εξακολουθεί να την απασχολεί πρωτίστως είναι να περιβάλλει την πραγματικότητα με μαγικές εικόνες. Εστω και αν ματαιοπονεί.
