Αναζήτηση
Είναι οριστικό, ο Πρόεδρος (της Δημοκρατίας) Προκόπης θα στείλει σήμερα την επίσημη πρόσκληση στον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να επισκεφθεί την Ελλάδα το διήμερο 7 και 8 Δεκεμβρίου. Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, αναφέρω ότι η επίσκεψη είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη που πραγματοποιεί τούρκος πρόεδρος στην Ελλάδα τα τελευταία 65 χρόνια.
Το 1952 ήταν η προηγούμενη επίσκεψη, τέτοιες μέρες περίπου (για τους μανιώδεις με τις ημερομηνίες αναφέρω ότι ήταν 28 Νοεμβρίου), όταν την Αθήνα επισκέφθηκε ο τότε πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ. Ο δημοκρατικών πεποιθήσεων Τζελάλ Μπαγιάρ είχε έρθει να ανταποδώσει την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει το βασιλικό ζεύγος της Ελλάδας, ο βασιλιάς Παύλος και η περίφημη Φρειδερίκη σύζυγός του, στην Κωνσταντινούπολη, μόλις πέντε μήνες νωρίτερα.Στις 7 Ιουνίου εκείνου του χρόνου οι έλληνες βασιλείς επιβαίνοντες του αντιτορπιλικού «Ελλη» είχαν μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και είχαν γίνει δεκτοί με παλλαϊκή υποδοχή από τους πάνω από 125 χιλιάδες Ελληνες που αριθμούσε η μειονότητα εκείνη την εποχή, τους είχε υποδεχθεί δε ο ίδιος ο Τζελάλ Μπαγιάρ.
Αλλά γρήγορα έπεσε βαθύ σκοτάδι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τον Σεπτέμβριο του 1955, όχλος υποκινούμενος από τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και ακροδεξιές ομάδες επιτέθηκε στα σπίτια και τις περιουσίες της ελληνικής μειονότητας και πέτυχε να ξεριζώσει το μεγαλύτερο κομμάτι της από την Κωνσταντινούπολη και από άλλες περιοχές στις ακτές του Αιγαίου.
Εκείνο το πογκρόμ εις βάρος των Ελλήνων της Πόλης εξακολουθεί να βαραίνει αποφασιστικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις –αυτές δηλαδή που θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, την προσεχή Πέμπτη. Μακάρι να τα καταφέρει…
Οφείλω να αναφέρω ότι οι εκκρεμότητες με την επίσκεψη κράτησαν μέχρι τις τελευταίες ημέρες και ότι η επίσκεψη οριστικοποιήθηκε μόλις προχθές, και αφού προηγουμένως εργάστηκαν για αυτό σοβαρά διπλωματικοί εκπρόσωποι και από τις δύο χώρες. Είναι ενδεικτικό ότι οι τελευταίες διαπραγματεύσεις έγιναν μέσα στο Σαββατοκύριακο και όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, το Σάββατο έφτασε στην Αθήνα αντιπροσωπεία τούρκων διπλωματών η οποία είχε διαβουλεύσεις στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έτσι ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή σκιά σε ό,τι αφορά την επίσκεψη του προέδρου Ερντογάν.
Γνωρίζω επίσης ότι υπήρξε συνεργασία τούρκων αξιωματούχων των υπηρεσιών ασφαλείας με έλληνες συναδέλφους τους αναφορικά με τα μέτρα ασφαλείας του τούρκου προέδρου, τα οποία θα είναι δρακόντεια –ως προς αυτό δεν πρέπει να υπάρχει καμία, μα καμία, αμφιβολία. Και μπορώ επίσης να αναφέρω ότι ειδικά την Πέμπτη, αν δεν έχει δουλειά κάποιος στο κέντρο της Αθήνας καλύτερα να μείνει σπίτι του ή να κάνει κάτι άλλο διότι η πόλη θα είναι αδιάβατη εξαιτίας των δρακόντειων μέτρων που έχει σχεδιάσει για την επίσκεψη η Ελληνική Αστυνομία. Σύμφωνα δε με υψηλόβαθμο αξιωματούχο της ΕΛ.ΑΣ., με τον οποίο συνομίλησα, «τέτοια μέτρα, ούτε όταν ήρθε στην Αθήνα ο Μπαράκ Ομπάμα δεν πήραμε».
Λογικό, θα προσθέσω…
Δεν τον καταλαβαίνω, αληθινά, τον πρόεδρο Τσίπρα. Και τον καταγγέλλω από αυτή εδώ τη στήλη για αήθη συμπεριφορά σε άτομα της τρίτης ηλικίας. Και επειδή δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεται, θα του επιστήσω την προσοχή διότι πρόκειται για αμάρτημα, σοβαρό. Βαρύ. Εξηγώ δε αμέσως σε τι συνίσταται, και είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι σεμνοί και ταπεινοί αναγνώστες μου θα με δικαιώσουν απολύτως. Ο άνθρωπος αυτός, ο πρόεδρος Αλέξης δηλαδή, εκ συστήματος και με επιμονή, εκθέτει έναν απόμαχο της πολιτικής και της ζωής, εκείνον τον άμοιρο τον μπαρμπα-Φώτη (Κουβέλη).Στον οποίο προφανώς έχει τάξει να τον εντάξει, επιτέλους, σε μια κυβέρνηση, και ο άλλος ο ανθρωπάκος κάθε φορά που βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση η κυβέρνηση, σπεύδει να την υποστηρίξει αδιαφορώντας παντελώς για τις εντυπώσεις που προκαλεί η σπουδή του. Σου λέει δεν μπορεί, αν κάνω και ΑΥΤΗ τη δήλωση, θα θυμηθεί να με υπουργοποιήσει. Ο Τσίπρας όμως γύρευε πού έχει το μυαλό του, δεν τον τοποθετεί στην κυβέρνηση, και ο μπαρμπα-Φώτης σέρνεται από τη μια… «έκθεση» (ξεφτίλα ήθελα να γράψω, αλλά εγώ τον σέβομαι) στην άλλη.
Τελευταίο «επίτευγμα» του μπαρμπα-Φώτη, δήλωσή του «σοβαρή» ότι δεν βλέπει οσμή σκανδάλου στην υπόθεση με τα βλήματα της Σαουδικής Αραβίας!!
(Θυμίζω, και στον ίδιο, γιατί προφανώς το έχει ξεχάσει, ότι κατά το παρελθόν είχε διατελέσει πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, άρα, λογικά, μια ικανότητα να «διαβάζει» τα στοιχεία θα έπρεπε να τη διαθέτει…)
Επειδή από πολλούς πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, επιθυμώ να κάνω ένα focus όπως τα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, στην παρουσία μεταξύ των μελών του 6μελούς Πολιτικού Συμβουλίου του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, του global Γιώργου!
Αν για τους πολλούς δεν σημαίνει κάτι αυτό, για όλους εμάς που όσο να πεις μία αγωνία την έχουμε για το πώς θα εξελιχθεί το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, ως γνήσιοι κεντροαριστεροί δημοκράτες, σημαίνει και πολλά μάλιστα.
Ας πούμε εγώ, έχω την αίσθηση ότι το comeback του Γιώργου θα συνοδευτεί από τον επαναπατρισμό όλων εκείνων των ψηφοφόρων του πρώην ΠΑΣΟΚ οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλον λόγο αναζήτησαν περιστασιακά καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Επίσης η επανάκαμψη του Γιώργου στο προσκήνιο σημαίνει ότι λογικά και εκτός σοβαρού απροόπτου θα είναι μέλος της επόμενης Βουλής και μάλιστα σε έναν ρόλο ηγετικό διότι προφανώς η επόμενη Βουλή σε τίποτα δεν θα μοιάζει με την παρούσα ή με τις άλλες προηγούμενες.
Σε κάθε περίπτωση υποθέτω ότι δεν διαφωνεί κανείς να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Γιώργος είναι εδώ!
Ευκαιρίας δοθείσης θα πρέπει να αποδοθούν εύσημα στην πρόεδρο Φώφη για τη σύνθεση του Πολιτικού Συμβουλίου το οποίο θα αναλάβει την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και θα θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία του νέου φορέα του δημοκρατικού Κέντρου. Αλλά επειδή απαιτείται προσοχή και προσεκτικά βήματα οφείλω να αναφέρω ένα μικρό, έτσι δείχνει τουλάχιστον, θέμα, το οποίο όμως μπορεί να υπονομεύσει τα όσα θετικά έγιναν έως τώρα. Εξηγούμαι: όπως είναι γνωστό, το Κίνημα Αλλαγής θα πάει σε ένα συνέδριο την άνοιξη, χωρίς ακόμη να είναι προσδιορισμένο το πότε ακριβώς. Και ενώ δεν είναι τίποτα ακόμα προσδιορισμένο σε σχέση με το συνέδριο, πήρε το αφτί μου ότι η πρόεδρος έχει αποφασίσει να αναθέσει αυτό το κρίσιμο εγχείρημα σε πολιτικό στέλεχος το οποίο μπορεί να διαθέτει μεν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός αγωνιστή του κινήματος αλλά δεν συγκεντρώνει, νομίζω, τα εχέγγυα για να μπορέσει να δημιουργήσει τις συνθήκες αποδοχής που πρέπει να υπάρξουν για όλες τις πλευρές που θα μετάσχουν στο συνέδριο.
Αναφέρομαι στην περίπτωση του Βασίλη Κεγκέρογλου, γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, για τον οποίον άκουσα ότι θα του ανατεθεί η διοργάνωση του συνεδρίου.
Μία χαρά είναι ο Κεγκέρογλου για αυτό που κάνει, αλλά δεν ξέρω αν είναι ικανός να φέρει εις πέρας μία τόσο δύσκολη αποστολή. Και μάλιστα όταν υπάρχει η περίπτωση του Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος κατάφερε να φέρει εις πέρας τη διαδικασία για την ανάδειξη του ηγέτη της Κεντροαριστεράς χωρίς να ανοίξει μύτη, όταν όλοι προέβλεπαν ότι είτε δεν θα γίνουν οι εκλογές είτε αν γίνουν τελικά θα… βαφτούν στο αίμα. Δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά και νομίζω ότι η επιτυχία ανήκει αποκλειστικά στις ιδιαίτερες ικανότητες που επέδειξε ο Νίκος Αλιβιζάτος.
Γιατί να μη γίνει το ίδιο και με το συνέδριο; Διερωτώμαι…
