Αρκετά αναπάντητα ερωτηματικά και γκρίζες ζώνες έχει, σύμφωνα με όσους δραστηριοποιούνται στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού, η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές για τους λιγνίτες, όσον αφορά στις προοπτικές επιτυχίας του εγχειρήματος.

Τα ερωτηματικά ξεκινούν από το τι θα κληρονομήσουν όσοι αγοράσουν το προς πώληση χαρτοφυλάκιο της ΔΕΗ, και φτάνουν έως το που θα μπει ο πήχυς του εύλογου τιμήματος, καθώς και το πως θα κινηθούν μελλοντικά οι τιμές των δικαιωμάτων CO2 στα χρηματιστήρια. Συνοψίζοντας, οι παρατηρήσεις που αρκετοί προτίθενται να υποβάλουν κατά το διάρκεια του ενός μηνός market test που ξεκινά μέσα στις αμέσως επόμενες ημέρες, είναι:

Πώληση των μονάδων σε ενιαίο πακέτο ή χωριστά: Ασαφές παραμένει το αν η πώληση των μονάδων της ΔΕΗ (Μελίτη Ι, Μεγαλόπολη 3 & 4, άδεια για Μελίτη ΙΙ), θα σπάσει σε χωριστά πακέτα, ούτως ώστε να μην προκηρυχθούν όλες μαζί σε ένα διαγωνισμό, αλλά σε περισσότερους. Η υποχρεωτική αγορά και των τεσσάρων μονάδων σε ένα διαγωνισμό θεωρείται απαγορευτική. Η κυβέρνηση το σκέφτεται, να πουληθούν οι μονάδες σε πακέτα των δύο.

Κατώτατο κατώφλι τιμήματος: Ερωτηματικά καλύπτουν το ποιό θα είναι το κατώτατο κατώφλι του τιμήματος που θα ορίσει η ΔΕΗ. Εφόσον αυτό είναι υψηλό θα διώξει ενδιαφερόμενους, φέρνοντας ένα βήμα πιο κοντά την πώληση υδροηλεκτρικών.

Εργαζόμενοι – εργασιακά: Άγνωστο παραμένει το τι θα συμβεί με τον αριθμό των 1.300 εργαζομένων, και τις εργασιακές τους σχέσεις. Κοινό μυστικό και στην κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι ανάμεσα στους 1.100 απασχολούμενους στη Μεγαλόπολη υπάρχουν υπεράριθμοι.

Ο Γ.Σταθάκης έχει δεσμευθεί ως προς την διασφάλιση για περίπου 5 χρόνια των θέσεων εργασίας, μετά την μεταβίβαση των μονάδων στον ιδιώτη. Λογικά αυτό δεν θα αφορά και τους 1.300, αλλά ένα μέρος τους. Εξετάζεται οι υπεράριθμοί, να μπορούν να μετατεθούν σε άλλες μονάδες της ΔΕΗ. Κάτι σαν την εφαρμογή ενός «μοντέλου ΟΛΠ» στη ΔΕΗ.

Παράταση ζωής των μονάδων Αμυνταίου και Καρδιάς: Άλλα δεδομένα δημιουργεί για τον αγοραστή των τεσσάρων μονάδων της ΔΕΗ η απόσυρση των δύο γερασμένων σταθμών του Αμυνταίου και της Καρδιάς, και διαφορετικά, εφόσον παραταθεί η ζωή τους για μερικά χρόνια.

Στη δεύτερη περίπτωση ο επενδυτής θα ξέρει ότι θα έχει να ανταγωνιστεί δύο επιπλέον μονάδες, καθώς και ότι τα δωρεάν δικαιώματα ρύπων (CO2) που δικαιούται η χώρα, θα μοιραστούν σε περισσότερους παίκτες. Το ζήτημα εκκρεμεί, με την κυβέρνηση να έχει ζητήσει αύξηση του χρόνου λειτουργίας για Αμύνταιο και Καρδιά, από τις 17.500 στις 32.000 ώρες, και να περιμένει το πράσινο φως από την DG Environment.

Τιμές δικαιωμάτων CO2 στα χρηματιστήρια ρύπων: Κυρίαρχο στοιχείο αποτελούν οι τιμές των δικαιωμάτων CO2, και πως αυτές θα κινηθούν τα επόμενα χρόνια στα χρηματιστήρια ρύπων. Οι προβλέψεις μιλούν για τιμές της τάξης των 20-30 ευρώ ανά τόνο έναντι 5-7 ευρώ σήμερα. Σενάρια που έχουν γίνει από την αγορά με τιμές στα επίπεδα των 20 ευρώ, δείχνουν ότι η λειτουργία των μονάδων είναι ζημιογόνα.

Χρηματοδότηση: Μεγάλο ερώτημα είναι το πως και από που θα εξασφαλισθούν οι όποιοι ενδιαφερόμενοι χρηματοδότηση για την αγορά μονάδων. Με το ίδιο σκεπτικό που τα τελευταία χρόνια οι δυτικοευρωπαϊκές εταιρείες έχουν γυρίσει την πλάτη τους σε επενδύσεις στον άνθρακα, καθώς θεωρούνται ασύμφορες, έτσι και οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν παύσει να χρηματοδοτούν έργα αυτής της κατηγορίας. Η δυσκολία πρόσβασης στις δυτικές τράπεζες για χρηματοδότηση σημαίνει ότι απομένουν μόνο οι τράπεζες τρίτων χωρών.