Η «FAZ» του εξασφάλισε μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες: Ποτέ την εποχή των Μνημονίων, έγραψε, δεν είχε κλείσει κανείς αξιολόγηση τόσο γρήγορα όσο εκείνος. Επίτευγμα που του αναγνώρισε και ο Νίκος Φίλης: «Είναι επιτυχημένος υπουργός, αφού υλοποιεί ταχύτατα τις μνημονιακές δεσμεύσεις» είπε στο Κανάλι της Βουλής. Κάνει όμως τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ξεχωριστό όλη αυτή η αναγνώριση –είτε είναι πραγματική όπως της γερμανικής εφημερίδας είτε σκωπτική όπως του συριζαίου βουλευτή που βρήκε μια νέα πολιτική ζωή στον ρόλο της αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ; Απαντά εύκολα κανείς εάν θυμηθεί ότι το σημείο εκκίνησης της πολιτικής ζωής του Τσακαλώτου είναι τα αντιμνημονιακά τραπεζάκια στην Πλατεία Συντάγματος. Αν θυμηθεί ακόμη τις κόκκινες γραμμές που έσβησε και τη διαβεβαίωση που ξέχασε ότι θα παραιτηθεί από τη θέση του εάν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 9.000 ευρώ. Το αφορολόγητο έπεσε αλλά ο Τσακαλώτος έμεινε όρθιος –ή, αν αντιγράψει κανείς τη σκωπτική διάθεση του Φίλη, έμενε καθιστός στην καρέκλα του. Η δέσμευση εκείνη ήταν το τελευταίο του αντιμνημονιακό σπαρτάρισμα, ο επιθανάτιος ρόγχος του αγανακτισμένου του, ανυποχώρητου εαυτού.
Κι έπειτα ο Τσακαλώτος έκανε απλώς τη δουλειά. Οχι καλύτερα ούτε πιο γρήγορα από την Εφη Αχτσιόγλου, ας πούμε, που έσβησε όλα τα αντιμνημονιακά της tweets, αλλά έμεινε ένα βίντεο με το αντιμνημονιακό της άβαταρ να επαναλαμβάνει «τέρμα οι πλειστηριασμοί». Ο Τσακαλώτος από αυτήν την άποψη δεν είναι καθόλου ξεχωριστός. Τουλάχιστον δεν θα είναι έως την ημέρα που θα υπερασπιστεί την αποτελεσματικότητά του από το βήμα της Βουλής με το επιχείρημα πως πέρασε σε ταχύτητα τον Βενιζέλο και τον Στουρνάρα. Και με τον Φίλη από κάτω να χειροκροτεί ενθουσιασμένος.
