Η Γιας Νετζατί μεγάλωσε σε ένα προάστιο του Λονδίνου όπου οι μισοί κάτοικοι ήταν Ελληνες και Τούρκοι και οι άλλοι μισοί ανήκαν σε άλλες εθνότητες. Μια μέρα στο Δημοτικό μια συμμαθήτριά της άρχισε να της φωνάζει: «Φύγε από την Κύπρο, Τουρκάλα! Είναι δική μας αυτή η χώρα!». Πήγε στο σπίτι κλαίγοντας, κι εκεί η μητέρα της τής διηγήθηκε για πρώτη φορά την ιστορία της Κύπρου. Οι παππούδες σου, της είπε, έφυγαν από εκεί για να γλιτώσουν τον πόλεμο.
Την ερχόμενη Πέμπτη{, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα γίνει ο πρώτος τούρκος πρόεδρος εδώ και τρεις γενιές που θα επισκεφθεί την Ελλάδα. Και παρόλο που η Γιας τον σιχαίνεται, θα παρακολουθήσει με μεγάλο ενδιαφέρον την επίσκεψή του. Λίγες ημέρες αργότερα, άλλωστε, θα γίνει κι εκείνη, στα είκοσί της χρόνια, το πρώτο μέλος της οικογενείας της εδώ και τρεις γενιές που θα επισκεφθεί την Ελλάδα.
Πάντα υπάρχουν πόνος και νοσταλγία, θλίψη και ελπίδα, πίσω από τις επίσημες συνομιλίες. Πάντα υπάρχουν ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τη μεγάλη πολιτική. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει η πολιτική: για να διορθώνει λάθη, να αποκαθιστά αδικίες, να επιλύει κρίσεις και να ανοίγει δρόμους. Για να προστατεύει τους αδύναμους και να ελέγχει τους ισχυρούς.
Οταν θα βλέπουμε μεθαύριο τον τούρκο πρόεδρο στις τηλεοπτικές οθόνες, καλό είναι να θυμόμαστε ότι είναι ο άνθρωπος που στη χώρα του ρίχνει στη φυλακή όποιον τολμά να εκφράσει μια διαφορετική άποψη. Που προσπαθεί να αξιοποιήσει προς όφελός του τη συμφωνία για το Προσφυγικό, ανοιγοκλείνοντας τις στρόφιγγες ανάλογα με την περίσταση. Που στις Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορείται για προσωπική εμπλοκή στο σπάσιμο των κυρώσεων κατά του Ιράν. Που αγαπά τις ίντριγκες, το κυνήγι μαγισσών και τις θεωρίες συνωμοσίας.
Παρ’ όλα αυτά, η επίσκεψή του δεν μπορεί να αξιολογηθεί παρά ως θετικό γεγονός. Επειδή θα τεθούν στο τραπέζι όλες οι ελληνοτουρκικές διαφορές. Αλλά κι επειδή θα δοθεί προφανώς η ευκαιρία στον έλληνα Πρωθυπουργό να ξεκαθαρίσει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η δέσμευσή του πως θα εκδοθούν στην Τουρκία οι κατηγορούμενοι για την απόπειρα του περσινού πραξικοπήματος ήταν μια άτυχη στιγμή και για την τύχη τους έχει αποφασίσει ήδη η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη. Δεύτερον, ότι παρά τις παλινωδίες από διάφορες πλευρές υπάρχει ακόμη θέληση να επιλυθεί το Κυπριακό.
Ο λόγος που η μητέρα της Γιας άργησε να της μιλήσει για την Κύπρο ήταν για να μην κληρονομήσει και η δική της γενιά το μίσος που κουβαλούσαν οι προηγούμενες. Κι αν δεν μπορεί φυσικά να σβηστεί ένα μίσος γενεών με μια επίσκεψη – γράφει η Γιας στην «Independent» –, μόνο με ταξίδια και συζητήσεις μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Φοβάται, ναι, και για του Ερντογάν το ταξίδι και για το δικό της. Αλλά είναι αισιόδοξη.
