Ο Στίβεν Χόκινγκ, ο κορυφαίος βρετανός αστροφυσικός, το υπαινίχτηκε πάλι τις προάλλες. Μπορεί να κατέστρεψε τις φαντασιώσεις κάθε πιτσιρικά ανά την υφήλιο που αναμένει πώς και πώς την πρώτη συνάντηση με τους Εξωγήινους (από τότε που ο Σπίλμπεργκ σκαρφίστηκε τον ΕΤ, όλοι οι πιτσιρικάδες είναι πεπεισμένοι ότι οι Εξωγήινοι είναι πολύ γούτσου-γούτσου πλασματάκια) αλλά φοβάμαι ότι αυτό ήταν και το λιγότερο που τον απασχολούσε. Τι είπε η δυσοίωνη ιδιοφυΐα, με το σαρκίο της αιχμάλωτο στο αναπηρικό της καροτσάκι, αλλά με τον νου της ελεύθερο να ταξιδεύει έως τις εσχατιές του Σύμπαντος; Είπε ότι θα πρέπει να το σκεφτούμε δύο και τρεις φορές εάν πραγματικά θα πρέπει να επιδιώξουμε να συναντηθούμε κάποτε με έναν εξωγήινο πολιτισμό, πιθανόν κατά χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια χρόνια πιο εξελιγμένο από τον δικό μας.
Ο Χόκινγκ κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Η πικρή γήινη εμπειρία διδάσκει ότι σπανίως ένας ανώτερος πολιτισμός φέρεται με γαλαντομία προς έναν κατώτερο. Εάν μελετήσουμε πώς συμπεριφέρθηκαν οι ευρωπαίοι άποικοι στους αμερικανούς, αφρικανούς και ασιάτες ιθαγενείς, θα διαπιστώσουμε ότι η εξολόθρευση και η σκλαβιά ήταν μάλλον ο κανόνας. Το ανησυχητικό είναι ότι δεν το φοβάται μονάχα ο Χόκινγκ αυτό. Οι περισσότεροι επιστήμονες το φοβούνται, τουλάχιστον εκείνοι που δεν μπερδεύουν τις υψηλές προσδοκίες τους με τα θλιβερά ενδεχόμενα. Μας καλούν να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το Σύνδρομο της Κατσαρίδας.
Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτό το σύνδρομο; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα πρέπει πρώτα να έρθουμε αντιμέτωποι με τις αρχέγονες, τις αταβιστικές μας φοβίες και να τις κοιτάξουμε κατάματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντικρίσεις κατσαρίδα και να μην μπήξεις τις στριγκλιές (ιδίως εάν έχεις τη στόφα μιας dramaqueen), να μην το βάλεις στα πόδια ή, συνηθέστερα, να μην τρέξεις παρορμητικά να την προλάβεις και να την λιώσεις κάτω από την πατούσα σου. Γιατί; Από την κατσαρίδα δεν κινδυνεύεις, όπως κινδυνεύεις από έναν σκορπιό ή από έναν βόα – σφιγκτήρα. Είναι εξαιρετικά δύσμορφη, δεν αντιλέγω, αλλά αλίμονο εάν εξολόθρευες κάθε άσχημο πλάσμα πάνω στον πλανήτη. Είναι βρόμικη και συχνάζει στις βρομιές, αλλά αυτό μας αποκαλύπτει περισσότερα για την καθαριότητα στο δικό σου σπίτι. Θα έπιανες ποτέ κουβέντα μαζί της, θα διαπραγματευόσουν, θα υπέγραφες ένα σύμφωνο φιλίας και αμοιβαίας συνεργασίας; Εάν πάλι δεν περνάει ούτε καν σαν υποψία πιθανότητας κάτι τέτοιο από το μυαλό σου, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι στα μάτια ενός εξωγήινου ανώτερου πολιτισμού δεν θα ήσουν εσύ η κατσαρίδα; Αυτό μας λέει ο Χόκινγκ.
Πυροκροτητής για τον σιχαμερό συνειρμό στάθηκε ένα άρθρο που διάβασα προ ημερών στα «ΝΕΑ». Το υπέγραφε ο Δημήτρης Κούρκουλας, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και, ειρήσθω εν παρόδω, ιθύνων νους των εκδόσεων Διάμετρος που μας πληροφορούν εμπεριστατωμένα τι συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή μας και πλήττουν καίρια την ατέρμονη εθνική μας ομφαλοσκόπηση. Το άρθρο είχε τίτλο Ο μαρτυριάρης πρωθυπουργός και κατέγραφε τα τραγελαφικά κατορθώματα του εθνικού μας Τρίο Στούτζες: του Πρωθυπουργού, του υπουργού Εθνικής Αμυνας και του υπουργού Εξωτερικών. Στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να αποτινάξει από τις πλάτες του τις κραυγαλέες του ευθύνες, το Τρίο διακύβευε την αξιοπιστία κι εντέλει την αποτρεπτική ισχύ της εθνικής μας πολιτικής. Εάν ήσουν κάποιος συμπολίτης μας, εξοικειωμένος ήδη με τις γκάφες τους, μπορεί και να χαμογελούσες. Εάν όμως ήσουν ένας αυταρχικός κυβερνήτης, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν, ο αυριανός μας μουσαφίρης, ίσως και να έμπαινες στον πειρασμό του Χόκινγκ: «Να διαπραγματευτώ με αυτούς τους καραγκιόζηδες ή να τους λιώσω;».
Τελευταία Νέα