Οι κάμερες ζούμαραν για το γκρο πλαν, οι φωτογράφοι τραβούσαν καρέ κατά ριπάς και στο φινάλε τα κυανέρυθρα αποδυτήρια στη Λεωφόρο παραληρούσαν στον ρυθμό «είναι τρελός ο Αλβανός!».
Πίσω όμως από το ιστορικό γκολ του Φιορίν Ντουρμισάι επί του Παναθηναϊκού (ο Πανιώνιος έγινε η πρώτη ομάδα από καταβολής Α’ Εθνικής που κερδίζει εκτός έδρας στο ίδιο ημερολογιακό έτος και τους τρεις μεγάλους του κέντρου) κρύβεται μία δύσβατη διαδρομή που έμοιαζε αδιέξοδη.
Νιώθει ευγνωμοσύνη για την Ελλάδα ο Ντουρμισάι, αλλά έχει αντικρίσει και τις δύο όψεις της: και την αγκαλιά και την απόρριψη. Από 4 ετών βρέθηκε στη Ρόδο με την οικογένειά του και βίωσε τον ρατσισμό. Προϊόντος του χρόνου περιορίζονταν οι προκαταλήψεις, όμως παρέμεναν τα οικονομικά ζόρια. Οταν το Πάσχα του 2012 πέρασε επιτυχώς το δοκιμαστικό στον Πανιώνιο ως μαθητής της Α’ Λυκείου δεν ήταν απλή υπόθεση η μετεγκατάσταση στην Αθήνα. Με γονείς βιοπαλαιστές η διαμονή σε σπίτι συγγενών αποτέλεσε μία λύση μέχρι να του εξασφαλίσει οικία ο Πανιώνιος.
Πριν υπογράψει όμως το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο είχε σκεφτεί ήδη τρεις φορές να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Εφτασε σε σημείο να μετράει τα ψιλά του για να δει αν επαρκούν για ένα πακέτο μακαρόνια. Δεν ήθελε να επιβαρύνει άλλο τους γονείς του που τον συντηρούσαν εξ αποστάσεως. Η στήριξη της οικογένειας όμως ήταν και ψυχολογική.
Οταν μοιράστηκε τις σκέψεις του για αλλαγή προσανατολισμού, ο πατέρας του Αλί, η μητέρα του Σαλιμπέ και τα μεγαλύτερα αδέρφια του Εμανουέλα και Αντι τον παρότρυναν να συνεχίσει το κυνήγι του ονείρου.
Εκτοτε ο Φιορίν (που έχει ελληνική ταυτότητα και διαβατήριο, αλλά έπαιξε στην U21 της Αλβανίας) έθεσε ως στόχο να καταφέρει κάποια στιγμή να ανταποδώσει τη βοήθεια.
Στα 21 του χρόνια γράφει τον πρόλογο της καριέρας του. Υστερα από δανεισμούς σε Καλλιθέα και Λαμία, μετράει τρία γκολ στην τρέχουσα σεζόν με τον Πανιώνιο έχοντας μάλιστα κουνήσει πλεκτό κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Κάνουν… κρότο, δηλαδή, τα τέρματά του. Και τα πανηγυρίζουν από τη Νέα Σμύρνη μέχρι τη Ρόδο!
