Ξεπούλημα είναι η συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών για τη ΔΕΗ, αλλά θα κάνω ότι πει το κίνημα, είπε την Τρίτη ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φλώρινας Κώστας Σέλτσας.

Η συμφωνία για την ΔΕΗ επιβάλλεται, δεν επιλέγεται από την κυβέρνηση, και η ΔΕΗ μικραίνει με αυτήν τη συμφωνία, υποστήριξε από την πλευρά του ο πρώην υπουργός Νίκος Φίλης, δίχως όμως και αυτός να διευκρινήσει τι θα πράξει όταν θα έρθει η ώρα της ψηφοφορίας στη Βουλή.

Η επιλογή πώλησης των μονάδων της Μεγαλόπολης με βρίσκει κάθετα αντίθετο για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς, είχε πει προ ημερών σε τοπική συγκέντρωση και ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας Γ. Παπαηλιού. Ούτε εκείνος όμως απάντησε τι θα κάνει την κρίσιμη ώρα της ψήφισης στη Βουλή.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί πάμπολλες φορές. Οταν κυβερνητικός βουλευτής δεν χρειάζεται να ψηφίσει κάποιο μέτρο στη Βουλή, δηλαδή να συμμορφωθεί με την κομματική πειθαρχία, εύκολα φοράει το κοστούμι του “επαναστάτη”. Και όταν έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας συντάσσεται με την κομματική γραμμή.

Ετσι θα συμβεί και με το κεφάλαιο ΔΕΗ. Εως τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2018, οπότε και πρόκειται να έρθει στη Βουλή ο νόμος πώλησης των μονάδων της ΔΕΗ, οι κυβερνητικοί βουλευτές θα πουλάνε ανενόχλητοι “αριστεροσύνη” στους ψηφοφόρους τους ή ανάλογα με την περίσταση δεν θα βγάζουν άχνα.

Το είδαμε προ ημερών στο συλαλλητήριο της ΓΕΝΟΠ στη Φλώρινα, όπου το “παρών” έδωσαν οι συριζαίοι βουλευτες Κοζάνης Μίμης Δημητριάδης και Θέμης Μουμουλίδης, καθώς και ο Φλωρίνης Κ.Σέλτσας. Οχι, οι εποχές που θα έπαιρναν το μικρόφωνο και θα καλούσαν σε επανάσταση, ανήκουν στο παρελθόν. Κανείς τους δεν πήρε το λόγο.

Ακουγαν σιωπηλοί τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ Γ.Αδαμίδη να επιτίθεται στον Αλέξη Τσίπρα για τις δεσμεύσεις που έδινε κάποτε και τις οποίες δεν τήρησε, δίχως να παρέμβουν. Πως θα μπορούσαν άλλωστε, παρουσία 500 συγκεντρωμένων, εργαζομένων αλλά και κατοίκων, που στις περιοχές αυτές ζουν από τη ΔΕΗ.

Το ίδιο σκηνικό αναμένεται να επαναληφθεί και σήμερα στη Μεγαλόπολη. Η ΓΕΝΟΠ διοργανώνει το δεύτερο κατά σειρά συλαλλητήριο πριν τις γιορτές, αφήνοντας το “σκληρό ροκ” για μετά, κάπου γύρω στο Φεβρουάριο-Μάρτιο όταν θα ψηφίζεται από τη Βουλή ο νόμος.

Οσο για τους βουλευτές που εκλέγονται σε περιοχές όπου βρίσκονται οι προς πώληση μονάδες, είναι ήδη “ψημένοι”. Φάνηκε περίτρανα στη συνάντηση που είχαν την περασμένη εβδομάδα στο γραφείο του Γιώργου Σταθάκη. Δεν χρειάστηκαν και πολύ μασάζ. Τα όσα τους έταξε ο υπουργός ήταν αρκετά για να τους μεταπείσουν. Από το ότι θα διατηρηθούν οι 1.300 θέσεις εργασίες στις προς πώληση μονάδες, μέχρι ότι η λύση που επελέγη ήταν σαφώς καλύτερη της Μικρής ΔΕΗ του Σαμαρά, μαζί με διάφορα άλλα περί μεταλιγνιτικής στροφής και πράσινης στροφής.

Οι εποχές που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν φωτοπουλικότερος του Φωτόπουλου έχουν παρέλθει προ πολλού. Και η αναστάτωση που επικρατεί στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα επιφανειακή, παρότι η ΔΕΗ αποτελεί μια πανίσχυρη εκλογική δεξαμενή. Σε αυτό βοηθά ότι οι βουλευτές δεν χρειάζεται να ψηφίσουν οποιαδήποτε απόφαση πριν έρθει το τελικό σχέδιο στα χέρια τους, συνεπώς υπάρχει αρκετός χρόνος για να γίνουν οι αναγκαίες ζυμώσεις.

Επιπλέον, όλοι είναι σε θέση να αντιληφθούν πως η συγκατάθεσή τους σε ό,τι μέχρι πρότινος πολεμούσαν έχει απείρως μικρότερο πολιτικό κόστος από τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των φόρων και τους πλειστηριασμούς που έχουν έως τώρα ψηφίσει.

Η ΔΕΗ δεν είναι πλέον ένα κεφάλαιο γύρω από το οποίο μπορούν να στηθούν ιδεολογικές μάχες. Μπορούν όμως να στηθούν οικονομικές μάχες, καθώς είναι απόλυτα υπαρκτός ο κίνδυνος το τίμημα που θα εισπράξει η επιχείρηση από την πώληση των μονάδων της, να είναι πολύ χαμηλό. Και απείρως χαμηλότερο από εκείνο που θα έβαζε στα ταμεία της στο σενάριο της Μικρής ΔΕΗ του 2014.

Εκτοτε η επιχείρηση απαξιώθηκε κι άλλο, τα ανεξόφλητα προς αυτήν χρέη εκτοξεύτηκαν, οι μονάδες γέρασαν κι άλλο, και η περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ έγινε αυστηρότερη, που μεταφράζεται σε εκτίναξη στο μέλλον των τιμών στα δικαιώματα CO2. Ολα αυτά προιδεάζουν για αυριανούς επενδυτές που δεν θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, γεγονός που με τη σειρά του προκαλεί εύλογα ερωτήματα.

Στο καλό σενάριο που η κυβέρνηση καταφέρει και βρεί αγοραστή για τις μονάδες, πως θα δικαιολογήσει τυχόν πολύ χαμηλά τιμήματα ; Και ποιός θα βάλει την υπογραφή του σε μια τέτοια περίπτωση, όταν η αντιπολίτευση μιλά ήδη για νομικές ευθύνες ;