Πλειστηριάστηκε η αγάπη, ο θαυμασμός. Βγήκε στο σφυρί το χρυσάφι, η δόξα. Ο,τι απέμεινε από την ουτοπική εποχή των φτερωτών θεών θα βρεθεί κι αυτό κάτω από το σφυρί στις 10 Ιανουαρίου.
«Αίολος Κεντέρης» το όνομά του. Τι τραγική σύμπτωση. Το άλλοτε ταχύτερο πλοίο που έσκιζε το γαλάζιο του Αιγαίου σαν τον άνεμο αποσύρθηκε ακλεές, όπως ο γιος του ανέμου του οποίου το όνομα φέρει.
Μια ιστορία για ποιητές, ένα σφιχταγκάλιασμα θανάτου σαν την ερωτική συνεύρεση της αράχνης dolomedes tenebrosus.
Η απατηλή όψη της ζωής που ξεπηδά από την ωμή πραγματικότητα. Χωρίς συναίσθημα, χωρίς δάκρυ.
«Αίολος Κεντέρης». Μια άλλη Ελλάδα. Του ευρώ των 340,75 δραχμών, των άθλων σε στίβους, σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και στα ολυμπιακά έργα. Μια Ελλάδα της παραζάλης, που ζούσε το προπατορικό αμάρτημα με την αφέλεια μικρού παιδιού. Μια χώρα φιλήδονη που πίστεψε πως ξεγέλασε τον χρόνο και επέστρεψε στον Χρυσό Αιώνα. Των περικεφαλαίων που αναδεικνύονταν σε ρυθμιστές του Σύμπαντος.
Ολοι νιώθαμε δέκα πόντους ψηλότεροι. Νικούσαμε τις μπασκετικές και ποδοσφαιρικές αυτοκρατορίες, τους μαύρους σπρίντερ, ακόμα και στο τραγούδι δεν μας παράβγαινε κανείς.
Μια μετάρσια κοινωνία που ζούσε στα σαλόνια του «Αίολος Κεντέρης» ένα ψεύτικο σήμερα, αδιαφορώντας για το αύριο που ήρθε χθες. Ενας πλειστηριασμός που ουσιαστικά έγινε πριν από 13 χρόνια και δεν αφορούσε μόνο το πλοίο – σύμβολο εκείνης της εποχής αλλά όλους μας.
