Αλλη μια επένδυση στον αέρα

Αλλη μια επένδυση στον αέρα

Δεν είναι μόνο οι ανησυχίες του αμερικανού πρεσβευτή κυρίου Πάιατ για την τύχη της επένδυσης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, και ειδικά για τη μετοχική σύνθεση της κοινοπραξίας που φιλοδοξεί ότι θα εξαγοράσει το 67% από το Δημόσιο. Οπως και προ μηνός ακριβώς είχα σημειώσει, ο φάκελος της προσφοράς έχει σημαντικότατα κενά όσον αφορά την μετοχική σύνθεση της κοινοπραξίας, και χθες πληροφορήθηκα και το ακόλουθο το οποίο μου δημιουργεί την αίσθηση ότι η επένδυση όχι μόνο δεν προχωράει αλλά μοιάζει περισσότερο ότι βρίσκεται στον αέρα.

Εγκυρη περί αυτά πηγή, μου ανέφερε ότι την κοινοπραξία εξακολουθεί να την κρατάει ζωντανή η εταιρεία του Ιβάν Σαββίδη. Οι άλλοι δύο εταίροι, η γαλλοκινεζικών συμφερόντων Terminal Links και η γερμανική (όπως τουλάχιστον …ισχυρίζεται το όνομά της) Deutsche Invest Equity Partners GmbH, έχουν πάρει αποστάσεις από την υπόθεση της εξαγοράς του λιμανιού. Θα έγραφα, την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και δεν σηκώνει πλάκα.

Η ίδια πηγή μού εξήγησε ότι οι “ανησυχίες” του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα για τη μετοχική σύνθεση της κοινοπραξίας δεν αφορούν μόνο τον Ιβάν Σαββίδη και τη δεδομένη αναφορά του στη Ρωσία. Ούτε την Terminal Links η οποία κατά 49% ανήκει στην κινεζική Cosco. Οι ανησυχίες του εντοπίζονται στην περίπτωση της Deutsche Invest Equity Partners GmbH, και στην έντονη φημολογία ότι στην εταιρεία έχουν εισέλθει ρωσικά κεφάλαια.

Υπενθυμίζοντας ότι στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ η απερχόμενη πρόεδρος του Ταμείου κυρία Τσιτσογιαννοπούλου είχε δηλώσει ότι η εξαγορά ολοκληρώθηκε, αποδεικνύεται τώρα ότι όχι μόνο δεν έχει ολοκληρωθεί το έργο, αλλά έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον των Αμερικανών. Και αναρωτιέμαι πραγματικά αν υπ’ αυτές τις συνθήκες υπάρχει περίπτωση να ολοκληρωθεί.

Τι τρέχει με αυτούς;

Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι η κυβέρνηση πρέπει να δώσει μια πληροφόρηση σχετικά με το τι συμβαίνει. Διότι δεν μπορεί από την μια μεριά να δηλώνεται ότι ολοκληρώθηκε η εξαγορά (εμένα προσωπικά μου το είχε δηλώσει ο υφυπουργός, αρμόδιος για τις επενδύσεις Στέργιος Πιτσιόρλας, την πρώτη φορά που έγραψα εδώ ότι “κάτι τρέχει” με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης), και από την άλλη να κυκλοφορούν όλα αυτά.

Επίσης οι επιμελείς αναγνώστες μου θα θυμούνται ότι είχα επισημάνει –και με έγγραφα –το εντελώς παράταιρο, αυτή η περίεργη Deutsche Invest Equity Partners GmbH να μετέχει σε μια κοινοπραξία καταβάλλοντας ένα σοβαρό τίμημα από τα 260 τόσα εκατομμύρια ευρώ που θα κοστίσει η εξαγορά του ΟΛΘ, και το μετοχικό της κεφάλαιο να είναι μόλις 25.000 ευρώ!

Και είχα αναφέρει επίσης και την προϊστορία της, όταν είχε εμφανιστεί στα πέριξ του Μαξίμου με το που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ως εξπέρ στην διαχείριση του δημοσίου χρέους, αλλά την πήραν γρήγορα χαμπάρι και της έριξαν πόρτα. Θα μας πει, λοιπόν, κανείς τι τρέχει με αυτούς ή θα μας φάει η απορία;

Ναυάγιο

Στο μεταξύ, για όλους εμάς τους “βάζελους” η επαπειλούμενη κατάρρευση της συμφωνίας για την εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής από έναν όμιλο κυρίως ελληνοαμερικανικών επενδυτών μάς πληγώνει αφόρητα, πρέπει να ομολογήσω.

Γιατί μας πληγώνει; Διότι δύο εκ των επενδυτών, οι κύριοι Τζον Κουδούνης και Τζον Κάλαμος, οι οποίοι είχαν δεσμευθεί ότι θα κάνουν την Εθνική Ασφαλιστική “ακόμη πιο μεγάλη”, φαίνεται πως είχαν αποδεχθεί “πρόταση” (ή μήπως “παράκληση”) του Μεγάρου Μαξίμου να αναλάβουν στο πλαίσιο της εισόδου τους στην Ελλάδα και τον ευρισκόμενο στο φάσμα της χρεοκοπίας Παναθηναϊκό!

Η επιθυμία του προέδρου Αλέξη να βρεθεί λύση για την ομάδα της καρδιάς του, η οποία παραπαίει δραματικά, όχι μόνο αγωνιστικά (τρώμε τη μια ήττα μετά την άλλη) αλλά κυρίως, και περισσότερο, οικονομικά, δεν φαίνεται να ευδοκιμεί, αφού οι ελληνοαμερικανοί υποψήφιοι μεσσίες πιθανολογείται πως αποσύρονται μετά την αδυναμία τους να πλαισιώσουν το σχήμα που θα έπαιρνε την Εθνική Ασφαλιστική με σοβαρούς χρηματοδότες.

Οι Ελληνοαμερικανοι “ήταν μια κάποια λύση” για την ομάδα με τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς με τον Πρωθυπουργό, και το διαφαινόμενο ναυάγιο της Εθνικής Ασφαλιστικής ρίχνει πια βαριά τη σκιά του και στο Μαξίμου, καθώς όλα δείχνουν ότι θα του σκάσει στα χέρια ο Παναθηναϊκός.

Να πω ότι δεν λυπάμαι; Λυπάμαι, και μάλιστα πολύ…

Πράσινη νίκη

Ευκαιρίας δοθείσης, να χαιρετίσω και μια …καταπράσινη νίκη που καταγράφηκε προχθές μέσα στο ζοφερό τοπίο των πράσινων ηττών! Αφορά στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, στις εκλογές του οποίου πρόεδρος αναδείχθηκε με συντριπτική πλειοψηφία ένας δικός μας άνθρωπος, πράσινος μέχρι το μεδούλι που λένε, ο Δημήτρης Βερβεσός!

Τον ξέρουν, αναφέρω, ως και τα τσιμέντα στη Λεωφόρο…

(Και στο ΠΑΣΟΚ, θα πρόσθετα, αλλά δεν θέλω να κατηγορηθώ ότι …ποδοσφαιροποιώ την πολιτική ζωή της χώρας –αγαπημένο τσιτάτο της Αριστεράς το πάλαι, υπενθυμίζω…).

Πνιγήκαμε από τα χημικά

Η κυβέρνηση έκανε πίσω στο θέμα της απεργίας, αλλά το ΠΑΜΕ ξέχασε να το ειδοποιήσει. Ετσι, χθες, παρακολούθησα από πολύ κοντά πρέπει να πω την …ευγένεια, την …τρυφερότητα, την …καλοσύνη, τη ….φιλικότητα με την οποία αντιμετώπισαν τα κυβερνητικά (ε, ναι!) ΜΑΤ τους εκατοντάδες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ.

Ετυχε (έτυχε… τώρα, κάθε μέρα εκεί είμαι, αλλά τέλος πάντων) να βρίσκομαι στην πλατεία Κολωνακίου. Και παρακολούθησα όλο το σκηνικό με το πλήθος των χημικών τής υπό τη διοίκηση της πρώτη φορά Αριστεράς στην κυβέρνηση αστυνομικής δύναμης. Εγινε το έλα να δεις. Πνιγήκαμε, και εμείς οι …αθώοι.

Διερχόμενοι που πήγαιναν στη δουλειά τους, εγκλωβισμένοι σε λεωφορεία και τρόλεϊ, οδηγοί ιδιωτικών αυτοκινήτων, μοτοσικλετιστές. Τέτοια βία, καιρό είχα να δω από τόσο κοντά.

Συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι; Τα χημικά δεν είχαν πει ότι θα τα καταργήσουν; Οτι δεν θα χρησιμοποιηθούν ξανά για την απώθηση διαδηλωτών; Δηλαδή, τίποτε πια δεν θα τηρήσει αυτή η κυβέρνηση από όσα έχει δεσμευθεί; Διαμαρτύρομαι και ως αριστερός (πάντα…) και ως άνθρωπος…

Μόνο Αλέξη

Εγινε πολύς λόγος στα social media για το απίθανο επεισόδιο στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη μεταξύ του Αδωνη Γεωργιάδη και του Πέτρου Κωνσταντινέα, διαιτητή με γνωστές “επιδόσεις” του πάλαι, και νυν βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ εκλεγόμενου στη Μεσσηνία.

Θα αναφέρω μια μικρή ιστορία που είχα με τον βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, για να διαφανεί και το ακριβές της προσωπικότητός του. Βρίσκομαι ένα μεσημέρι σε καφέ της πλατείας, στον ΡΙΤ συγκεκριμένα, στην οδό Κανάρη, σε ραντεβού με δυο κυρίους γνωστούς και μη εξαιρετέους, άρα δεν υπάρχει λόγος και να τους κατονομάσω. Περνάει ο περί ου ο λόγος βουλευτής, σταματάει, χαιρετάει διά χειραψίας τους δύο συνομιλητές μου, αλλά όχι εμένα. Στην απορία ενός εξ αυτών γιατί δεν με χαιρετάει, απαντώ εγώ:

Απάντηση βουλευτή:

Υποκλίθηκα, όπως γίνεται αντιληπτό…