«Κόουτς, βάλε με μέσα»

Στο ημίχρονο του παιγνιδιού του Ολυμπιακού με τη Γιουβέντους ο προπονητής Τάκης Λεμονής αντικατέστησε τον Σεμπά με τον Μάρκο Μάριν. Ο Βραζιλιάνος σηκώθηκε κι έφυγε από το γήπεδο νευριασμένος. Αν ήταν ένα μεμονωμένο κρούσμα δεν θα ήταν άξιο αναφοράς: οι παίκτες θυμώνουν πολλές φορές όταν γίνονται αλλαγή. Αλλά πριν από τον Σεμπά, έχουν φροντίσει να δείξουν τα νεύρα τους πολλοί άλλοι.

Ο Πάρντο, που διαμαρτυρήθηκε με ανάρτηση στο Instagram γιατί δεν έπαιξε βασικός στο ματς με την Μπαρτσελόνα, ήταν ο πρώτος. Ο Μάριν διαμαρτυρήθηκε στην Κέρκυρα. Ο Τζούρτζεβιτς έτρεχε στα αποδυτήρια μετά το τέλος του ματς με τον Κισσαμικό. Ο Ανσαριφάρντ, όταν σκόραρε στο παιγνίδι με τον Απόλλωνα έδειχνε τη φανέλα του. Ολοι αυτοί ως χαρακτήρες δεν έχουν κανένα κοινό χαρακτηριστικό.

Κάθε παίκτης θέλει να αγωνίζεται βασικός. Ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχω γνωρίσει που δεν ήθελε να παίζει παντού και πάντα βασικός ήταν ο Πορτογάλος Πάολο Σόουζα, όταν είχε έρθει στον Παναθηναϊκό. Τότε ο ΠΑΟ είχε αποκτήσει ως αναπληρωματικό του, τον φιλότιμο τρεχαλητζή Κουτσουρέ. Ο Σόουζα δεν ήταν ευχαριστημένος από τα προσόντα του αναπληρωματικού του. Του είχα πει ότι στον Παναθηναϊκό μόνο αυτόν υπολογίζουν ως βασικό. «Αν πιστεύουν ότι μπορώ να παίξω τριάντα ματς τον χρόνο είναι τρελοί» μου είχε απαντήσει αφοπλιστικά και ήθελε μάλιστα να κάνει και δήλωση για να τονίσει ότι η ομάδα χρειαζόταν κάποιον στη θέση του στις μεταγραφές του Ιανουαρίου: έφυγε και δεν πρόλαβε. Ομως ο Σόουζα ήταν μοναδική περίπτωση.

Φέτος ο Ολυμπιακός απέκτησε παραπάνω παίκτες από όσους πραγματικά χρειάζεται –δεν είναι η μόνη ομάδα που έχει κάνει αυτό το λάθος: το ίδιο έκανε και ο ΠΑΟΚ π.χ. Το καλοκαίρι είναι ένας μεγάλος παραμορφωτικός καθρέφτης που τα κάνει όλα να φαίνονται ωραία. Ολοι οι παίκτες είναι καλά παιδιά, καλοί χαρακτήρες, σούπερ συνεργάσιμοι. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν έχοντας στις θέσεις των εξτρέμ τους Μάριν, Σεμπά, Καρσελά, Πάρντο, Μπεν και Μανθάτη –μετά το τέλος της προετοιμασίας έφυγε μόνο ο μικρός για τα Γιάννινα. Ο ΠΑΟΚ έχει στις αντίστοιχες θέσεις τους Κάμπος, Λημνιό, Βιεϊρίνια, Μακ, Μυστακίδη, ενώ στο πλάι χρησιμοποιείται συνήθως και ο Πέλκας. Στον Ολυμπιακό το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο γιατί οι παίκτες είναι σχεδόν συνομήλικοι, ενώ στον ΠΑΟΚ και ο Λημνιός και ο (τραυματίας ακόμα) Μυστακίδης ως μικρότεροι μπορεί να καθήσουν στον πάγκο.

Γιατί μια ομάδα μπορεί να φτάσει να έχει περισσότερους παίκτες από όσους χρειάζεται; Για δυο λόγους. Ο πρώτος, γιατί η ομάδα εκτιμά ότι με ένα μεγάλο ρόστερ ελαχιστοποιεί κινδύνους: αν κάποιος ποδοσφαιριστής δεν «βγει», δεν αποδώσει δηλαδή αυτά που ο προπονητής περιμένει, θα «βγει», δηλαδή θα αποδειχθεί χρήσιμος, ένας άλλος. Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί η ομάδα το καλοκαίρι πιστεύει πως ο ανταγωνισμός κάνει καλό –πράγμα που είναι αλήθεια υπό μία προϋπόθεση: ότι υπάρχουν βασικοί και οι αναπληρωματικοί τους προσπαθούν δουλεύοντας να τους ξεπεράσουν. Ο Ολυμπιακός φέτος μοιάζει να μην έχει ούτε βασικούς, ούτε αναπληρωματικούς: έχει απλά πολλούς καλούς παίκτες. Που όλοι νομίζουν ότι η ενδεκάδα πρέπει να ξεκινά από δαύτους.

Δεν μιλάμε για τίποτα καινούργιο. Κάποτε ο Βασίλης Καραπιάλης, όταν δεν αγωνιζόταν βασικός, είχε πει του Ντούσαν Μπάγεβιτς να μην ξεχνάει τον πάγκο του: «Υπάρχουμε κι εμείς, θα μας δεις επιτέλους;» –ήταν η χαρακτηριστική ατάκα. Εντυπωσιακή ήταν και η σχέση του Ρεχάγκελ με τον Τσιάρτα, που δεν άντεχε τον πάγκο και δικαιολογημένα. Ενας θρύλος λέει ότι τα 2004 την είσοδο του Τσιάρτα στο γήπεδο στον ημιτελικό με την Τσεχία δεν την αποφάσισε ο γερμανός προπονητής, αλλά ο ίδιος ο Τσιάρτας, που όταν είδε τον Γιαννακόπουλο να υποφέρει από τραυματισμό, είπε στον βοηθό του Ρεχάγκελ Γιάννη Τοπαλίδη «Γιάννη βάλε με μέσα» κι αυτός τον άκουσε! Αυτό είναι το μόνο που δεν έχουμε δει στον Ολυμπιακό φέτος –δηλαδή κάποιον που να μπει στο γήπεδο μόνος του.

Η ερώτηση είναι τι κάνεις όταν αυτές οι καταστάσεις προκύπτουν. Η απάντηση είναι αρχικά εφαρμόζεις τον εσωτερικό κανονισμό. Οποιος κάνει σαχλαμάρες, τις πληρώνει. Κι αν αυτό δεν αρκεί σε κάποιον για να σοβαρευτεί, κάνεις υπομονή. Ο Ιανουάριος είναι κοντά. Τον μήνα αυτόν παίκτες έρχονται. Και κυρίως φεύγουν…