Προτίμησε να δημιουργήσει μια ενότητα τραγουδιών –αποφεύγει τη λέξη κύκλος –αγνοώντας το κυρίαρχο ρεύμα που θέλει δίσκους πολυσυλλεκτικούς. Αυτή η «τεμαχισμένη» δημιουργία στέκεται απέναντι στην εικόνα, αλλά και στην επιθυμία που έχει ο Γιώργος Τσιριγώτης για την τέχνη του τραγουδιού. Ετσι, στον δεύτερο δίσκο του (ο πρώτος κυκλοφόρησε το 2014 υπό τον τίτλο «Ανεμος») επέλεξε να μελοποιήσει τους στίχους –και στα 13 τραγούδια –του Πρόδρομου Κοσμίδη, όπου τραγουδούν επίσης ο Γιώργος Νταλάρας και η Μαριαστέλλα Τζανουδάκη. Για να δώσει, όπως λέει, «ένα ενιαίο ύφος και μια κοινή πορεία. Υπάρχει πιο δυνατή αφήγηση, πιο ουσιαστική σε αυτό που επιθυμεί ο καθένας να πει αν κινούνται οι δημιουργοί πάνω στο ίδιο άξονα; Ο κοινός ας πούμε κώδικας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε στιχουργό και συνθέτη κάνει πιο ευανάγνωστο αυτό που εξιστορείται μέσα από τα λόγια ή τη μουσική».

Η «Μεταμόρφωση» για τον Γιώργο Τσιριγώτη, με στοιχεία παραδοσιακού τραγουδιού, ζεϊμπέκικου και περισσότερα «δυτικότροπα», είναι ένας προβολέας που φωτίζει τα σκοτάδια: «Μιλάει γι’ αυτά τα περίεργα και σκούρα σημεία, αλλά κυρίως δείχνει τη διαδρομή που βγάζει στο φως». Η τέχνη για τον συνθέτη του δίσκου δεν πρέπει να λειτουργεί ως δελτίο ειδήσεων –να είναι καταγγελτική ή εκτονωτική. «Για εμένα η ιδανική διαδικασία της τέχνης είναι εκείνη που στρέφει το δάχτυλο προς τα μέσα. Που σκιαγραφεί τον εσωτερικό μας κόσμο ή τουλάχιστον αποπειράται να το κάνει. Που θέλει να ψηλαφίσει αυτό που έχουμε κρυμμένο μέσα μας και μας δίνει την αφορμή και την αιτία για να του επιτρέψουμε να αναδυθεί». Ο δίσκος αυτός δεν προσφέρει τις προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί ένα σουξέ, αλλά όπως λέει ο Γιώργος Τσιριγώτης, δεν ήταν στις προθέσεις του: «Η εν λόγω δουλειά δεν έχει την αμηχανία και την αγωνία της επιτυχίας. Σαφώς και θα θέλαμε να ακουστεί και να βρει όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες. Δουλεύαμε τρία χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί και μέσα από αυτή τη διαδικασία, με όλους τους συντελεστές, δημιουργήσαμε έναν κοινό τόπο για να συναντηθούν οι επιθυμίες, οι προσδοκίες και φυσικά η αισθητική μας». Εκείνο που χαρακτηρίζει τον δίσκο αυτό είναι πως δεν περιέχει τραγούδια που μπορεί να πει ένας τραγουδοποιός, λέει ο Γιώργος Τσιριγώτης, καθώς απαιτούν φωνητικές και τεχνικές δεξιότητες. Ισως δικαιολογεί αυτή την επιλογή του η λυρική καλλιτεχνική καταγωγή του συνθέτη. Ο Τσιριγώτης είναι τενόρος και έχει εμφανιστεί σε μεγάλες σκηνές του κόσμου ερμηνεύοντας κυρίως άριες του ιταλικού ρεπερτορίου. «Δεν θα σταματήσω ποτέ να μελετάω ή να ασχολούμαι με το κλασικό τραγούδι, επειδή είναι πάνω από μένα. Ομως τραγούδια με στίχους στη γλώσσα μας, και μάλιστα ένα ζεϊμπέκικο, που είναι βασισμένα σε λυρικούς δρόμους, έχουν μεγάλα ψυχικά φορτία και είναι σαν να χορογραφούν μια πολεμική σκηνή…».