Πολιτική νανο-παραγωγή;

Είσαι γνωστός από παλιά

σύντροφε του Ταρζάν.

Μα εδώ σ’ αυτό το κτίριο

τι τάχα, να γυρεύεις;

Αυτό που διακρίνει έναν έντιμο πολιτικό από έναν πολιτικάντη είναι η προσωπική ανάληψη ευθύνης για τις πράξεις/παραλείψεις του. Το παραπάνω ισχύει ιδιαίτερα γι’ αυτούς που [θέλουν να] «το παίζουν» μάγκες, οι οποίοι όταν κάνουν λάθη οφείλουν να το ομολογούν/παραδέχονται και να μην κρύβονται πίσω από μισόλογα, συνωμοσιολογίες, ή χρεώσεις σε άλλους [π.χ. «παρερμηνείες» δημοσιογράφων].

Η ειλικρινής μετάνοια μπορεί να οδηγήσει σε συγχώρεση.

Η ψευτομαγκιά αποτελεί στίγμα ανεξίτηλο.

Οι άνανδροι, οι θρασύδειλοι, οι ριψάσπιδες, οι ύπουλοι, οι ψοφοδεείς πρέπει να καταδικάζονται στην ποινή της ισόβιας Ατιμίας γιατί όχι μόνον προδίδουν την εμπιστοσύνη του λαού και το δημόσιο συμφέρον αλλά και γιατί δίνουν χείριστο παράδειγμα πολιτικής [μη-ηθικής] οσφυοκαμψίας.

Η διγλωσσία [«δημοκράτης» αλλά και εθνολαϊκιστής], τα διπλά μηνύματα [με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και με το ντόπιο «σκοτάδι»], τα δίκοπα συνθήματα [ειρηνοποιός αλλά και στρατοκράτης] κι εντέλει οι διπλοί ρόλοι[γνωστού/αγνώστου σκηνοθέτη] πρέπει να «σκανδαλίζουν» τους πολίτες πολύ περισσότερο από τα ίδια τα σκάνδαλα. Η αρένα έχει γεμίσει από ένοχα αλλά και αθώα θύματα, τόσα που ούτε τα λιοντάρια των ΜΜΕ και της μαύρης προπαγάνδας δεν μπορούν να κατασπαράξουν. Προσοχή όμως: ο όχλος έχει πάψει να χειροκροτεί ή ν’ αποδοκιμάζει τους «μελλοθάνατους» μονομάχους κι έχει αρχίσει να κοιτάζει προς τη μεριά των θεωρείων των επισήμων.

Είναι ώρα ο πραγματικός θυμός για όσα έχουν συμβεί στη χώρα όλη τη Μεταπολίτευση να στραφεί σε κάθε χ(λ)υδαίο [όπου κι αν ανήκει πολιτικο-κομματικά] και να μην παρασυρθούμε από την κατασκευασμένη οργή.

Ο πήχης της πολιτικής ευπρέπειας έχει χαμηλώσει τόσο πολύ που μόνον νάνοι μπορεί να περάσουν από κάτω. Νάνοι του πνεύματος, νάνοι των γραμμάτων, νάνοι της δημοκρατικής παράδοσης, νάνοι του δημόσιου λόγου κι εντέλει νάνοι της ηθικής. Εκτός από τους νάνους κάτω από τον πήχη περνάνε καταχειροκροτούμενοι[;] και όσοι σέρνονται ή έχουν πέσει στα τέσσερα.

Αναρωτιέμαι γιατί κάποιοι βουλευτές [καθηγητές πανεπιστημίου, επιστήμονες κ.ά.] δέχονται να τους «κονταίνουν».

Αναρωτιέμαι για το πώς είναι δυνατό να μείνει «μια κοινωνία όρθια» [όπως ισχυρίζονται ορισμένοι εκ-πεπτω-κότες] όταν οι πάσης φύσεως «ηγεμονίσκοι» αδυνατούν να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στα παρακμιακά φαινόμενα που όσο περνάει ο καιρός αυξάνονται και γενικεύονται.

Αποτελεί πολιτική υποκρισία ότι για όλα αυτά φταίει η τριετής διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η Κυβερνώσα βρήκε «γόνιμο έδαφος» και «πρόθυμους συνεταίρους» και δεν κατάφερε μέχρι σήμερα ν’ απαλλαγεί από τα βαρίδια. Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

Ή τους διώχνεις ή σε τραβάνε στον βυθό.

ΥΓ. Στο ΠΑΣΟΚ ποια «κάθαρση» έγινε με διαγραφές κ.λπ. [εκτός της παρέμβασης του θανάτου ή της Δικαιοσύνης];

ΥΓ2. «Το να σε μάθουν προσπαθούν,

συμπλήρωμά του» [Θ. Φροντιστής] .

Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός