Μετά τους ιδιοκτήτες, ήρθε και η σειρά των εγγυητών, εκείνων δηλαδή που εγγυήθηκαν με την υπογραφή τους την πιστοληπτική ικανότητα φίλων και συγγενών, να βρεθούν στο στόχαστρο των πλειστηριασμών. Γίνονται έτσι τα παράπλευρα θύματα μιας στεγαστικής κρίσης από τα οποία μάλιστα απαιτείται πλέον το σύνολο της εγγύησης χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η δραματική πτώση της αξίας ενός ακινήτου.
Ασφαλώς κάθε πιστωτής, από τις τράπεζες έως τους ιδιώτες, έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει τα οφειλόμενα. Η διεκδίκηση αυτή όμως δεν μπορεί να γίνει χωρίς την οφειλόμενη κοινωνική ευαισθησία. Κανένας δεν πρέπει να ξεχνά ότι η συντριπτική πλειονότητα των ιδιοκτητών είναι πρωτίστως θύμα της κρίσης. Κι ότι αυτή η κρίση πρέπει να λογίζεται ως ανωτέρα βία που ανέτρεψε δεδομένα, βεβαιότητες και σχέδια.
Ακόμη περισσότερο, οι πλειστηριασμοί δεν πρέπει να εξελιχθούν σε ιδιότυπους «αγώνες πείνας», με ιδιοκτήτες και εγγυητές να μένουν εντελώς απροστάτευτοι απέναντι στις ορέξεις των θηρευτών. Η προστασία τους, όπως εξάλλου έχουν επισημαίνει και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που έχουν επιλέξει την παραδοχή και όχι την άρνηση της πραγματικότητας, είναι απαραίτητη δεδομένου μάλιστα ότι από την πρώτη ημέρα του ερχόμενου έτους θα μπουν στο παιχνίδι και τα funds με την εξαγορά των κόκκινων δανείων πρώτης κατοικίας.
Αυτήν την πραγματικότητα εξακολουθεί δυστυχώς να αρνείται η κυβέρνηση. Και εξαιτίας αυτής της άρνησης αφήνει στο έλεος της τύχης και των θηρευτών όχι μόνο τους ιδιοκτήτες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους αλλά και τα οικεία τους πρόσωπα που έβαλαν κάποτε τυπικά την υπογραφή τους για να τους βοηθήσουν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Ενα όνειρο που έγινε κάποια στιγμή κακό. Και τώρα γίνεται εφιάλτης.
Τελευταία Νέα