Ο κακότροπος, εγωιστής αλλά πάνω απ’ όλα ιδιοφυής Ισαάκ Νεύτων έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια την απάντηση στον κοινό νου που δυσκολεύεται να αντιληφθεί μια διαδικασία που υπαγορεύει η ίδια η φύση.
Ο άγγλος αλχημιστής, μεταξύ άλλων, διατύπωσε τον νόμο περί δράσης – αντίδρασης. Με απλά λόγια, όταν ένα σώμα ασκεί δύναμη σε ένα άλλο σώμα, τότε και το δεύτερο σώμα ασκεί δύναμη ίσου μέτρου και αντίθετης κατεύθυνσης στο πρώτο.
Οπως έχει αποδείξει η ίδια η ζωή, ο νόμος του Νεύτωνα μπορεί να βρει εφαρμογή επίσης σε μια λέξη, ένα νεύμα, μια συνέντευξη. Σε μια ιδεολογία, στην πολιτική ή στη βλακεία.
Η αφέλεια με την οποία κινούνται όσοι εξαργυρώνουν επιταγές διασημότητας είναι εντυπωσιακή.
Σκάβουν κάτω από την επιφάνεια για πράγματα που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν μπροστά στα μάτια τους.
Εχοντας υιοθετήσει στερεότυπα που συνθέτουν έναν σκοτεινό μύθο, πορεύονται με την ιδεολογική ακαμψία πρωτοσπαθάριων που προστατεύουν τον ανώτατο άρχοντα.
Ας υποθέσουμε πως η καλή τραγουδίστρια είχε σχηματοποιήσει τις ακριβώς αντίθετες απόψεις απ’ αυτές που κατέθεσε στην πρόσφατη συνέντευξή της. Τι θα συνέβαινε τότε;
Το πιο πιθανό είναι πως δεν θα δημοσιεύονταν στο ίδιο έντυπο. Ξέρω, αυτοί που κόπτονται για την ελευθεροτυπία θα το αρνηθούν, αλλά ποιος μπορεί να αποδείξει το αντίθετο κατόπιν εορτής;
Θα προκαλούσε επίσης αντιδράσεις, μόνο που οι αντίρροπες δυνάμεις θα προέρχονταν από την πλευρά των σημερινών υποστηρικτών της, ενώ όσοι την αντιμετώπισαν με σκωπτικότητα, στην αρχή θα σιωπούσαν και στη συνέχεια μάλλον θα την υποστήριζαν.
Το συμπέρασμα απ’ αυτή την ιστορία είναι διδακτικό για κάθε διασημότητα που εκτίθεται στο μουσείο του επαρχιωτισμού μας: η δράση, όποιο ιδεολογικό πρόσημο κι αν φέρει, θα προκαλέσει την αντίδραση που φυσικά θα φέρει το αντίθετο πρόσημο.
Στην περίπτωση που δεν συμβαίνει αυτό, τότε έχουμε Πολιτική. Χαρακτηριστικό δείγμα της εξαίρεσης του νόμου του εκκεντρικού Αγγλου, η περίπτωση αντιμετώπισης από την πολιτεία των «παιδιών» που εκτονώνονται, σκυλεύοντας μνήμες ανθρώπων που έχασαν άδικα τη ζωή τους.
