Οταν στις αρχές του 19ου αιώνα, στην κεντρική Αγγλία, εισήχθη μια σατανική μηχανή που κατασκεύαζε αυτόματα καρφίτσες, απολύθηκαν από τα τοπικά εργοστάσια περίπου τα 2/3 των εργατών που κοπανούσαν με σφυρί τις καρφίτσες για να τις κάνουν αιχμηρές και με δαγκάνες δημιουργούσαν το στρογγυλό τους κεφάλι. Οι βιομήχανοι κατέπνιξαν κάθε αντίδραση. Μερικές δεκάδες απεργοί διαδηλωτές έπεσαν κάτω από τα βόλια των αρειμάνιων highlanders Σκωτσέζων, που εκτελούσαν κυβερνητικές διαταγές, χωρίς να γνωρίζουν ίσως ότι ανάλογες διαδηλώσεις είχαν γίνει και στα προάστια της Γλασκώβης με την ίδια αιτία. Η Βρετανική Αυτοκρατορία στηρίχθηκε στην αυτοματοποίηση και την αντικατάσταση της ανθρώπινης δύναμης και δεξιοτεχνίας από τη μηχανή και έτσι κυριάρχησε στον κόσμο. Μερικά χρόνια αργότερα, χιλιάδες ιΙνδοί χειροτέχνες κλωστοϋφαντουργοί αντιμετώπιζαν με τα χέρια γυμνά το αγγλικό πυροβολικό που υπεράσπιζε την ελευθερία του εμπορίου, δηλαδή την εισαγωγή στις Ινδίες κλωστοϋφαντουργικών από την Αγγλία, που κατέστρεψαν τελικά την ινδική χειροτεχνία και οδήγησαν τη μεγάλη αυτή χώρα σε πρωτοφανή αθλιότητα.
Η επένδυση αυτή καθεαυτή δεν δημιουργεί απασχόληση. Τώρα πια το ξέρουμε αυτό και είναι γραμμένο και σε πολλά βιβλία που διδάσκονται στα αγγλικά πανεπιστήμια όπου πολλοί από τους υπουργούς του κ. Τσίπρα έχουν συλλέξει τις ακαδημαϊκές τους δάφνες.
Απασχόληση δημιουργεί η μικρή και μεσαία επιχείρηση. Πολλαπλασιάζει τις ευθύνες και δημιουργεί τον πολυαπασχολούμενο τεχνίτη όπου μπορεί να αντικαταστήσει τρεις ή τέσσερις εξειδικευμένους και να διατηρήσει τη θέση του στην παραγωγή καμιά φορά για μια ολόκληρη ζωή μέχρι να έρθει η ώρα να πάρει την άθλια σύνταξη που του επιφυλάσσει η «πρώτη φορά Αριστερά». Το πρόβλημα της ανεργίας, λοιπόν, δεν μπορεί να λυθεί με προσλήψεις στο ύποπτο για σπατάλες, έλλειψη αξιοκρατίας και δακτυλοδεικτούμενο παγκοσμίως ελληνικό Δημόσιο. Δεν μπορεί ακόμα να λυθεί στις μεγάλες αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις των διεθνικών επενδύσεων που αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενό μας. Προσωρινά είναι δυνατόν να δοθεί κάποια ανάσα από την επανάληψη της επένδυσης στις οικοδομές. Βραχυπρόθεσμα πρέπει να αναπτυχθεί ένα δίκτυο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, που θα λειτουργούν ως τροφοδότες και υπεργολάβοι των μεγάλων βιομηχανιών στρατηγικού χαρακτήρα. Οταν η ΠΕΣΙΝΕ άρχισε την παραγωγή αλουμίνας και αλουμινίου στην Ελλάδα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το δάσος μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων, που κατασκεύαζαν σκεύη και μηχανές από αλουμίνιο και απασχόλησαν στα έτη που ακολούθησαν δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους.
Στη νέα συνοικία που θα δημιουργηθεί στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, θα υπάρχουν καταστήματα και υπηρεσίες πάσης φύσεως. Είναι λογικό να φανταστούμε δεκάδες χιλιάδες απασχολουμένους που θα προσέρχονται τις ώρες εργασίας και αυτοί θα αναπτύξουν οικογενειακή ζωή με ανάγκες που θα αναζητήσουν μέσα για την κάλυψή τους και ούτω καθ’ εξής.
Αυτήν την εικόνα προσπαθεί να αποκρύψει με κάθε τρόπο η ρυπαρή, αναχρονιστική και ημιμαθής ομάδα, που ο Τσίπρας και ο Καμμένος κρατάνε ακόμα στην ηγεσία της χώρας. Πολλά προβλήματα που σήμερα μας φαίνονται βουνό, όπως η ενσωμάτωση των μεταναστών ή το Ασφαλιστικό, θα βρουν αυτόματα λύση μέσα σε ένα κλίμα αυξημένης απασχόλησης. Αλλά οι άρχοντες της σήμερον οφείλουν την ύπαρξή τους και την κοινωνική τους θέση στην κρίση και τις συνέπειές της. Η ανεργία είναι βάσανο για τον άνεργο που ψάχνει για δουλειά και για την οικογένειά του. Είναι όμως ευκαιρία μοναδική για τον ψευδοεπαναστάτη, που ζητάει να θολώσουν τα νερά. Μπαίνουμε στο τρίτο έτος αυτής της άθλιας διακυβέρνησης. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να αυτοδικήσει. Εξ ορισμού τού ανήκει η άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Ας χρησιμοποιήσει λοιπόν, όσο είναι καιρός, τις δυνατότητες που του δίνουν τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος.