Εδώ ο κόσμος χάνεται, θα αποτολμήσω ωστόσο μια μικρή παράκαμψη γιατί ο θάνατος της Κρίστιν Κίλερ με ξεκόλλησε από την οδυνηρή πραγματικότητα και με έστειλε σε μια άλλη, ένθα ουκ έτσι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος, δηλαδή στην παιδική ηλικία. Τα ‘χουμε ξαναπεί αυτά. Δεν συνέφερε καθόλου να είσαι παιδί στη δεκαετία του ’60. Γιατί χώρια που έχανες το πάρτυ, μπορούσες άνετα να οδηγηθείς σε εσφαλμένα συμπεράσματα τα οποία δεν μοιάζουν σε τίποτα με τις αποκρυσταλλώσεις και τις επίσημες ερμηνείες που έχουμε για εκείνη την περίοδο. Πρώτα απ’ όλα, στην Ελλάδα τουλάχιστον, κανείς δεν μίλαγε τότε για σεξ, απορώ μάλιστα πώς γεννηθήκαμε τόσα παιδιά. Αγιο θα είχαμε ή Μαμωνά ή ζευγάρια που τεκνοποιούσαν σε ιεραποστολική στάση, εξ ου και κόλλησε πάνω μας σαν βδέλλα ο ιεραποστολισμός για όλα τα πράγματα στη ζωή.
Anyway, αν και δεν μας μίλαγε κανείς, εμείς πάντως επιβιώσαμε. Αλλά πώς; Τρώγοντας χαρτί με οξειδωμένο αντιμόνιο. Απορώ πώς δεν πεθάναμε αφού μόνον οι εφημερίδες μας απηύθυναν τον λόγο και ευτυχώς που στα σπίτια μας έμπαιναν τότε πολλές. Μέσω αυτών μάθαμε για τον Ψυχρό πόλεμο, τον Προφιούμο και την Κρίστιν Κίλερ. Μέσω αυτών λύθηκαν αλλά και δημιουργήθηκαν πολλές παρεξηγήσεις. Οπως ας πούμε η διαφορά του κωλ γκερλ από την πόρνη. Η δεύτερη μας φαινόταν βαριά και χειρωνακτική εργασία. Η πρώτη, σούπερουάου και κυριλέ, σα να πήγαινες στην δουλειά μόνον και μόνον για ν’ ανοίξεις φακέλους και να βάλεις μερικές τζίφρες. Λάθος μας; Μπορεί. Το κακό όμως είχε γίνει και παρά τη γυμνή φωτογραφία της Κρίστιν Κίλερ με την καρέκλα, το σεξ στη δεκαετία του ’60 έμεινε στο μυαλό μας σαν κάτι το ατσαλάκωτο, ασώματο σχεδόν, σαν το ρουφηγμένο στομάχι της Ούρσουλα Αντρες με τα παΐδια της προτεταμένα, και τα κορίτσια του Τζαίημς Μποντ που ξυπνούσαν με το μαλλί στην τρίχα και το άιλαϊνερ αλφαδιασμένο μετά από μια νύχτα αχαλίνωτου κατασκοπικού σεξ με μικροκάμερες στο σεντόνι και πολλά May I? Yes please!
Χρειάστηκε να λιώσει η μάσκαρα της Μάριαν Φέηθφουλ και να της τρέξει λίγο στο μάγουλο για να μπούμε κάπως στο νόημα, αλλά και πάλι. Καλό, κακό, ό,τι ήταν να γίνει είχε κιόλας γίνει.