Προφανώς η επίσκεψη Ερντογάν σε Ελλάδα απασχόλησε και την Αριστερά, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ. Μια σειρά σχολίων και αντιδράσεων που καταγράφουμε αποτυπώνει εξάλλου και τον πώς κάθε δύναμη βλέπει το πολύπαθο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
Το τελευταίο είναι μια πονεμένη ιστορία για την Αριστερά αφού στο σημερινό πολυπολικό κόσμο και χωρίς τον διακριτό εκείνο πόλο – τύπου ΕΣΣΔ – που προσδίδει προβλεπόμενες απαντήσεις για τις δυνάμεις αυτές, κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα. Από εκφάνσεις της Αριστεράς για παράδειγμα, που καλοβλέπουν ή βλέπουν υποστηρικτικά την στήριξη του ΝΑΤΟ μέχρι την πιο ακραιφνή όχθη που βλέπει στην Ρωσία του Πούτιν έναν δυνητικό σύμμαχο.
Για παράδειγμα, άρθρο στην Iskra, κλίματος Λαϊκής Ενότητας, προτείνει καθαρά την σύμπραξη με Ρωσία αλλά ως αποτέλεσμα μιας ανεξάρτητης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Για τις δυνάμεις αυτές η επίσκεψη Ερντογάν, ήταν φιάσκο, αλλά όχι με το περιεχόμενο που το περιγράφουν οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, Ποτάμι. «Ο Τ. Erdogan μάλλον γνώριζε τι ήθελε με την επίσκεψη του στην Ελλάδα και ήταν αποφασισμένος να το φέρει σε πέρας, ενώ η ελληνική πλευρά απροετοίμαστη η ίδια και χωρίς να έχει προετοιμάσει την επίσκεψη, δεν φαίνεται να είχε κανένα θετικό στόχο.
Το “βατερλώ” ήταν αναμενόμενο. Από δω και μπρος, τίποτα, μάλλον, δεν θα είναι όπως πριν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η ατζέντα της νέας φάσης θα έχει νέα ημερήσια διάταξη, η οποία έχει διατυπωθεί ευθέως από τον Τ. Erdogan στην Αθήνα», γράφει η Iskra στον απόηχο της επίσκεψης. Η ΛΑΕ αλλά και άλλες βλέποντας την χώρα ως «αποικία χρέους», προφανώς την βλέπουν σήμερα και γενικά γεωστρατηγικά ως αποικία με εθελόδουλη κυβέρνηση και χωρίς αυτοτελής βούληση. «Στην πράξη η επίσκεψη, που προετοίμασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αναβάθμισε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και το οδυνηρό αυτό αποτέλεσμα δεν μπορεί να “ξεπλυθεί” με τη διαφήμιση οικονομικών συμφωνιών, ανάμεσα σε τμήματα του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, από τις οποίες οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα», ήταν μια αποστροφή της σκληρής επίσης ανακοίνωσης του ΚΚΕ για την εν λόγω επίσκεψη.
Ο Περισσός, υπό το πρίσμα πως Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ και άρα αυτό ενέχει κινδύνους για την εργατική τάξη των δύο χωρών δεν έχει την θεώρηση πως η χώρα μας είναι αποικία. Στέκεται όμως στον δεσποτισμό Ερντογάν, μιλάει προσεχτικά για τα εθνικά θέματα και βάζει μια άλλη διάσταση με την οποία συμφωνούν πολλοί παράγοντες της Αριστεράς που δεν ανήκουν στο ΚΚΕ: «Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη των λαών και από τις δυο μεριές του Αιγαίου, για να αντιπαλέψουμε τον εθνικισμό, κάθε επιδίωξη αλλαγής συνόρων, κάθε αλλαγή διεθνών συνθηκών που οδηγεί στην αιματοχυσία των λαών. Να δυναμώσει η πάλη να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα βάλουν μια και καλή ένα τέρμα στις αιτίες που δημιουργούν τον πόλεμο», σημειώνει ο Περισσός. Στην ρητορική ορισμένων πως το ΚΚΕ έχει υποχωρήσει στα λεγόμενα ζητήματα πατριωτισμού, φαίνεται πως με την ανακοίνωσή του για τον Ερντογάν, αποσαφηνίζει τα πράγματα αν και ιεραρχεί την πολεμική του κατά του ΝΑΤΟ. Για το ΚΚΕ, δεν μπορεί να υπάρξει εξωτερική πολιτική με τους όρους του Νίκου Κοτζιά, ενώ αυτό αποτυπώνει κάθε φορά τον συσχετισμό δύναμης στο εσωτερικό της χώρας και γενικώς.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την άλλη ακολούθησαν μια διαφορετική τακτική με την πρόσφατη επίσκεψη. Σύμφωνα με αυτές εξάλλου ο τούρκος Πρόεδρος, είναι ένας στυγνός δικτάτορας που φυλακίζει και διώκει αγωνιστές. Όχι τυχαία, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετείχε σε συλλαλητήριο ενάντια στο «καθεστώς Ερντογάν» μαζί με οργανώσεις κούρδων και τούρκων. Και από ετούτη πάντως την όχθη της Αριστεράς, η επίσκεψη, δεν περιγράφεται ως πετυχημένη αν και ο γνώμονας είναι ποιον εξυπηρέτησε και σε τι σχέδια για τις ελίτ των δύο χωρών εντάσσεται.
