Το υπουργείο του οποίου προΐσταται απάντησε με ανακοίνωση σε όσα προσάπτει η ΝΔ στον Πάνο Καμμένο. Μόνο που η απάντηση απευθυνόταν στη Φώφη Γεννηματά. «Το 2014» έγραφε «όπως καταθέσαμε και στη Βουλή, όταν ήταν αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας η κ. Γεννηματά, ο κ. Παπαδόπουλος συνομιλούσε με τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα. Ας καλέσει η κ. Σπυράκη τον πολιτικό εταίρο της να της λύσει όλες τις απορίες». Η αντίδραση της Χαριλάου Τρικούπη ήταν άμεση. Και το ύφος σκληρό, τύπου «είναι ντροπή για τη χώρα, η συνέχιση της παραμονής του στην ευαίσθητη θέση του υπουργού Αμυνας». Τα ίδια είχε πει πρόσφατα ο Καμμένος από το βήμα της Βουλής. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τού είχε απαντήσει τότε –αφού τον είχε αποκαλέσει λασπολόγο, συκοφάντη και ψεύτη –πως «καμία αγοραπωλησία υλικού με την IGG δεν έγινε επί ημερών μου και θα έπρεπε, αν δεν ήταν σε πανικό, να γνώριζε επίσης ότι ως αναπληρώτρια υπουργός δεν είχα καμία, μα καμία αρμοδιότητα και εμπλοκή στα εξοπλιστικά προγράμματα». Ο Καμμένος, λοιπόν, προσπαθεί να βάλει τη Γεννηματά στο κάδρο.

Ταύτιση

Εκείνη πώς θα το χειριστεί; Οι επόμενες κινήσεις, λένε από το περιβάλλον της, θα είναι σε σκληρή γραμμή. Για όποιον αναρωτιέται ποιο ακριβώς θα είναι το ύφος που θα υιοθετήσει απέναντί του, το περιγράφει η επισήμανση ενός στενού της συνεργάτη. «Οι έννοιες Καμμένος και επίπεδο διαλόγου είναι ασύμβατες». Εξάλλου, οι της Χαριλάου Τρικούπη, αν χρειαστεί, δεν θα μείνουν στα λόγια. Εχουν – υποστηρίζουν – και στοιχεία, που αποδεικνύουν ποιος λέει αλήθεια και ποιος όχι. Δηλώνουν δε πεπεισμένοι ότι ο μικρός κυβερνητικός εταίρος επιτίθεται στη Γεννηματά για να τρομοκρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί, δηλαδή, να την παρουσιάσει ως εταίρο της γαλάζιας παράταξης προκειμένου να διατηρήσει εκείνος τη θέση του συνοδοιπόρου της Κουμουνδούρου. Να πλασάρει, με άλλα λόγια, εαυτόν ως εγγυητή της εξουσίας. Και την κυβέρνηση πώς θα την παίξουν; Ταυτίζοντας τον Τσίπρα με τον Καμμένο, τον οποίο θεωρούν ψυχή της πρώτης φοράς Αριστερά. Γιατί όχι; Ο Ανεξάρτητος Ελληνας, άλλωστε, είναι ένας στόχος που ενώνει όλο το Κίνημα Αλλαγής. Δεν είναι συνδικαλιστικός νόμος πάνω στον οποίο οι απόψεις του νέου φορέα εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία.