Ο Γιάννης Μουζάλας είναι περισσότερο ειλικρινής παρά κυνικός όταν λέει στον δημοσιογράφο του «Σπίγκελ» ότι δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα πεθάνουν άνθρωποι από το κρύο στη Μόρια. Η ειλικρίνεια όμως δεν τον καθιστά λιγότερο υπεύθυνο. Αν συμβεί αυτό που δεν μπορεί να αποκλείσει και το ψύχος σκοτώσει μετανάστες στον καταυλισμό που, σύμφωνα και πάλι με το «Σπίγκελ», είναι «η ντροπή της Ευρώπης», ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής θα έχει την πολιτική ευθύνη. Και τότε, εάν δεν παραιτηθεί, δεν θα είναι ούτε περισσότερο ειλικρινής ούτε λιγότερο πολιτικά υπεύθυνος. Θα είναι απλώς κυνικός.
Θα παραιτηθεί; Ας μην μπει στον κόπο να στοιχηματίσει κανείς. Οχι επειδή ο Μουζάλας είναι λίγο ή πολύ κάτι που τον χαρακτηρίζει περισσότερο ή λιγότερο. Αλλά επειδή έχει προσαρμοστεί στον συριζανελικό κόσμο. Εχει γίνει κομμάτι ενός συστήματος που αποψίλωσε την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Σε έναν περιβάλλον εξουσίας όπου δεν φταίει κανείς και για τίποτε, από τις πετρελαιοκηλίδες στον Σαρωνικό και τις πλημμύρες στη Μάνδρα έως τις σφαίρες στη Ράκα, ο υπουργός που θα παραιτηθεί θα ήταν απλώς ξένο σώμα, κάποιος που δεν αφομοίωσε ούτε τα βασικά του κυβερνητικού ήθους.
Αν διαφέρει σε κάτι ο Μουζάλας από τους συναδέλφους του είναι ότι δεν κάλυψε τη δική του προσγείωση στην πραγματικότητα με το τηλευαγγελικό ύφος που διατήρησαν οι υπόλοιποι. Είναι ας πούμε αυτός που αναγνώρισε ως «υπερβολική» από το βήμα της Βουλής την κριτική που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην προηγούμενη κυβέρνηση για την κατάσταση στην Αμυγδαλέζα. Περισσότερο ως μεταμελημένος. Και ασφαλώς λιγότερο ως υπουργός των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Τελευταία Νέα