Στην πολιτική και το ποδόσφαιρο οι φίλοι σου είναι ψεύτικοι, αλλά οι εχθροί σου αληθινοί.
Η περίπτωση Εσιέν πρέπει να συμπεριληφθεί στο εγχειρίδιο του λαοφιλούς αθλήματος για το πώς να αποφεύγουν οι σύλλογοι τις θανάσιμες παγίδες.
Η σχέση του Παναθηναϊκού με τον γκανέζο ποδοσφαιριστή μοιάζει να συμπυκνώνει όλα τα νοήματα της ναΐφ σκέψης των πρωταγωνιστών του Αισώπου.
Και όπως συμβαίνει πάντοτε με τις διδακτικές ιστορίες, ο χαμένος είναι ο αφελής.
Ενας παίκτης για τον οποίο είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της καριέρας του όταν αφίχθη στη Λεωφόρο μετά βαΐων και κλάδων. Γιατί;
Ολα ξεκινούν από την αντίληψη που έχει καλλιεργηθεί από τον Τύπο και συμπαρασύρει και πολλούς παράγοντες, πως το ποδόσφαιρό μας είναι χαμηλού επιπέδου. Αυτό συμβαίνει γιατί μπερδεύουν την ποιότητα του καθαρά αγωνιστικού κομματιού με την ποιότητα των εγκαταστάσεων που φιλοξενούν το παιχνίδι. Επίσης λαμβάνονται ως μέτρο σύγκρισης τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου και όχι για παράδειγμα το βελγικό, το αυστριακό ή ακόμα το σερβικό και το κροατικό.
Ως εκ τούτου θεωρούμε πως ακόμα και ένας παίκτης που έρχεται στη Σούπερ Λίγκα για τα τελευταία ένσημα θα είναι πολύ καλύτερος από έναν άσημο, φθηνό Ισλανδό ή Νορβηγό. Το αποτέλεσμα είναι η περίπτωση Εσιέν που κυνηγά σαν φάντασμα τους Πράσινους και τους απειλεί με αφαίρεση βαθμών.
Τελευταία Νέα