Με το «Όνειρο ενός γελοίου» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι συνεχίζει και εφέτος τις θεατρικές του εμφανίσεις ο Δημήτρης Βερύκιος. Ενας ταλανούχος Λευκαδίτης ηθοποιός ο οποίος έχει παίξει σε δεκάδες σήριαλ που έγραψαν ιστορία στη ελληνική τηλεόραση και έχει βραβευτεί στο Φεστιβάλ Ρώμης όπως και σε πολλά θεατρικά έργα.

Με το έργο «Το Όνειρο ενός Γελοίου» ενσαρκώνει τη φιλοσοφία του μεγάλου Ρώσου κλασικού, ενώ δεν είναι υπερβολικό να πούμε πως αποτελεί ανατομία της ανθρώπινης ψυχής και συνοπτική ιστορία της κοινωνίας μας.

Κύριε Βερύκιε πείτε μας δύο λόγια για το έργο;

Το «Όνειρο ενός γελοίου» είναι ένα αληθινό λογοτεχνικό και όχι μόνο, διαμάντι του μέγιστου ανατόμου της ψυχής Φ. Ντοστογιέφσκι. Γραμμένο το 1877, είναι το πιο φωτεινό και αισιόδοξο έργο του μεγαλοφυούς συγγραφέα συμπυκνώνοντας το πνεύμα του και την μοναδική σύλληψη για την αλήθεια της ζωής. Με αφορμή ένα όνειρο που, είδε κάποιος την στιγμή που ήταν έτοιμος ν’ αυτοκτονήσει από απελπισία για την κατάντια του σημερινού κόσμου, και που τον κάνει όταν ξυπνάει όχι μόνο να μην θέλει πιά να πεθάνει αλλά να λαχταράει να ζήσει με όλη την δύναμη της ψυχής του, ο Ντοστογιέφσκι μας αποκαλύπτει την Αλήθεια για την πτώση του σημερινού ανθρώπου και τούτη η αλήθεια είναι ο μοναδικός δρόμος για την απελευθέρωση και την λύτρωση μας. Ένα κείμενο που απαντάει με απλότητα και σαφήνεια σοκαριστική στα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης μας… Αυτός ήταν και ο λόγος που με έσπρωξε να το μεταφέρω στην θεατρική σκηνή και να κοινωνήσω το μεγαλείο του με τον κόσμο.

Η μοναξιά της σκηνής;

Η θεατρική πράξη συντελείται από δύο και μόνο παράγοντες, τον ηθοποιό και τον θεατή. Όσο μεγαλύτερη είναι η σύνδεση αυτών μεταξύ τους και πληρέστερη, τόσο η μοναξιά του καλλιτέχνη λιγοστεύει. Ειδικά σε μονολόγους όπως τον συγκεκριμένο απαιτείται αυξημένη καλλιτεχνική επάρκεια, ειλικρίνεια και βιωμένη παρουσία από τον ηθοποιό. Είμαι ευτυχής που, για πάνω από 3 χρόνια που ερμηνεύω τον «Γελοίο», που αφηγείται, με ολοκληρωτικό σκηνικό δόσιμο το όνειρο που του έσωσε τη ζωή του, δεν αισθάνθηκα ούτε για μια στιγμή μοναξιά επί σκηνής, αφού το κοινό παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την ροή του έργου και νιώθω αυτή την ανάσα να ενώνεται με τις δικές μου ανάσες. Έτσι η αγωνία μου για το αποτέλεσμα γίνεται συναρπαστική κι ευδαιμονική απόλαυση, που μου διώχνει το αιώνιο τρακ από τις πρώτες κιόλας ατάκες μου.

Ποιο είναι το θεατρικό σας όνειρο;

Αγαπώ το θέατρο γιατί με βοηθάει όσο τίποτε άλλο να απαντάω στα μεγάλα υπαρξιακά μου ερωτήματα και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Το θεατρικό μου όνειρο συνεπώς δεν έχει να κάνει με κάποιο συγκεκριμένο έργο ή ρόλο αλλά με την συνέχιση έως τέλους της απολαβής των δώρων του ίδιου του θεάτρου και γι’ αυτό θα συνεχίσω να μην κάνω καριερίστικες επιλογές αλλά να ακολουθώ τις βαθύτερες ανάγκες μου που με φέρνουν πιο κοντά στην ουσία της ζωής.

Η σοβαρή οικονομική κρίση κατά πόσο έχει επηρεάσει το θέατρο;

Από τη μια οι αμοιβές περιορίστηκαν τόσο που είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει κάποιος από το θέατρο κι από την άλλη αυξήθηκαν υπερβολικά οι θεατρικές παραστάσεις. Αυτό το παράδοξο είναι η κυριότερη αρνητική συνέπεια και για τους καλλιτέχνες αλλά και για το κοινό αφού ακόμη και οι λίγες αληθινά καλλιτεχνικές δημιουργίες χάνονται μέσα σε αυτό. Ελπίζω μέσα απ’ αυτή την συγκυρία να καταφέρει το Ελληνικό θέατρο να επαναπροσδιοριστεί και ν’ αφήσει πίσω του την σύγχυση και την μετριότητα που μας ταλαιπωρεί όλους σήμερα.

Αγαπημένος σας ρόλος;

Εϊχα την τύχη από το ξεκίνημα μου να συνεργαστώ με σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου και μάλιστα ως πρωταγωνιστής να παίξω σποδαίους ρόλους. Καθένας από αυτούς ήταν ο αγαπημένος μου την εποχή που τον υποδυόμουνα αφού αν δεν αγαπούσα κάτι δεν το έκανα ποτέ και με οποιοδήποτε κόστος. Σήμερα λοιπόν που με ρωτάτε ο αγαπημένος μου ρόλος είναι αυτός που κάνω τώρα. Άλλωστε δεν κάνω σχέδια, αφηνόμενος κι αφουγκραζόμενος την ίδια την ροή των πραγμάτων. Πάντως μπορώ να σας πω ότι, με ενδιαφέρουν πρωτίστως, ρόλοι από το κλασσικό ρεπερτόριο όπως και η ποίηση στο σανίδι κι ελπίζω γρήγορα να συναντηθώ με κάποιον από αυτούς στη σκηνή.

Το ελληνικό θέατρο σήμερα;

Δεν μου αρέσει να κριτικάρω τους άλλους και μάλιστα τόσο γενικά όπως τίθεται στην ερώτηση σας. Μεταφέροντας σας όμως το τι νιώθω από το θεατρικό γίγνεσθαι σήμερα στην χώρα μας, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι με διακατέχει δυσαρέσκεια με το εξυπνακίστικο, μεταμοντέρνο και έντονα ναρκισσιστικό πνεύμα που επικρατεί! Αισθάνομαι θλίψη με την κατάχρηση της φόρμας σε βάρος της ουσίας. Γενικά νομίζω ότι, όπως και ως κοινωνία έτσι και ως άνθρωποι του θεάτρου πάσχουμε από επιπολαιότητα, αυτοπροβολή και έλλειψη ταυτότητας!

Ο κορυφαίος εν ζωή Έλληνας ηθοποιός;

Δεν είναι σωστό να αναφέρω κάποιον συγκεκριμένα, θάθελα όμως να επισημάνω πως δεν λείπουν από την σημερινή μας πραγματικότητα τα ταλέντα σε κάθε τέχνη. Η περιρρέουσα όμως ατμόσφαιρα της έλλειψης κατάλληλης παιδείας και η αυξανόμενη τάση για το εύκολο κι ανεύθυνο δεν επιτρέπει τα προσδοκούμενα αποτελέσματα.Ξέρετε, εμένα δεν με ενδιαφέρει το πόσο ταλαντούχος είναι κάποιος αλλά τι έργο παράγει και πόσο αυτό συμφωνεί με τον σκοπό του θεάτρου, που δεν είναι άλλος από το να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι όλοι, κοινό και ηθοποιοί! Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο κάποιος να κατέχει την τέχνη του ποιείν χωρίς να έχει και το απαιτούμενο ήθος.

INFO:«ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι με τον Δημήτρη Βερύκιο θα παρουσιαστεί τo Σάββατο 16 Δεκεμβρίου και ώρα 18:30 στο Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-12, Γκάζι). Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί για την οικονομική ενίσχυση της Οργάνωσης «Διαβάζω για τους Άλλους».

Τελευταία Νέα