Τα παλιά τα χρόνια, η μπάλα στα παιχνίδια ποδοσφαίρου ήταν μία. Η ομάδα που δεχόταν πίεση την πέταγε στην εξέδρα. Ωσπου να επιστρέψει και μέχρι να εκτελεσθεί το πλάγιο άουτ, και χρόνο κέρδιζαν, και κάποιες ανάσες ξεκούρασης. Σήμερα με τα μπολ-μπόις και τις πολλές μπάλες κατά μήκος των άσπρων γραμμών, η μπάλα στην εξέδρα είναι δώρον άδωρον. Αν όμως το κόλπο δεν πιάνει πλέον στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική ζει και βασιλεύει. Οπου ο πολιτικός χρόνος μάλιστα είναι πολύ περισσότερος από τα 90 λεπτά, συν τα χασομέρια, του ποδοσφαιρικού. Και η ανάγκη «καθυστερήσεων» πολύ μεγαλύτερη. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, θα πρέπει να αναγνωρισθεί στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν αναγάγει την «μπάλα στην εξέδρα» σε επιστήμη. Να αλλάζουν την ατζέντα και να μεταφέρουν τη συζήτηση σε οτιδήποτε άλλο παρά στα πραγματικά προβλήματα. Τελευταίο κρούσμα, από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Χαράλαμπο Σταύρο Κοντονή. Που πήγε στη Γενική Συνέλευση της Ενωσης Εισαγγελέων να το παίξει Πολάκης. Μάγκας και νταής. Να τους βάλει χέρι, για το θέμα του πόθεν έσχες των δικαστικών και για τη δήθεν καθυστέρηση του βουλεύματος, της πρώην «εγκληματικής οργάνωσης». Λέγοντας εν γνώσει του ανακρίβειες. Ψέματα. Οταν ο ίδιος γνωρίζει ότι το βούλευμα καθυστέρησε όχι λόγω κωλυσιεργίας των δικαστικών λειτουργών, αλλά επειδή είχαν προκύψει τέσσερις «δηλώσεις αποχής». Εξ ου και η οκτάμηνη καθυστέρηση. Μηδαμινή όμως αξία έχει η αλήθεια για τον εν λόγω Κοντονή μπροστά στους λεονταρισμούς και στις ψευτομαγκιές. Οτι (σύμφωνα με τους πρόθυμους αβανταδόρους) ξεκίνησε πόλεμο. Συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Και την μπάλα στην εξέδρα, και εκδούλευση σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Που είχαν επενδύσει στο αφήγημα της «εγκληματικής οργάνωσης» στο ποδόσφαιρο και τους χάλασε τη σούπα το βούλευμα.
