«Ο Τσίπρας εξελίσσεται σε μεγάλο πολιτικό απατεώνα»

Με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα αναφέρεται πλέον ο Δημήτρης Κουτσούμπας στον Αλέξης Τσίπρας, κατηγορώντας τον Πρωθυπουργό ότι «εξελίσσεται σε μεγάλο πολιτικό απατεώνα», ενώ προεξοφλεί ότι η χώρα δεν βγαίνει από το Μνημόνιο.

Στον απόηχο της πανελλαδικής απεργίας ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, μέσα από την εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» περιγράφει τη στρατηγική του ΚΚΕ, εξηγεί γιατί η κυβέρνηση αλλάζει τον συνδικαλιστικό νόμο και τον τρόπο λήψης απόφασης για την απεργία, ενώ προειδοποιεί πως με τους πλειστηριασμούς ένα σπίτι θα μπορεί να βγαίνει στο σφυρί σε άλλη χώρα!

Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων αλλά και αυτοαπασχολούμενων και νεολαίας, στις απεργιακές συγκεντρώσεις της προηγούμενης της Πέμπτης, είναι ελπιδοφόρα κι απαντά από μόνη της σε όσους ειρωνεύονται το εργατικό κίνημα λέγοντας ότι “ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται, δεν κινητοποιείται”. Είναι όμως και μια ηχηρή απάντηση στην κοροϊδία της κυβέρνησης, στο κλίμα της αναμονής και της ανοχής, που καλλιεργεί, με το δήθεν “τέλος των Μνημονίων”, την ανάπτυξη που όλο είναι στο δρόμο και όλο έρχεται… Η μάχη συνεχίζεται παντού σε όλους τους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζομένων, ενάντια στην απληρωσιά, στις απολύσεις, τους πλειστηριασμούς, για να στηριχτεί το αίτημα για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερους όρους δουλειάς. Για να δοθεί απάντηση στην επίθεση που ετοιμάζει η κυβέρνηση, για λογαριασμό του κεφαλαίου, με το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Τους θυμίζουμε: Σ’ αυτή τη χώρα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα και ταξικό εργατικό κίνημα.

Θέλουν να μας πουν πως για το καλό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος επέμενε το ΔΝΤ στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου; Για τον ίδιο λόγο ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές ενώσεις απαιτούσαν εδώ και χρόνια το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας; Για τους ίδιους λόγους έτρεχε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ να ψηφίσει την τροπολογία και μετά η ΝΔ εγκαλούσε την κυβέρνηση γιατί πήρε πίσω την επίμαχη τροπολογία για την ξαναφέρει ως ξεχωριστό νομοσχέδιο; Ποιον κοροϊδεύουν; Για να φτιάχνουν ενώσεις προσώπων που θα αποφασίζουν μειώσεις μισθών αρκεί το 15%, ενώ για την απεργία θέλουν το 50% στα πρωτοβάθμια σωματεία, δηλαδή μέσα στους τόπους δουλειάς, εκεί που τσακίζει κόκαλα η τρομοκρατία, η αυθαιρεσία της μεγαλοεργοδοσίας. Αξιος ο μισθός τους!

Τα κάλπικα επιχειρήματα για πλειστηριασμούς σε βίλες και πισίνες και τους λεγόμενους “στρατηγικούς κακοπληρωτές” δεν μπορούν να κρύψουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ “βγάζει στο σφυρί” την περιουσία χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια εξαναγκάστηκαν σε δανεισμό και υπερχρεώθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Είναι μάλιστα τέτοια η πρεμούρα της να βοηθήσει τους τραπεζικούς ομίλους να συγκεντρώσουν γη και ακίνητη περιουσία στα χέρια τους, που έχει ήδη συμφωνήσει με τους “θεσμούς” την ποινικοποίηση των μαζικών αντιδράσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς. Και όχι μόνο. Σκέφτηκε και ένα νέο κόλπο, να άρει την τοπική αρμοδιότητα των συμβολαιογραφείων, για να μπορεί π.χ. ένα ακίνητο στη Θεσσαλονίκη, να βγαίνει στο σφυρί στην Αθήνα. Το επόμενο βήμα τους θα είναι να βγαίνει και σε άλλη χώρα.

Ο ΣΕΒ καλά θα κάνει να μην παριστάνει το θύμα. Θύματα δικά του είναι οι άνεργοι, οι σακατεμένοι εργάτες σε διάφορα γκέτο, το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Αλήθεια, θέλετε να μιλήσουμε για συναινέσεις και για βανδαλισμούς; Η επίθεση των ΜΑΤ απέναντι στους απλήρωτους εργαζόμενους στα Γιάννινα, η χτεσινή επίθεση από μπράβους της εργοδοσίας απέναντι στους ίδιους εργαζόμενους, τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα στους τόπους δουλειάς τι είναι; Συναίνεση είναι; Δεν είναι βανδαλισμοί; Ο ΣΕΒ κάνει τη δουλειά του. Θέλει την εργατική τάξη γονατισμένη για να αυξάνονται τα κέρδη τους. Ε, κι οι εργαζόμενοι πρέπει να κοιτάξουν τη δική τους δουλειά. Να σηκώσουν τη δική τους σημαία που γράφει: πάλη για την ανάκτηση των μεγάλων απωλειών που είχαν τα χρόνια της κρίσης και ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Αν ήσασταν προχθές στο κέντρο της Αθήνας, θα βλέπατε τη μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ με τους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Εδώ χτίζεται η ενότητα, μέσα στα σωματεία, ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους από όλους τους κλάδους. Οι υπόλοιποι, μερικές εκατοντάδες, απλά “παραβρίσκονται δι’ αντιπροσώπων τους και χαιρετίζουν”. Το εργατικό κίνημα δηλαδή τα σωματεία, οι επιτροπές αγώνα, οι συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς όπου οι εργάτες συζητούν, αποφασίζουν τι πρέπει να κάνουν και πώς θα το κάνουν, τι περιεχόμενο θα έχει ο αγώνας τους, αποτελεί “πεδίον δόξης λαμπρόν”. Εκεί μέσα γίνεται η διαπάλη ανάμεσα στις δυνάμεις που παλεύουν για την ανασύνταξη του κινήματος, σε κατεύθυνση πραγματικής ρήξης και σύγκρουσης με το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, τις δυνάμεις του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού, που τσάκισαν το κίνημα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και δυνάμεις σαν αυτή που κατονομάσατε κι άλλες που συνεργάζονται μαζί της, που γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους, κυνηγώντας την ουρά τους.

Τα μέτρα που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για μετά το 2019 και το 2020, τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060, απαντούν στο ερώτημά σας. Και πάνω σ’ όλα αυτά που θα τσακίζουν τον λαό μας προσθέστε και τους στόχους της ΕΕ με τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς που ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη της, γιατί διαρκής είναι η ανάγκη των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για μεγαλύτερη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα.

Λέω να αφήσουμε τις προβλέψεις και να σκεφτούμε τι το διαφορετικό θα φέρουν οι εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν. Ε, λοιπόν, εμείς λέμε ότι αυτό που θα κάνει τη διαφορά όχι μόνο στις εκλογές αλλά και παντού, στα σωματεία, στους συλλόγους, είναι η αλλαγή του δυσμενούς συσχετισμού με την αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων του ΚΚΕ. Να εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ και να μη δώσει άφεση αμαρτιών στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που όπως ο Μανωλιός φοράει τα ρούχα του αλλιώς. Για να γίνει ένα βήμα μπρος στην ανασύνταξη του κινήματος, την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της κοινωνίας και της οικονομίας.

Πυροδοτεί τη δίκαιη αγανάκτηση του παλαιστινιακού λαού, καθώς και όλων των λαών της περιοχής, που βλέπουν πως με αυτήν την απόφαση επιβραβεύεται από τις ΗΠΑ η ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, το τείχος της ντροπής, οι φυλακίσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, ο αποκλεισμός κι η εξαθλίωση εκατομμυρίων άλλων, οι εποικισμοί, δηλαδή η εξόντωση του λαού της Παλαιστίνης. Οι ΗΠΑ φαίνεται να επέλεξαν αυτό το ζήτημα ως «μοχλό» αναδιατάξεων σε μια ευρύτερη περιοχή, αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο το ρόλο που επιδιώκουν να δώσουν στο Ισραήλ, σε μια «αναμορφωμένη» Μέση Ανατολή, για την προώθηση των σχεδιασμών τους. Εξέλιξη, που μπορεί να προκαλέσει πολλές κι αλυσιδωτές αιματηρές εξελίξεις στην περιοχή, όπου συγκρούονται διαφορετικά οικονομικά σχέδια και συμφέροντα. Χρειάζεται εδώ και τώρα αναγνώριση ανεξάρτητου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ.

Μα η Ελλάδα ήδη συμμετέχει ενεργά στον «άξονα» των ΗΠΑ και του Ισραήλ, με τη βάση της Σούδας, που διογκώνεται, εκσυγχρονίζει για τους ίδιους σκοπούς τη βάση του Αραξου, φτιάχνει νέα βάση την Αλεξανδρούπολη, στέλνει ελληνικά στρατεύματα εκτός συνόρων στις αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, διαθέτει έναν πακτωλό χρημάτων για τις ανάγκες των εγκληματικών σχεδίων του ΝΑΤΟ κ.ά. την ώρα που η κυβέρνηση δηλώνει πως δεν έχει για συντάξεις, Υγεία και Παιδεία. Μάλιστα, τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και τα άλλα αστικά κόμματα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, σαν «γύφτικο σκεπάρνι» καμαρώνουν για το ότι χώνουν την Ελλάδα βαθύτερα στο «άρμα» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Το ΚΚΕ καλεί σε πάλη ενάντια στη συμμετοχή σε «συμμαχίες» κι «άξονες», που είναι «γκιλοτίνα» για την ασφάλεια και την ειρήνη του λαού μας και των άλλων λαών.

Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα –ο οποίος εξελίσσεται σε μεγάλο πολιτικό απατεώνα –υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα. Με την πρώτη αξιολόγηση έβαλε την ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση. Με τη δεύτερη φόρτωσε στο λαό ένα 4ο Μνημόνιο. Και με την τρίτη αξιολόγηση, εκτός όλων των άλλων αντιλαϊκών μέτρων που σχεδιάζει με το κουαρτέτο, βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα της απεργίας. Το οποίο δεν τόλμησαν να πειράξουν, παρά τη χολή που ξερνούσαν και τη λάσπη που πετούσαν στο εργατικό κίνημα, οι προκάτοχοί του, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και στα ενδιάμεσα έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ξέπλυνε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στο “διαβολικά καλό” πρόσωπο του Τραμπ, πουλάει όπλα στη Σ. Αραβία για να βομβαρδίζει το λαό της Υεμένης και να ενισχύει τον ISIS. Συνεργάζεται στενά –και στρατιωτικά –με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός. Και τι δεν έχει κάνει; Τα συμπεράσματα ανήκουν σε έναν κόσμο που ακόμα νιώθει αριστερός προοδευτικός.