Ο χειμώνας δεν έχει δείξει ακόμη τα δόντια του, αλλά έπειτα και από όσα έγιναν στις Βρυξέλλες κατά τη Σύνοδο Κορυφής για το «Προσφυγικό», δεν μεταφέρω κανένα μυστικό, αν αποκαλύψω ότι η κυβέρνηση (ξανα)τρέμει με το πρόβλημα. Παρά τη γενική θεωρία ότι «μέχρι τώρα τα πήγαμε καλά» κατά πώς διατείνονται αρμόδιοι και αναρμόδιοι, ο φόβος τώρα είναι μήπως ανοίξει η στρόφιγγα της Ανατολής και αρχίσουν να μπουκάρουν πάλι κατά χιλιάδες. Σε μια συζήτηση πριν από καιρό, ο υπουργός Μουζάλας μού είχε πει, ότι «με αυτούς που έχουμε σήμερα (τις πενήντα, πενήντα πέντε χιλιάδες) τα καταφέρνουμε, με είκοσι χιλιάδες ακόμη θα καταρρεύσει το σύστημα».
Οφείλω να σημειώσω εδώ, ότι και επ’ αυτού το κλειδί το κρατάει η Τουρκία. Από αυτήν εξαρτιόμαστε και όποιος δεν το βλέπει, προφανώς φοράει τους φακούς επαφής ανάποδα ή μπογιατισμένους.
Τούτων δοθέντων, έχω την αίσθηση ότι δεν είναι και πολύ καλή ιδέα, για ορισμένους… «τουρκοφάγους» της κυβέρνησης να παίζουν με τα νεύρα του αποκαλούμενου και «σουλτάνου» Ερντογάν. Καθόλου καλή για την ακρίβεια…
Τσουνάμι προσφύγων
Γνωρίζω ότι μπορεί να μου την πέσει και εμένα αυτός ο θίασος των πατριδοκάπηλων «απογόνων» του Νικηταρά του Τουρκοφάγου, με κατηγορίες του είδους «ενδοτικός» κ.λπ., αλλά ποσώς με ενδιαφέρει. Ειδικά δε όταν αυτά που υποστηρίζω είναι αλήθεια. Με 3-3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες διαφόρων εθνοτήτων η Τουρκία το έχει σε τίποτε άραγε να μας στείλει μισό εκατομμύριο να έχουμε να μας βρίσκονται (δεδομένης και της άρνησης της Ευρώπης να πάρει έστω και έναν πρόσφυγα στις χώρες της);
Εκτιμώ πως όχι. Ως εκ τούτου, κάθε φορά που εμείς ωρυόμαστε κατά των Τούρκων και της τακτικής τους, να έχουμε στο πίσω μέρος τους μυαλού μας ότι μπορεί τα πράγματα να γίνουν πολύ χειρότερα, μα πολύ χειρότερα…
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στην από εδώ πλευρά υπάρχουν δυνάμεις που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να έρθουν κι άλλοι πρόσφυγες στα μέρη μας. Είναι οι λεγόμενοι «no borders», κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» –αρχηγέτης, τρόπον τινά, η κυρία Τασία (Χριστοδουλοπούλου), υπουργός αρμοδία για το Μεταναστευτικό το πάλαι, όπως κατά καιρούς έχω καταγράψει με ανεκδοτολογικού χαρακτήρα αναφορές, ακόμη θυμούνται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου την περίοδο εκείνη…
Ενας μικρός ΟΗΕ η Μόρια
Φίλος, καινούργιος, ειδικός περί τα προσφυγικά, και ακόμη ειδικότερος στο πώς εξελίσσεται στη χώρα μας το πρόβλημα αυτό, μου ανέφερε σε σχετική συζήτηση αναφορικά με το τι συμβαίνει στη Μόρια της Λέσβου και γιατί καταγγέλλονται οι συνθήκες εκεί, ότι (ακούστε τώρα το καταπληκτικό!) «στη Μόρια αυτή τη στιγμή ομιλούνται και ακούγονται 160 διάλεκτοι»!!
Το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι από 160 διαφορετικές εθνότητες στο στρατόπεδο, οι οποίοι πήραν τον δρόμο από τις μακρινές ή κοντινότερες πατρίδες τους να φτάσουν ώς εκεί μέσα από χίλιες αντιξοότητες, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Ενας μικρός ΟΗΕ είναι ως εκ τούτου η Μόρια.
Και πρέπει να ξέρουμε ότι οι συχνές προστριβές μεταξύ των φιλοξενουμένων στο στρατόπεδο έχει να κάνει με την εσωτερική εγκληματικότητα που αναπτύσσεται για ευνόητους λόγους, διότι, τι να κάνουμε, μερικοί εξ αυτών δεν είναι και οι καλύτεροι άνθρωποι που υπάρχουν.
Το πιο φθηνό «πέρασμα»
Εκατόν εξήντα διάλεκτοι ομιλούνται στη Μόρια και αυτός ο φίλος ο καινούργιος, ο «ειδικός», μου εξήγησε το γεγονός με την ακόλουθη φράση: «Η Ελλάδα είναι ο ευκολότερος δρόμος για να περάσει κανείς Ευρώπη. Και ο πιο φθηνός σήμερα. Ούτε 300 ευρώ δεν κοστίζει πλέον το “πέρασμα” από απέναντι».
Και μου έλυσε την απορία για το πώς είναι δυνατόν, ένας Μαροκινός, ας πούμε, να επιλέγει να έρθει να κλειστεί στη Μόρια, αντί να επιχειρήσει να περάσει στην Ευρώπη μέσω Ισπανίας. «Γιατί δίνει άλλα 50 ευρώ να πετάξει από Μαρόκο, Κωνσταντινούπολη, και μετά είναι το πιο εύκολο να βρεθεί στα παράλια και να περάσει απέναντι. Οι εποχές που τους έπαιρναν 2 και 3 χιλιάδες ευρώ για το “πέρασμα” ανήκουν στο παρελθόν. Και αυτό έχει να κάνει με την αυστηροποιηση των μέτρων που έχει λάβει η από εδώ πλευρά. Αυτός που έρχεται ξέρει ότι δεν πρόκειται να περάσει με τίποτε στην Ευρώπη. Στη Μόρια θα μείνει».
Και εξ αυτού του λόγου δεν υπάρχει, επί του παρόντος τουλάχιστον, μεγάλη προσέλευση στα παράλια απέναντι. Αλλά ο φόβος ο δικός μας εξακολουθεί να υπάρχει και είναι μεγάλος…
Fake σοσιαλιστής
Αφήνω το Προσφυγικό, με την υπόσχεση να επανέλθω με κάποια άλλη ευκαιρία, διότι θέλω να αναφερθώ στην νέα παρουσία του προέδρου Τσίπρα στη σύνοδο των ευρωπαίων σοσιαλιστών αρχηγών κομμάτων και κυβερνήσεων, στις Βρυξέλλες.
Δεν με ενοχλεί ότι μετέχει σε μια σύνοδο ενός ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος το οποίο ο ίδιος και τα στελέχη του απορρίπτουν μετά βδελυγμίας, με ενοχλεί κυρίως το γεγονός ότι δεν διστάζει να παρίσταται και να μιλάει παρούσης της νόμιμης εκπροσώπου του ρεύματος αυτού στην Ελλάδα, της Φώφης Γεννηματά, στην οποία κατ’ επανάληψιν έχει επιτεθεί και εδώ.
Και καλά οι ίδιοι οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές έχουν τους λόγους τους που τον καλούν –θέλουν να τον επιδεικνύουν στο εσωτερικό (στις χώρες τους) ακροατήριο -, ο ίδιος δεν καταλαβαίνει ότι είναι ξένο σώμα εκεί;
Αν αισθάνεται κοντά –ή και μέσα –στους σοσιαλδημοκράτες, ας βγει να το δηλώσει (να γελάσει και τα χείλη του κάθε πικραμένου). Αλλά όσο δεν το κάνει, όλο αυτό μοιάζει τόσο, μα τόσο fake, χειρότερο και από τα news που παράγει η κυβέρνησή του.
Βέτο
Μια φορά είχα ρωτήσει την πρόεδρο Φώφη για το πώς μπορεί να ανέχεται την παρουσία Τσίπρα στις συνόδους των ευρωπαίων σοσιαλιστών και δεν θέτει βέτο για την παρουσία του, αφού ο ίδιος (κάνει ότι) δεν το καταλαβαίνει. Ηταν λίγο μετά τις δεύτερες εκλογές του 2015. Μου απάντησε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν ακούγεται πια» από τις μεγάλες σοσιαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης και πως αυτοί που κάνουν κουμάντο (ο Ολάντ κυρίως, αλλά ο Ρέντσι τότε, και οι Γερμανοί) «τον έχουν επιβάλει».
Ωραία, αυτό συνέβαινε το 2016 με το ΠΑΣΟΚ καθημαγμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα που ο χώρος δείχνει να ανακάμπτει, γιατί δεν βάζει θέμα για τον Τσίπρα; Διερωτώμαι…
Σε ρόλο Μάρκο Πόλο
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν πιονιέροι οι οποίοι επιμένουν να ανοίγουν δρόμους κόντρα στη μίζερη ελληνική πραγματικότητα. Αναδεικνύω προς τούτο την προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οποίος δύο μόλις 24ωρα μετά την πραγματικά επαναστατικού χαρακτήρα στήριξη στο καθεστώς του γιου του θεού Τσάβες, Νικολάς Μαδούρο, χτύπησε ξανά. Αυτή τη φορά, σε έναν ιδιότυπο ρόλο… Μάρκο Πόλο, μεταβαίνει από σήμερα και για ένα επταήμερο στην Κίνα, προκειμένου να πιάσει τον μίτο της μεταξένιας κλωστής (στην Κίνα πάει, τι κλωστή θέλατε να πιάσει; Από γίδινο μαλλί;) που συνδέει την Ευρώπη με τη μακρινή χώρα του Κομφούκιου και του Μάο. Δίνω στο γεγονός τη δημοσιότητα που του αξίζει, μέσα από το δελτίο Τύπου που εξέδωσε, ο Μάρκο, συγγνώμη ο Μήτσος:
«Η επίσκεψη αυτή είναι η πρώτη (τσσσσσ…) Ευρωπαίου αξιωματούχου στην Κίνα μετά από αρκετούς μήνες και σηματοδοτεί την επανεκκίνηση των διμερών επαφών ΕΕ – Κίνας μετά και την πραγματοποίηση της 40ής Διακοινοβουλευτικής Συνάντησης ΕΕ – Κίνας στο Στρασβούργο τον Νοέμβριο. Η επίσκεψη πραγματοποιείται επίσης δύο μήνες μετά τη διεξαγωγή του 19ου Συνεδρίου του ΚΚ Κίνας όπου εξελέγη πρόεδρος ο κ. Xi Jinping».
Θεός! Καταλύτης των εξελίξεων, ο άνθρωπος. Δύο μήνες μετά την εκλογή του Xi Jinping, μιλάμε…