Εως τώρα, οι επιθέσεις της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης ήταν αποκαλυπτικές της στρατηγικής της. Μιας στρατηγικής της έντασης, ο σκοπός της οποίας είχε ομολογηθεί σε ανύποπτο χρόνο με την κατατεθειμένη άποψη του σημερινού Πρωθυπουργού, τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι ο έλεγχος της εξουσίας δεν εξασφαλίζεται μόνο με την ανάληψη της διακυβέρνησης. Ο πρώτος μάλιστα που είχε τεθεί στο στόχαστρο τότε ήταν ο επικεφαλής της Τραπέζης της Ελλάδος.
Οπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, η δημοκρατία στη χώρα μας διαθέτει εκείνα τα θεσμικά και πολιτικά αντισώματα που είναι απαραίτητα για την απόκρουση τέτοιων αντιλήψεων. Η κεντρική τράπεζα χαίρει της προστασίας των ευρωπαϊκών θεσμών, οι οποίοι εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία της, η Δικαιοσύνη δεν έμεινε αδρανής στις απόπειρες ελέγχου και παρεμβάσεων, ενώ ο Τύπος έδωσε μια μάχη αρχών όταν χρειάστηκε και εξακολουθεί να υπηρετεί το δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση και την ελεύθερη έκφραση.
Οι κυβερνητικές επιθέσεις συνεχίζονται ωστόσο. Και είναι απόδειξη του γεγονότος ότι ο κινητήριος μοχλός τους δεν είναι πλέον η στρατηγική αλλά ο πανικός, είναι η απόγνωση μπροστά στο αδιέξοδο που η ίδια η κυβέρνηση δημιούργησε με την πολιτική της. Η κυβέρνηση αυτή τη φορά ελπίζει ότι εάν ελέγξει θεσμούς και μέσα ενημέρωσης θα αλλάξει το εις βάρος της κλίμα, ότι θα ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Ξεχνά όμως ότι ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Ξεχνά ότι τέτοιες απόπειρες είναι πάντα ατελέσφορες –όσο και να ελεγχθούν οι θεσμοί ή τα μέσα ενημέρωσης δεν βελτιώνεται η κακή εικόνα που έχει μια κοινωνία για την κυβέρνησή της. Ξεχνά κυρίως ότι οι πανικόβλητες στρατηγικές τραυματίζουν την ποιότητα της δημοκρατίας.