Κάθε κυβέρνηση έχει τις διακυμάνσεις της κατά τη διάρκεια του συνταγματικού της βίου. Αλλοτε είναι στα πάνω της, άλλοτε στα κάτω της και φθάνει κάποια στιγμή που ο λαός ως κυρίαρχος αποφαίνεται στην κάλπη. Εως τότε όμως όλα καταγράφονται και αποτιμώνται. Πρωτίστως όμως επηρεάζουν τις αποφάσεις της αλλά και το ύφος της εξουσίας της. Εχουμε δει ικανές και ανίκανες κυβερνήσεις, ικανούς και ανίκανους υπουργούς, ενίοτε δε και ανόητους. Διαχρονικά όμως όλοι είχαν ένα αίσθημα λογοδοσίας, ασχέτως αν συχνά η πρακτική τους ήταν αυταρχική.
Αυτό που βιώνει η χώρα τα τρία τελευταία χρόνια δεν έχει προηγούμενο. Το αίσθημα ότι κυβερνούν ελέω Θεού κυριαρχεί από τον πρώτο ώς τον τελευταίο παράγοντα αυτού του συρφετού εξουσίας που δεν θέλει να κατανοήσει ότι αυτή η χώρα έχει Σύνταγμα και νόμους. Το χειρότερο είναι δε η ασέβεια έναντι των θεσμών και η πλήρης αδιαφορία τους για τη διάκριση των εξουσιών. Η αδιανόητη και αντισυνταγματική συμπεριφορά τους έναντι της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της έχει προκαλέσει τόσες και τόσες προστριβές αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν έχει εμπεδωθεί στην κοινωνία το μέγεθος αυτής της βλάβης στο διηνεκές.
Οσο περνά ο καιρός θα περίμενε κανείς ότι θα αντιληφθούν επιτέλους το βάρος των ευθυνών τους και θα συνετισθούν ή έστω πως θα τηρούν τα προσχήματα. Αντιθέτως βλέπουμε να οξύνονται οι προκλήσεις και οι επιθέσεις που αμφισβητούν ανοικτά τη συνταγματική τάξη. Είναι προφανώς το σύνδρομο κάθε εξουσίας που όταν βλέπει το τέλος της να πλησιάζει γίνεται όλο και πιο αυταρχική και πιστεύει ότι για όλα της φταίνε οι άλλοι και πάντοτε τα μέσα ενημέρωσης που δεν έχει καταφέρει ακόμη να υποτάξει. Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ακόμη και χωρίς ελεύθερα ΜΜΕ η πραγματικότητα υπάρχει και οι πολίτες τη βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο και γι’ αυτό θα τους απαντήσουν αναλόγως όταν φθάσει το πλήρωμα του χρόνου. Ετσι άλλωστε γίνεται πάντα στη ζωή.
Τελευταία Νέα