Ο μαρκήσιος Ταλλεϋράν είχε επιζήσει όλων των βίαιων και αιματηρών μετατοπίσεων του κέντρου αποφάσεων, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Οταν τον ρώτησαν, αργότερα, πώς τα κατάφερνε, είπε: «Πρόσεχα πάντα, πολύ καιρό πριν, να προφητεύσω ποια ήταν τα περιθώρια διαμόρφωσης μιας πλειοψηφίας και έπαιρνα ασφαλή θέση». Ο χωλός αυτός αριστοτέχνης των διεθνών σχέσεων έλεγε επίσης: «Η διπλωματία είναι η μέθοδος αποφυγής του πολέμου» και συνδύαζε άνετα τέτοιες πεποιθήσεις με την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, που είχε, έπειτα από αλλεπάλληλες στρατιωτικές νίκες, κατακτήσει τη μισή Ευρώπη.

Οι τούρκοι γείτονές μας είναι μια παρακμασμένη αυτοκρατορία. Επειδή δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα, πληρώνουν σήμερα, σε όλα τα μέτωπα άμιλλας, το σύστημα, που τους έδωσε τη δυνατότητα να προηγηθούν και να επιβληθούν στους αντιπάλους τους: τον ισλαμισμό. Οι Τούρκοι συνηθίζουν να λένε και να γράφουν (με άσπρες πέτρες βαμμένες στις πλαγιές των βουνών που ανήκουν στην επικράτειά τους): «Οσα κερδίσαμε με αίμα θα τα δώσουμε πίσω μόνο με αίμα», μαζί με ένα άλλο εξίσου βλακώδες σύνθημα, που λέει: «Είναι ευτυχία να γεννηθείς Τούρκος».

Η τελευταία επιτυχία των Τούρκων εναντίον της Ελλάδος ήταν το ότι προήλασαν, σκοτώνοντας και καταστρέφοντας, μέχρι τη Λευκωσία και κατοχύρωσαν ένα καθεστώς κατοχής στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, χάρις στην υποστήριξη κυρίως μουσουλμανικών χωρών και των ΗΠΑ. Η καταπροδομένη και διασπασμένη από τους έλληνες φασίστες αξιωματικούς της Κυπριακή Εθνοφρουρά σε ελάχιστα σημεία μπόρεσε να αναπτύξει αξιόλογη άμυνα. Η επιτυχία των Τούρκων ήταν καθαρά στρατιωτική. Πέρασαν πολλά χρόνια και χρειάστηκε μια ευφυέστατη διπλωματική εκστρατεία της Ελλάδας για να μπει η Κύπρος, παρότι δεν είχε λυθεί το πρόβλημα της κατοχής του 1/3 του εδάφους της από ξένα στρατεύματα, ως πλήρες μέλος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το Κυπριακό μπήκε τότε σε τροχιά επίλυσης: υπήρχε το κακό και το καλύτερο, δηλαδή μια κάποιου είδους λύση. Είχε απομακρυνθεί ο εφιάλτης με τον οποίο κοιμόντουσαν κάθε βράδυ οι Κύπριοι, μερικά χιλιόμετρα από τη διαχωριστική γραμμή, μιας νέας επίθεσης των Τούρκων για την κατάληψη και του υπόλοιπου νησιού. Η νίκη της Ελλάδας ήταν καθαρά διπλωματική.

Από τότε έχουν γίνει επανειλημμένες απόπειρες επίλυσης του προβλήματος. Μια νέα αλλαγή βάσης ήταν όταν οι Τούρκοι ψήφισαν αλλά οι έλληνες απέρριψαν το σχέδιο Ανάν.

Στη διπλωματία υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας. Ποτέ δεν φέρνεις οικειοθελώς στην ημερήσια διάταξη ζητήματα επί των οποίων τίποτα δεν μπορείς να κερδίσεις. Περιμένεις να τα φέρει ο αντίπαλος. Αν δεν έχεις τίποτα να πεις και είσαι καταναγκασμένος ως εκ της θέσης σου να παρίστασαι, χαμογελάς ηλιθίως και σιωπάς ευγενικά. Κερδίζεις έτσι χρόνο και εν πάση περιπτώσει αυξάνεις την ένταση στο στρατόπεδο του αντιπάλου, που πρέπει να εφεύρει επιχειρήματα για να εισαγάγει το θέμα και τελικά δεν μπορεί να ερμηνεύσει τον τρόπο που ο καθένας θα φάει το γλυκό του.

Μια νέα ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάννης δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και οι θεσμοί αυτής της χώρας γενικότερα είχαν αρχίσει να παρενοχλούν εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα. Η φαεινή αυτή πρωτοβουλία της τουρκικής διπλωματίας είχε στόχο και άλλες χώρες εκτός από την Ελλάδα. Το Ιράκ και τη Συρία κατά κύριο λόγο. Συνδεόταν δε άμεσα με το πρόβλημα της δημιουργίας κουρδικού κράτους, που θα αποτελείται από ένα μέρος της τουρκικής επικράτειας, του Αζερμπαϊτζάν, του Ιράν και συνοριακές περιοχές προς αυτό, τον πυρήνα που θα προέρχονταν από το σημερινό Ιράκ και τη Συρία. Το ερώτημα, που μένει μέχρι αυτή τη στιγμή αναπάντητο, είναι γιατί ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έφερε στη συζήτηση και κατέστησε κύριο θέμα της επίσκεψης Ερντογάν εδώ τη Συνθήκη της Λωζάννης. Ηταν απλώς για να κάνει τον έξυπνο; Προσπαθούσε να αποδείξει ότι έχει μια δυναμικότερη πολιτική από την κυβέρνηση; Ηταν τέλος εν συνεννοήσει με τον Πρωθυπουργό; Λειτουργούσε σαν λαγός του; Ο,τι και να ήταν, η έμπνευση ήταν λανθασμένη και η αποτυχία παταγώδης, όπως μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Ακαιρη ως προς τον χρόνο υλοποίησής της, πρόχειρα προετοιμασμένη η επίσκεψη οδήγησε εκεί που επρόκειτο να οδηγήσει, δηλαδή στην πλήρη απώλεια από πλευράς της Ελλάδος μιας σειράς ευκαιριών, την αποθράσυνση του προσκεκλημένου, ο οποίος στα όρια της κοινής ευγένειας παραβίασε κτηνωδώς το πρωτόκολλο, που είχε συμφωνήσει να αποδεχθεί, για την επίσκεψή του στη Δυτική Θράκη. Και με το κουτοπόνηρο ανατολίτικο ύφος του αναγόρευσε την τουρκική μερίδα της μειονότητας σε τοποτηρητή και προπύργιο του Ισλάμ, δίνοντάς της εποπτικές αρμοδιότητες επί των δύο άλλων ομάδων, των Πομάκων και των Τσιγγάνων. Η Ελλάδα έχει εγκληματήσει εις βάρος των μη τούρκων μελών της μειονότητας. Τους έχει παραδώσει στα χέρια των παιδαγωγών της Αγκυρας ώστε σήμερα να μιλάνε τούρκικα αποκλειστικά και να ξεχνάνε τη μητρική τους γλώσσα.

Είχαμε προτείνει πριν από καιρό την αναβολή της επίσκεψης και τη μετατροπή του προγράμματός της, ώστε ο καλεσμένος Ερντογάν να πάει πρώτα στη Θράκη και μετά να έρθει στην Αθήνα. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε. Και έγιναν όλα όσα επρόκειτο να γίνουν. Μπορεί να βρίσκει την κυβέρνηση ο ένας ή ο άλλος ευρωπαίος ηγέτης γουστόζικη, για εμάς όμως είναι τρομερά επικίνδυνη. Το κόμμα αυτών των ανθρώπων βαρύνεται ήδη με τους δύο γύρους του εμφύλιου σπαραγμού. Ας μην τους αφήσουμε αδιάφοροι και μοιραίοι να ολοκληρώσουν τον τρίτο γύρο την καταστροφή της χώρας.

Τελευταία Νέα