Αναζήτηση
Το γνωστό ποίημα της διαπλοκής είχε μόλις χρησιμοποιήσει ο τότε υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκος Βούτσης, σε μια φορτισμένη κοινοβουλευτική συνεδρίαση, τον Απρίλιο του 2015, την εποχή που η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου μάζευε τα ταμειακά διαθέσιμα από οπουδήποτε, για να μπορεί να χρηματοδοτείται η ιδεοληπτική παράκρουση του Γιάνη Βαρουφάκη. Κι ύστερα από μια γεμάτη ένταση ομιλία του, περήφανος για όσα είπε, ψιθύρισε στον διπλανό του (όχι τόσο χαμηλόφωνα, αφού το έπιασαν τα μικρόφωνα της Βουλής): «Ξέρω εγώ να χτυπάω ρε μπιπ».
Ηταν η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ συνεπικουρούμενος από τους ΑΝΕΛ συνέχιζε να παίζει το παιχνίδι της οξύτητας, περιτριγυρισμένος από γερμανοτσολιάδες, ξεπουλημένους, νενέκους και διάφορους άλλους πράκτορες του εχθρού –που εκείνη την περίοδο ήταν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο καπιταλισμός, οι τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η εποχή που όλα έδειχναν ότι η χώρα πάει στα βράχια –και δεν πήγε επειδή, μετά το διχαστικό δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015, ο Τσίπρας μετέτρεψε το περήφανο Οχι σε ένα πανικόβλητο Ναι, κάνοντας την kolotoumba. Ηταν η περίοδος που η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου αποχώρησε από τον συμβιβασμένο για τα μέτρα της ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να χηρεύσει η θέση και, μετά τις δεύτερες εκλογές του 2015 και τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να την καταλάβει ο Νίκος Βούτσης.
Αυτή τη φορά, σε ρόλο μειλίχιου και, υποτίθεται, σοφού γέροντα. Είχε έρθει η ώρα να ξεχάσει ο Νίκος Βούτσης «να χτυπάει, ρε μπιπ» και να το παίξει στυλοβάτης των θεσμών –προκειμένου να αρχίσει η επέλαση του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Βούτσης είναι ένα πρόσωπο που παίρνει στα σοβαρά, κάθε φορά, τον ρόλο του. Παλαιά, ήξερε να χτυπά. Τώρα, έχει μάθει να εκλιπαρεί τη συναίνεση, που θεωρεί ότι δεν του δίνει η αντιπολίτευση επειδή είναι κακιά, επειδή είναι συνεννοημένη για τη σύμπηξη «αντιΣΥΡΙΖΑϊκού μετώπου» και παραλίγο να πει ότι είναι και αντιευρωπαϊκή. Πώς το συνάγει. Από την πεποίθηση, την οποία μοιράστηκε με το πανελλήνιο μιλώντας στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, ότι οι θεσμοί (εννοεί την τρόικα), οι οποίοι θεωρεί ότι ανέτρεψαν την κυβέρνηση Σαμαρά, «σήμερα για τους δικούς τους λόγους στηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στη σταθερότητα της χώρας», ο οποίος όλως εκ συμπτώσεως είναι ο οδικός χάρτης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Βούτσης έχει μπει στο πετσί της νέας γραμμής. Ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η εκλεκτή, επειδή είναι εκείνη που μπορεί να υλοποιήσει τα Μνημόνια (εκείνα που κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν ότι θα τα σκίσει). Και για να υπηρετήσει αυτή τη γραμμή, δεν έχει πρόβλημα να παραχαράξει τα γεγονότα.
Ισχυρίζεται ότι την κυβέρνηση Σαμαρά την έριξαν οι εταίροι. Ψεύδεται. Την κυβέρνηση Σαμαρά την έριξαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ΑΝΕΛ, τους εννέα βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, τη Χρυσή Αυγή και μερικούς ανεξάρτητους (Πολύδωρας, Τατσόπουλος, Ανδουλάκης, Καπερνάρος, Φούντα, Παραστατίδης, Ραχήλ Μακρή, Τζάκρη). Ετσι ανακόπηκε η πορεία της οικονομίας, έτσι η χώρα παραδόθηκε στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και, ιδίως, στη συνταγή Βαρουφάκη που έφερε το δημοψήφισμα, τα capital controls και το τρίτο Mνημόνιο. Πριν από την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσει σε πρόεδρο κοινής αποδοχής, ο ΣΥΡΙΖΑ, με ταυτότητα αριστερού ριζοσπαστισμού, δίχασε την ελληνική κοινωνία, είπε τερατώδη κατ’ εξακολούθηση ψέματα, ανέχθηκε αν δεν υποκίνησε λογής βιαιότητες και ανομική συμπεριφορά και υπέθαλψε το μεγαλύτερο κύμα των «Αγανακτισμένων», μόνο και μόνο για να ανεβεί και να καρπωθεί την εξουσία.
Στηρίζει, άραγε, σήμερα η τρόικα τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Βολεύεται, όντως. Βολεύεται με μια πειθήνια κυβέρνηση, που με αντάλλαγμα την εξουσία έχει λιώσει τις παραγωγικές τάξεις της χώρας, με ΕΝΦΙΑ, φόρους, εισφορές…
Αλλά τις κυβερνήσεις, δυστυχώς για τον Νίκο Βούτση, δεν τις παύει ούτε τις εκλέγει η τρόικα.
Ο Νίκος Βούτσης είναι πολιτικός του κομματικού σωλήνα. Γεννήθηκε το 1951, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο, είχε αντιδικτατορική δράση και πορεία στον φοιτητικό συνδικαλισμό, οργανώθηκε στον Ρήγα Φεραίο, τη νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού, και από το 1980 ώς το 1985 υπήρξε γραμματέας της οργάνωσης. Το 1987 προσχώρησε στο KKE εσωτερικού Α.Α., κι από εκεί βρέθηκε στον Συνασπισμό, που μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ.
Εζησε, δηλαδή, την προστατευμένη ζωή του επαγγελματικού στελέχους. Η μεγαλύτερη κρίση στη ζωή του ήταν όταν συνελήφθη ο γιος του ως ληστής τραπεζών –στο όνομα της άρνησης της μισθωτής εργασίας. Το πολιτικό σύστημα, ωστόσο, και το μιντιακό σύστημα, ορθώς, τον προφύλαξαν από τον κανιβαλισμό ορισμένων που προσπάθησαν να του αποδώσουν ευθύνες. Οικογενειακή ευθύνη δεν υπάρχει, έγινε σαφές –και ο Νίκος Βούτσης προχώρησε στο όνομα της δημοκρατίας και της ανοιχτής κοινωνίας.
Στο όνομα της δημοκρατίας, η χώρα θα συνεχίσει να πορεύεται. Αρα, ο Νίκος Βούτσης, αντί να επικαλείται την εύνοια αναρμοδίων, καλό θα ήταν να προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Το μέλλον της χώρας δεν θα το ορίσουν ούτε οι Ρουβίκωνες (τους οποίους, με δική του εντολή, απελευθέρωσαν οι αστυνομικές Αρχές όταν συνελήφθησαν μετά την εισβολή τους στη Βουλή) ούτε οι ξένοι. Το μέλλον της χώρας θα το ορίσουν οι έλληνες πολίτες με την ψήφο τους. Ας ανησυχούν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γι’ αυτό.
