Αναζήτηση
Σε μία περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση έχει φτάσει να επικαλείται την στήριξη των δανειστών (όπως κυνικά ομολόγησε ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης την προηγούμενη Τετάρτη), κάποιοι από αυτούς φαίνεται πως δεν συμμερίζονται και τόσο τα σενάρια του Αλέξη Τσίπρα.
Επειτα από την αποτυχία στην επίτευξη των στόχων κυβέρνησης, με τελευταία παραδοχή εκ μέρους του Πρωθυπουργού αυτόν της αποτυχίας ένταξης των τραπεζών στο QE, η προσεχής περίοδος φαίνεται πως θα βρει το Μέγαρο Μαξίμου μετέωρο και ως προς άλλες δύο κομβικής σημασίας επιδιώξεις του: την έναρξη της συζήτησης για το χρέος, αλλά ακόμη και την πολυδιαφημισμένη έξοδο από το μνημόνιο.
Οι παρεμβάσεις των δύο ισχυρών … Μάριο της προηγούμενης εβδομάδας φάνηκε πώς πάγωσαν τα χαμόγελα στην Ηρώδου Αττικού.
Αρχικώς, ο νέος πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, επισήμανε ότι η συζήτηση για το χρέος δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν από το τέλος του τρέχοντος προγράμματος τον ερχόμενο Αύγουστο. Κατά τον τρόπο αυτό μοιάζουν να διαλύονται οι ελπίδες της κυβέρνησης για έναρξη της σχετικής συζήτησης την άνοιξη του 2018, κάτι που θα της έδινε ένα επικοινωνιακό αβαντάζ στον δρόμο προς τις εκλογές.
Μία ημέρα αργότερα, ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι έβαλε μία νέα παράμετρο στο τραπέζι, λέγοντας ότι είναι στα χέρια της κυβέρνησης να αποφασίσει το αν θα υπάρξει και… τέταρτο πρόγραμμα (σ.σ. μνημόνιο). Κάτι τέτοιο έως και προσφάτως είχε αποκλειστεί.
Με τις παρεμβάσεις αυτές γίνεται σαφές ότι ο δρόμος της κυβέρνησης προς την επόμενη πολιτική περίοδο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Οι απαιτήσεις για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων θα είναι μεγάλες και η δυνατότητα παρέκκλισης και καθυστέρησης ανύπαρκτη.
Επιπλέον, οι εξελίξεις στο ευρωπαϊκό πεδίο για μία ακόμη φορά είναι φανερό ότι δεν «διαβάζονται» με ορθό τρόπο από την Αθήνα.
Χαρακτηριστική είναι η διάψευση των ελπίδων από την εκλογή του νέου επικεφαλής του Eurogroup. Όπως φάνηκε ο πορτογάλος διάδοχος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν κινείται στην γραμμή που ευελπιστούσε το Μέγαρο Μαξίμου.
Πέραν αυτού, εξακολουθεί να υπάρχει η καθυστέρηση στον σχηματισμό κυβέρνησης στην Γερμανία. Το στοιχείο αυτό δεν δικαιολογεί καμία αισιοδοξία της Αθήνας για το προσεχές διάστημα, καθώς το μόνο βέβαιο θα παραμένει: η παρότρυνση των θεσμών για πιστή και απόλυτη εφαρμογή των συμφωνημένων…
