Εβαλε πριν από δύο δεκαετίες ένα στοίχημα δύσκολο:να δημιουργήσει μια πινακοθήκη σε μια μικρή πόλη της ελληνικής περιφέρειας, το Μεσολόγγι. Σήμερα, ύστερα από 70 και πλέον εκθέσεις, 40 καταλόγους, 12 συλλεκτικές εκδόσεις βασισμένες στην παραδοσιακή τυπογραφία και φιλοτεχνημένες με αυθεντικές ξυλογραφίες και χαλκογραφίες, ο συλλέκτης Χρήστος Μοσχανδρέου, ιδρυτής της Πινακοθήκης Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου, γιορτάζει με μια ακόμη έκθεση τα εικοστά γενέθλια του έργου. Πρωταγωνίστρια η ίδια η Πινακοθήκη, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για 83 ζωγράφους και χαράκτες, έργα των οποίων παρουσιάζονται στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Κι ενώ τα κεράκια στην τούρτα σβήνουν, το «ενήλικο πλέον τέκνο» του Χρήστου Μοσχανδρέου ετοιμάζεται να αλλάξει σελίδα και να μετακομίσει στην Αθήνα. «Είμαι περήφανος που τα 20 αυτά χρόνια η Πινακοθήκη έγραψε τη δική της ιστορία και μάλιστα χωρίς κρατικές επιδοτήσεις, τις οποίες δεν ζητήσαμε ποτέ. Παρά δε την επώδυνη κρίση για όλους μας, οι δραστηριότητές της τριπλασιάστηκαν και επεκτάθηκαν στα σημεία της χώρας όπου υπήρχε δυνατότητα να φιλοξενηθούν», λέει στο «ΝΣυν» ο Χρήστος Μοσχανδρέου, που άρχισε να διαμορφώνει τις συλλογές του από παιδί, διότι όπως υποστηρίζει «συλλέκτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι».
Η ελληνική περιφέρεια και δη το Μεσολόγγι ωστόσο δεν φαίνεται να τον δικαίωσε.«Είναι δύσκολη η κατάσταση στην περιφέρεια. Οι μικρές πόλεις αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα κι ο κόσμος δεν είναι ώριμος να ανταποκριθεί σε τέτοιες πρωτοβουλίες. Η κρίση δεν βοήθησε τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις πολιτισμού, έκανε τους ανθρώπους ακόμη πιο αδιάφορους», υποστηρίζει, επιχειρώντας να ερμηνεύσει τη χαμηλή προσέλευση κοινού στην έδρα της Πινακοθήκης, η οποία έρχεται σε αντιδιαστολή με την πολύ ικανοποιητική επισκεψιμότητα των περιοδικών εκθέσεων με υλικό από τη συλλογή της σε άλλες πόλεις. «Αυτός είναι και ο λόγος που μέσα στο 2019 ετοιμαζόμαστε να μετακομίσουμε στο κέντρο της Αθήνας, κοντά σε μια άλλη Πινακοθήκη και να δημιουργήσουμε ένα ίδρυμα ώστε να τακτοποιηθούν όλες οι συλλογές», συνεχίζει, αναφερόμενος στις 12 συγκροτημένες συλλογές που διαθέτει και περιλαμβάνουν από λαϊκή ζωγραφική έως χαρτονομίσματα και φιλελληνικά πιάτα. «Αντικείμενα που αγοράστηκαν ακριβά την εποχή της ευημερίας».
«Καθεμία από τις συλλογές μου έχει τη δική της χάρη. Διαθέτω πολύ χρόνο γιανα μελετώ και να ενημερώνομαι για το τι πρέπει να αγοράσω. Δεν αποφασίζω ποτέ με το συναίσθημα, διότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην πάρω το σωστό ή να αγοράσω κάτι πλαστό. Με ενδιαφέρει να κατακτήσω αυτό που θέλω, να συμπληρώσω τη συλλογή μου με κάτι ωραίο. Δεν αγοράζω για επένδυση όπως κάνουν ορισμένοι, που λειτουργούν ως παραέμποροι», επισημαίνει και δεν κρύβει την πρόθεσή του να δωρίσει τις συλλογές του σε φορείς που θα διαθέτουν τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις.
