Ηταν την περίοδο της αυταπάτης του, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος, όταν ο σημερινός Πρωθυπουργός υποσχόταν ότι θα καταργούσε το Μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο για να αποκαταστήσει, μεταξύ άλλων, τη χαμένη αξιοπρέπεια των πολιτών. Η συνέχεια είναι γνωστή: υπέγραψε ένα νέο Μνημόνιο φορτώνοντας με επιπλέον οικονομικά βάρη τους ήδη επιβαρυμένους πολίτες.
Εκείνη που παρέμενε άγνωστη ήταν η αντίληψη που έχουν οι κυβερνώντες για την έννοια της αξιοπρέπειας. Αντίληψη που αποτυπώθηκε ανάγλυφα στην πολιτική των μποναμάδων και σε μια επικοινωνιακή διαχείριση με την οποία επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ως κοινωνική πολιτική κάτι που είναι εμφανώς ψηφοθηρική ελεημοσύνη: πόσο αξίζει η αξιοπρέπεια των νέων ανθρώπων που θα λάβουν το «δώρο» των 400 ευρώ από τη φιλεύσπλαγχνη εξουσία;
Αφήνει μια ακόμη πιο πικρή γεύση το γεγονός ότι εκπρόσωποι της νεότερης γενιάς του πολιτικού προσωπικού, μεταξύ των οποίων ο Πρωθυπουργός και η υπουργός Εργασίας, καταφεύγουν σε τέτοιες παλαιοκομματικές μεθόδους εξαπάτησης του εκλογικού σώματος. Θα ανέμενε κανείς ότι το νέο αίμα του πολιτικού συστήματος θα αποστρεφόταν τακτικές βγαλμένες από τα βάθη της μαυρογιαλούρειας πρακτικής, ότι θα κόμιζε έναν νέο τρόπο άσκησης της εξουσίας, ότι θα έθετε σε νέες, πιο υγιείς βάσεις το κοινωνικό συμβόλαιο με τους πολίτες.
Οπως φαίνεται όμως, όσοι είχαν τέτοιες προσδοκίες καλλιεργούσαν τις δικές τους αυταπάτες. Κάποιοι εκπρόσωποι αυτής της νεότερης γενιάς είναι απελπιστικά γερασμένοι. Και στερούνται πολιτικής αξιοπρέπειας.
Τελευταία Νέα