«Aρης και δεν είμαι καλά» φωνάζουν οι οπαδοί του θεού του πολέμου και εν προκειμένω το λένε και το εννοούν…
Μετά τις συσσωρευμένες ήττες (11 σε 19 αγώνες), τα άλλοθι, η πίστωση χρόνου και η υπομονή που ευαγγελίζεται ο Παναγιώτης Γιαννάκης διολισθαίνουν σε επικίνδυνο βαθμό.
Μετά το ναυάγιο στην ορμητική παλίρροια του Ευρίπου, ο «Δράκος» δήλωσε ότι «χρειαζόμαστε συσπείρωση και όχι διχασμό». Δίκιο έχει διότι, όπως έλεγε και ο Τόμας Τζέφερσον –και μάλιστα αυτή την αποφθεγματική κουβέντα ο ίδιος την είχε κάνει ταμπέλα στα αποδυτήρια του Αμαρουσίου -, «εάν δεν κρεμόμαστε ο ένας από τον άλλον, στο τέλος θα μας κρεμάσουν χώρια»!
Οταν ο Αρης έγινε δεσμώτης του Προμηθέα, οι οπαδοί την έπεσαν στον Μπρεντ Πετγουέι. Προχθές που ο αποκαθηλωμένος και αποψιλωμένος (μετά την αποχώρηση του Πετγουέι, του Μοράντ, του Βον και τον τραυματισμό του Μπένσον) «αυτοκράτορας» ναυάγησε στη Χαλκίδα, οι λεγάμενοι στράφηκαν επί δικαίους και αδίκους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Είναι προφανές ότι (άλλη) πίστωσις δεν δίδεται. Με τον εγκλωβισμένο στα προσωπικά προβλήματά του Νίκο Λάσκαρη να ασκεί εξουσία εκ του μακρόθεν και να είναι ωσεί παρών, ο Γιαννάκης και οι παίκτες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσπαθήσουν όλοι μαζί να αλλάξουν ακαριαία το τσιπάκι και τη μοίρα τους.
Αλλιώς, εάν ο Αρης συνεχίζει να γίνεται η χαρά του κάθε πικραμένου, οι κρεμάλες θα ‘χουν ζήτηση στη χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης!
Τελευταία Νέα