Κάνω τριάντα πέντε χρόνια αυτή τη δουλειά. Νιώθω όμως πάντα σαν να ξεκίνησα χθες. Και πάντα με τη σκέψη ότι σε αυτήν την περιπέτεια ζωής που είναι η δημοσιογραφία δεν υπάρχουν βεβαιότητες.
Η έλλειψη βεβαιοτήτων είναι που κάνει αυτή τη δουλειά όχι μόνο ενδιαφέρουσα, αλλά και εξαιρετικά γοητευτική. Δεν πλήττεις ποτέ. Και όταν κάποια στιγμή νομίζεις ότι σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις σου ή ότι κάτι άλλο τραβά το ενδιαφέρον σου, συμβαίνει κάτι, κάτι απρόσμενο, και επιστρέφεις στα αγαπημένα σου λημέρια.
Το απρόσμενο αυτή τη φορά ήταν όσα συνέβησαν στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Ηταν όταν ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια της Ιστορίας αυτού του τόπου βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον θάνατο.
Δεν θα πω τώρα πώς φθάσαμε τόσο κοντά στο τέλος ούτε πώς τελικά μείναμε όρθιοι παρά τα τραύματά μας. Ισως γράψω κάποτε ένα βιβλίο για όλα αυτά. Εσείς οι αναγνώστες μας εξάλλου γνωρίζετε καλά πολλά από τα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία αυτού του Οργανισμού για πολλούς μήνες του χρόνου που φεύγει. Γνωρίζετε κι αυτό που έγινε: κόντρα στις επιδιώξεις της σημερινής εξουσίας αλλά και άλλων, καταφέραμε να οδηγήσουμε τις εφημερίδες του Οργανισμού στη νέα τους εποχή.
Είναι πεποίθησή μου ότι αυτή η νέα περίοδος θα είναι εξίσου λαμπρή όσο ήταν και η πρώτη. Τον δρόμο αυτόν μάς δείξατε εσείς οι αναγνώστες μας με τη συγκινητική σας στήριξη στις δύσκολες στιγμές. Τον φωτίζει όμως πάντα και η ιστορία αυτού του Οργανισμού, η αταλάντευτη προσήλωσή του στις αξίες της δημοκρατίας, της προόδου, της ελευθερίας της σκέψης. Στις αξίες που υπηρέτησε ιστορικά η Δημοκρατική Παράταξη.
Είμαι βέβαιος ότι ανταποκριθήκαμε και ανταποκρινόμαστε κάθε μέρα στο ύψος των απαιτήσεων που εσείς οι ίδιοι θέσατε –χωρίς να παραγνωρίζουμε τα λάθη μας, χωρίς να ξεχνάμε ότι βλέπετε αυτά τα λάθη με καλή πίστη. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτήν την εμπιστοσύνη, όπως είμαι υπερήφανος για την αυταπάρνηση που επέδειξαν οι συνάδελφοί μου όλο αυτό το διάστημα.
Και είμαι υπερήφανος ακόμη περισσότερο για το γεγονός ότι σήμερα, που τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους, στα «ΝΕΑ» αλλά και συνολικά στον Οργανισμό καλωσορίσαμε πολλούς νέους συναδέλφους. Η άνθηση αυτή δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη γενναία απόφαση του Βαγγέλη Μαρινάκη να αναλάβει τη διάσωση του Οργανισμού. Από αυτήν τη θέση δεν μπορώ παρά να τον ευχαριστήσω για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλε.
Για μένα αυτός ο χρόνος ήταν σκληρός και ενίοτε αδυσώπητος. Και τώρα πια αισθάνομαι ότι αυτός ο κύκλος πρέπει να κλείσει, ότι πρέπει να μπω στις ράγες μιας πιο κανονικής ζωής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να αφήσω τη διεύθυνση των «ΝΕΩΝ» στους άξιους συναδέλφους μου. Τους αποχαιρετώ διαβεβαιώνοντάς τους ότι είμαι ευτυχής για όσα έζησα μαζί τους.
Αν δικαιούμαι έπειτα από όλα αυτά να κάνω μια πρόβλεψη, είναι αυτή: «”ΤΑ ΝΕΑ” θα βγαίνουν μέχρι να σβήσει ο ήλιος…».
Τελευταία Νέα